Vikan - 04.04.1963, Blaðsíða 50

MERKIÐ ER:
SPORTVER
Óshagjöf fermingarbarnsins er
NERPONT
ARMBANDSÚR
HEFUR ALLA
KOSTINA:
★ höggvarið
★ vatnsþétt
★ glæsiLegt
★ árs ábyrgð
★ dagatal
★ óbrjótanleg
gangfjöður
★ verð við
allra hæfi.
★ Dömuúr — herraúr, glæsilegt úrval.
Sendi í póstkröfu um allt land.
Qarðar Ólafsson, úrsmiður
Lækjartorgi. — Sími 10081.
minntist þess, að hann hafði séð
hana einmitt svona á svipinn einu
sinni áður — þegar hún ók bílnum
úti á þjóðveginum með 120 km
hraða. En hann fékk ekki skilið í
hvaða sambandi þessi svipur, sem
virtist túlka áhættufýsn hennar, gat
staðið við venjulegt símtal.
„Halló, Evelyn, ertu þarna?“ sagði
Maríanna allt í einu. „Þú hefur
vitanlega sofið vært og lengi ... Það
er gott að heyra. Og hefurðu leikið
þér við köttinn? Finnst þér of langt
þangað fótgangandi? Nei, þú þarft
ekki endilega að fara, ef þú ekki
vilt. Ég kem um áttaleytið, og þá
borðum við kvöldmat. Heyrðu . ..
Kurt er hérna, og hann biður að
heilsa ...“ Maríanna lagði enn lóf-
ann yfir talnemann. „Hún biður að
heilsa þér, og spyr hvort Litlibróðir
hafi ekki verið þægur?“ Droste
kinkaði kolli og brosti. „Hann hef-
ur ekki verið óþekkari en hann er
vanur,“ sagði hún. „Þér líður vel,
er ekki svo? Er það nokkuð sérstakt,
sem ég á að segja Kurt ... Þú mátt
ekki leggja of hart að þér,“ sagði
hún við Kurt. „Jæja, bless ... og
mundu eftir að kaupa tíu kíló af
ís, þegar íssalinn kemur ...“
Hún hélt á talnemanum og glóð-
in í augum hennar varð enn heit-
ari.
„Viltu ekki annars tala við hana
sjálfur?" spurði hún, og stóð tein-
rétt eins og dansmær, áður en hún
heldur út á strengda línuna, og
barmur hennar bifaðist. Droste yppti
letilega öxlum, en reis þó seint um
síðir á fætur og tók við talneman-
um, ylhlýjum úr hendi hennar.
„Halló, vina mín,“ sagði hann. Það
heyrðist lágur brestur.
„Númerið svarar ekki,“ heyrðist
símastúlkan segja.
„Nú — jæja, hún hefur lagt á,“
sagði Droste og lagði talnemann á
gaffalinn.
Maríanna, sem hafði staðið við
hlið honum með sígarettu milli var-
anna, kveikti nú í henni, teygaði að
sér reykinn og það var eins og hún
varpaði öndinni léttara. Það var
farið að rökkva, og hún var fölari
en hún átti vanda til; hann minntist
þess ekki að hafa séð hana svo föla
áður.
„Því verður ekki móti mælt, að
þetta var mikill sigur, sem þú vannst
í dag,“ sagði hún og stóð við hlið
honum. „Ég var sannarlega stolt af
þér.“
„Já. Og þetta er hið eina, sem
gerir dómarastarfið þess virði, að
maður helgi því krafta sína. Þegar
rriaður hefur þreifað sig áfram,
skref fyrir skref ... og svo stendur
maður allt í einu andspænis sjálf-
um sannleikanum ...“
Maríanna strauk honum hárið.
Leit undan.
„Sannleikurinn er flókinn, vinur
minn,“ sagði hún lágt. „Flóknari en
jafnvel landsyfirréttardómari getur
gert sér í hugarlund.“ Það lá við að
meðaumkunar kenndi í rómnum,
og Droste leit spyrjandi á hana.
„Hvað áttu við með því?“ spurði
hann.
„Ekkert sérstakt," svaraði Marí-
anna. „En hvernig geturðu vitað
hvað er sannleikur? Hvernig veiztu
að þvottakonan segi sannleikann?
Hver veit nema eiginmaður hennar
segi satt, en hún hafi allt í einu
orðið óð af afbrýðisemi og vilji hann
feigan. Sannleikurinn — hvað er
í rauninni sannleikur?" Hún hló
kaldranalega.
Droste varð starsýnt á sterklegar
axlir hennar, og allt í einu varð hann
gripinn ákafri löngun til að vefja
hana örmum og kyssa hana. En hann
bældi þá löngun niður, eins og svo
margt annað.
„Þú ættir að gefa mér aftur í boll-
ann,“ sagði hann.
Framhald í næsta blaði.
KEILUSPIL.
Framhald af bls. 37.
og 6 cm eru einnig milli raðanna.
Á 2. mynd sjáum við keilubrautina
á hlið. E, er net- eða tuskupoki.
C, stuttu hliðarfjalimar og F fjölin,
eru í sambandi við keilurnar, en
hægt er að reisa þær allar upp með
einu handtaki og þann útbúnað
sjáum við á 3. mynd, þar sjáum við
í endann á brautinni, eins og hann
liti út ef blikkrenningur og poki
væri fjarlægt.
Hér er gert ráð fyrir, að neðan
í hverri keilu sé band, sem þræðist
í gegn um götin í A og F, en F-
fjölin er á lömum (sjá L) og hægt
að krækja henni upp (sjá K).
Böndin (S) eru mislöng, en á meðan
þau eru tengd við botnfjölina, þarf
hún að hanga niður, eins og sýnt
er á 3. mynd, en keilurnar standa
á götunum meðan það er gert.
Fjölinni er krækt upp, meðan
skotið er á keilurnar, böndin eru
þá slök, svo keilurnar geti dottið
(ef þú hittir þær), en þegar þær
eru reistar við, er botnfjölinni ýtt
niður. Þessum útbúnaði má auð-
vitað sleppa, en það er til flýtis-
auka að hafa böndin, og þau þarf
að negla í miðju á keiluandana. Svo
þarf ekki annað en taka í öll bönd-
in og toga í — og allar keilurnar
rísa upp þar sem þær eiga að standa.
Keilurnar eru 10 alls, ca. 10—12
cm langar, sagaðar úr kústskafti, ■—
og vel sagaðar — svo þær standi
lóðréttar. Keilubrautin getur legið
á stofuborðinu, meðan leikið er og
kúlunni er skotið með 1 m löngu
kústskafti. Ef þið eigið ekki tré
kúlu, verður að notast við lítinn
harðan bolta.
í næstu Viku birtum við leikregl-
ur — en þá vonum við að smíði
keilubrautarinnar verði lokið.
Góð samvinna.
Framhald af hls. 37.
leifur Hallsson. — Auk þess fékk
skólinn sérstaka viðurkenningu fyr-
ir frábæran árangur nemenda og
teiknikennarans, Einars Helgasonar.
Myndin af Vilhjálmi og Einari var
tekin á teikninámskeiði, sem Æsku-
lýðsráð Akureyrar efndi til í vetur.
gQ — VIKAN 14. tbl.