Vikan - 04.04.1963, Blaðsíða 40

herraföt
ÞEIR VEL KLÆDDU
ERU í FÖTUM
FRÁ OKKUR
ÞAÐ NÝJASTA
ÞAÐ BEZTA
þurrkazt burtu. Unterneustadt, sem
er ein af útborgum Kassel, og mik-
ill iðnaðarbær, 65 kílómetra vega-
lengd frá Eder, hafði eyðilagzt af
flóðbylgjunni. Áveitugarðar höfðu
skolazt burtu, orkuver horfið og
stálsmiðjurnar höfðu ekkert vatn til
framleiðslu sinnar.
Heill tugur vatnsaflstöðva hafði
eyðilagzt, þótt sumar þeirra væru
í mikilli fjarlægð, svo sem í Gels-
enkirchen, Dortmund, Hamm og
Bochum. Allt flutningakerfi á hrá-
efnum til Ruhr var eitt einasta öng-
þveiti. Verksmiðjur þær sem eftir
stóðu óskemmdar, voru óstarfhæfar,
því hvorki var um rafmagn að ræða
— né vatn!
í smáborginni Neuheim einni sam-
an voru tvær þúsundir manna, þar
af 1250 hermenn, teknar til ruðnings
og viðgerða. Aðrar tvær þúsundir
voru látnar fara að reyna að gera
við stíflugarðana. Og í marga mán-
uði, — meðan „orrustan um Ruhr“
stóð yfir — vantaði tilfinnanlega
vatn til brunavarna.
Fyrir iðnaðinn var tjónið gífur-
legt. Reiknað hefur verið út, að það
hafi svarað til þess, að eitt hundrað
þúsundir manna væru teknar frá
framleiðslustörfum í tvo til þrjá
mánuði.
Eitt hundrað tuttugu og fimm
verksmiðjur voru annað hvort eyði-
lagðar, eða gerðar óstarfhæfar. 3000
hektarar af akurjörð urðu óhæfir til
ræktunar. Tuttugu og fimm brýr
hurfu með öllu og auk þeirra
skemmdust 21 mjög mikið. Talið
hefur verið, að 6.500 svína og ann-
ara húsdýra hafi farizt
Svo sem jafnan verður í slíkum
árásum, varð einnig mikið mann-
tjón. Nær 1300 manna fórust í flóð-
bylgjunum, aðallega óbreyttir borg-
arar. Og meiri hluti þeirra voru ekki
einu sinni Þjóðverjar. Meðal hinna
látnu voru 749 vinnuþrælar og her-
fangar. í dalnum fyrir neðan Eder
höfðu verið búðir fyrir rússneska
herfanga. f opinberum tilkynning-
um Þjóðverja var minnzt á „alvar-
legar skemmdir."
Eftir að þessi árás var gerð, fluttu
þeir hermenn í hundraðatali með
loftvarnabyssur, að öllum öðrum
stíflum í landinu, sem varnarliðs-
sveitir. Var unnið að því með öllum
kröftum, að endurbyggja Möhne-
stífluna, og voru jafnframt reistir
tveir háir turnar, sinn hvorum meg-
in vatnsins, tveim km fyrir of-
an stíflugarðinn. Milli þeirra var
dreginn gildur strengur, en niður úr
honum hengu aðrir strengir ofan
undir vatnið. f þeim voru sprengi-
kúlur til varna gegn lágfleygum
vélum. Nær múrveggnum voru lögð
tvö sterk tundurskeytanet. Fyrir
neðan stífluna var þanið geysimik-
ið net úr stálvír á háum stöngum.
Dillgardt borgarstjóri hafði haft
sit+ fram, — en of seint.
Gibson eyddi orlofinu í ró og næði
með Evu konu sinni, en hún hafði
fengið taugaáfall, er hún reif upp
dagblöðin og sá myndina af manni
sínum á forsíðunni. Hann hafði
alltaf látið á sér skilja, að hann
hefði fengið rólegt og friðsamlegt
starf sem kennari við einn af flug-
skólum lofthersins.
Þegar Gibson kom aftur til
Scamton, beið hans bréf, er sent
hafði verið þangað frá prestssetri
úti í sveit. Inní það var lagt —
„honum til athugunar“ — afrit af
bréfi til stórblaðsins Times, er les-
andi hafði skrifað ritstjóranum:
Herra ritstjóri!
Árásin á Möhne hefur vakið
alvarlegar áhyggjur fuglafræð-
inga um allan heim. Hin síðustu
þrjú ár fyrir stríðið höfðu ein
sveighálsa söngsvanahjón haft
fyrir reglu að klekja út ungum
sínum við vatnið. Er talið að þess-
ir svanir muni vera ein sjald-
gæfasta tegund stærri fugla í
í Norðurálfu. Þekkja menn aðeins
til einna hjóna annarra, er á síð-
ari árum hafi komið upp ung-
um, — en það er norrænt af-
brigði, sem ljósmyndað var af
frænku hins látna, íslenzka vís-
indamanns, Ólsens prófessors,
við Þingvallavatn á íslandi árið
1927.
Hafa menn grafizt fyrir um ör-
lög Möhnesvananna? Og með til-
liti til sjaldgæfni þessara fögru
fugla, hvers vegna var leyfð árás
á aðseturstað þeirra? Og þótt svo
kunni að hafa verið, að þessi
hernaðaraðgerð væri talin nauð-
synleg, hvers vegna var þá ekki
beðið með hana, þar til ungar
svananna — ef þeir voru ein-
hverjir — töldust fullfleygir?
Virðingarfyllst o. s. frv.
Times mun hafa skilið gabbið,
enda var bréfið frá lesanda aldrei
birt. Það var líklega heppilegra, því
Gibson komst að því síðar, að það
skvar skrifað af tveim fréttamönn-
um í Scampton.
Micky Martin hinn ástralski fékk
líka sendibréf. Voru það nokkrir
landar hans í flugráði, er tjáðu hon-
um, að þeir væru að safna hlutum
fyrir herminjasafn, og myndu vera
sérstaklega þakklátir, ef hann gæti
sent þeim eitthvað er tengt væri
árásinni á þýzku stíflugarðana.
Martin sendi svolátandi svar:
Ég hefi mikinn áhuga fyrir
stríðsminjasafni yðar, og leyfi
mér að senda yður hér með
Möhnestífluna.
Yðar með virðingu
M. Martin.
Fyrir neðan nafn sitt hafði hann
fengið einhvern til að skrifa með
rauðu bleki: „Opnað af ritskoðun-
inni. Innihaldið gert upptækt af
Vatnsveitu Lundúnaborgar.“
Skömmu síðar fóru fram afhend-
ingar heiðursmerkja — þrjátíu og
fjögurra alls. Gibson fékk Victoríu-
krossinn. Martin, McCarthy, Malt-
by, Shannon og Knigt fengu Dist-
inguished Service Order. Hinir tutt-
ugu og átta voru sæmdir lægri heið-
ursmerkjum.
Hinn 27. maí heimsóttu konungs-
hjónin flugsveit þessa, sem nú var
orðin svo fræg, og áhafnirnar röð-
uðu sér upp fyrir framan flugvélar
sínar í nýpressuðum einkennisbún-
— VIKAN 14. tbl.