Vikan - 04.04.1963, Síða 6

Hann á eftir að verða eitthvað mikið, þessi pattaralegi strákur. Það er auðséð á svipnum. En svona fyrst f stað er hann ekkert ánægður með þessa stóru og víðu veröld.
NYR
EINSTAKU NGUR
HEIMINN
Nýr einstaldingur í heiminn, allslaus og hjálparvana. Hvaða þýðingu liefur það? Hann
verður einn af þessum fjögur þúsund, sem sjá dagsins ljós á ári hverju og fjölga þjóð-
inni um tvö prósent. Ef til vill verður hann óþekkt stærð í hinum nafnlausa fjölda, ef til
vill verður hann framúrskarandi á einhverju sviði, jafnvel leiðtogi. Þetta er alltaf jafn óráð-
in gáta, hvenær, sem nýr einstakl-
ingur kemur i heiminn, nema við
viljum trúa stjörnuspámön num,
sem segja, að ævi mannsins á-
kvarðist i smáatriðum af innbyrð-
is afstöðu stjarnanna á því augna-
hliki, sem barnið kemur i heim-
inn. Ef það er svo, þá er þetta sannarlega mikið happdrætti allt saman.
Frá þjóðfélagslegu sjónarmiði er barnið nýfædda aðeins brot af þessum tveim prósent-
um, sem bætast við þjóðina á ári hverju, nýr skattþegn þegar til kemur, neytandi með ein-
hverjar ákveðnar meðaltekjur, ef til vill meðlimur i stjórnmálaflokk.
Frá öðruin sjónarhól hefur þessi athurður miklu meiri þýðingu.
Um leið og barn kemur í heiminn, byrjar saga. Ef til vill mikil ör-
lagasaga. Það er eins líklegt, að frá þessum hjálparvana einstaklingi,
sem liggur í vöggunni, þrútinn og rauður i framan, eigi eftir að
koma mikill og merkur ættbogi. Líf hans á eftir að tvinnast og þrinn-
ast og kvísiast saman við lífshlaup annarra einstaklinga; valda gleði eða
sorgum eftir atvikum og leiða til þess að enn nýir einstaklingar hefji
göngu sina. Frá sjónarmiði foreldranna er barnið nýfædda gimsteinn
öllu dýrmælara, uppfylling vona og fyrirheit um hamingju, dýpt og fyllingu í sambúð-
inni. Og eftir að þessi einstaklingur kemst á legg: Nýr meðlimur i fjölskyldu, vinur vina
sinna, vinnufélagi, eiginmaður eða eiginkona og þannig mætti lengi telja.
Fátt er eins ópersónulegt og röð nýfæddra barna á fæðingarheimili. Það er rétt eins
og hópur unglamba á vordegi. Manni virðist þau nálega öll eins, nema þessi fáu hár á
kollinum á þeim eru misjafnlega dökk. Samt hefur svo þýðingarmikill lilutur gerzt, að-
— VIKAN 14. tbl.