Vikan - 24.01.1963, Blaðsíða 23

Hún teygði nettan fótinn
út á baðmottuna, eins og
barn, og hann varð inni-
lega snortinn, þegar hann sá
hve telpulega feimin hún
var, er hún vafði að sér bað-
handklæðinu og huldi brjóst
sín.
hvort sem þeir vildu kaupa þaer
eða ekki.
Það var stytt upp. Sólin skein á
steinlagðar göturnar, og það var
ljúft og angurblítt vor í París. Þeg-
ar bíllinn ók framhjá feitu blóma-
sölukonunni, minntist Frank þess
allt í einu, að það var ung kona
í Berlín, Evelyn að nafni. Það hlutu
að vera mímósuvendirnir, sem
minntu hann á hana. Því næst
mundi hann það að Evelyn hafði
mikið dálæti á mímósum, og að
hann hafði ákveðið að gefa henni
mímósuvönd, þegar hann kvaddi
hana, en gleymt því. Og nú iðraði
hann þess.
Frönsku kaupsýslumennirnir
reyndust þverir og ófúsir til samn-
inga, en þó skildu þeir og Frank
með mikilli vinsemd, eftir að hafa
ákveðið annan fund. Þá var klukk-
an orðin fjögur og allt í einu þurftu
þeir allir að flýta sér einhver ósköp.
Klukkan fjögur eiga allir í París
stefnumót við ástmey sina, ef þeir
hafa efni á að eiga sér ástmey.
Um leið og Frank var kominn
út á götuna, hvarf honum öll gremj-
an og óþolinmæðin, sem sótt hafði
að honum á fundinum. Hann hafði
iyrir löngu vanið sig á að einbeita
sér að viðskiptunum, meðan þess
þurfti með og gleyma þeim síðan
gersamlega. Hann tók leigubíl á
götuhorninu; kona um fertugt kleif
þegar upp í sætið hjá bílstjóranum.
„Hefur herrann nokkuð á móti
því að frænka mín fái að sitja í?“
spurði bílstjórinn ísmeygilega. Það
var laglegasti náungi, og frænkan
var svo ástfangin af honum, að hún
gat ekki haft af honum augun.
Frank brosti. Hann hafði alltaf
gaman af því, þegar hann kom til
Parísar, hve allt fór þar fram á al-
mannafæri. Konur gáfu bömum sín-
um brjóst á bekkjunum í görðun-
um; karlmennirnir báðu vinstúlkur
sínar að doka við á meðan þeir
skruppu niður í snyrtibyrgin, og
ástaratlotin blöstu við augum á
hverju götuhorni, rétt eins og ekk-
ert væri sjálfsagðara, enda virtist
enginn taka neitt eftir því.
Hann lét bílinn nema staðar úti
fyrir blómabúð og keypti nokkrar
fjólur handa Marion. Þegar hann
var að greiða þær, kom hann allt
i einu auga á mímósuvendi, og um
leið mundi hann eftir Evelyn. Hann
dró upp vasabókina. Ef hann hafði
skrifað heimilisfang Evelyn þar,
Framhald á bls, 44.