Vikan - 01.08.1963, Qupperneq 20
jónatan Pórmundsson.
HVERNIG DÆMIR ÞÚ?
'jf;
var sannaö,
og þó - -
Á árinu 1928 réðst sem vinnukona á heimili Jóns Jónssonar
óg Bentborgar tvítug stúlka, Dýrfinna Daðadóttir að nafni.
Kunningsskapur þeirra Jóns og Dýrfinnu varð fljótt mjög
náinn. Keyrði þessi samdráttur þeirra svo úr hófi, að í des-
ember þetta ár rak Bentborg stúlkuna úr vistinni og hótaði
Jóni lögskilnaði, ef hann sliti ekki með öllu sambandinu við
Dýrfinnu. Hlaut Jón að láta að vilja eiginkonu sinnar í þess-
um efnum, því að af fjárhagslegum ástæðum þoldi hann ekki
hjónaskilnað, og sleit hann því um hríð öllu sambandi við
frillu sina.
Af Dýrfinnu er það að segja, að hún giftist Flosa Jónssyni,
sjómanni, í júnímánuði 1929. Þrem árum eftir giftinguna tók
Flosi álæknandi sjúkdóm og þurfti oft að leggjast í sjúkrahús.
Ef hann var vinnufær, stundaði hann sjómennsku. Þannig
var hann á síldveiðibáti fyrir norðan land á sumarvertíðinni
1933 frá því um miðjan júnímánuð. Strax að vertíð lokinni
lagðist hann í sjúkrahús og átti ekki afturkvæmt þaðan.
Hinn 10. marz 1934 ól Dýrfinna fullburða meybarn, sem
í skiminni hlaut nafnið Harpa. Hinn 4. apríl s. á. andaðist
Flosi í sjúkrahúsinu. Honum hafði verið kunngerð fæðing
Hörpu, og gladdist hann yfir þeim atburði. Á þessum tíma
var hann þungt haldinn, enda þótt hann hefði fulla rænu
og dómgreind.
Þegar Harpa Flosadóttir komst á legg, varð augljóst, að
hún líktist Flosa föður sínum ekki að neinu leyti. En jafnljóst
var það, að henni svipaði mjög til Jóns Jónssonar og ættmenna
hans. Kom þetta fram í háralit og augna, svo og vaxtarlagi,
fasi og sköpunarlagi handa o. fl.
Var það almannarómur í bænum, að Harpa væri ekki dóttir
Flosa, heldur Jóns Jónssonar. Það fór ekki hjá því, að þessi
orðrómur bærist til eyrna Hörpu sjálfrar. Færði hún þetta
nokkrum sinnum í tal við móður sína og kvaðst una því illa
að vera rangt feðruð. f)ýrfinna eyddi jafnan tali þessu.
Þegar Harpa var orðin lögráða, höfðaði hún mál, þar sem
hún gerði þær kröfur, að kveðið yrði svo á með dómi, að hún
væri dóttir Jóns Jónssonar, en ekki látins eiginmanns móður
sinnar.
Við rannsókn þessa máls viðurkenndu þau Jón og Dýrfinna,
að kunningsskapur þeirra hefði raknað að nýju við á árinu
1932, og hafi þau síðfm öðru hvoru haft holdlegar samfarir.
Töldu þau ekki orka tvímælis, að Harpa væri dóttir þeirra,
enda fullyrti Dýrfinna, að hún hefði ekki haft mök við eigin-
mann sinn síðustu tvö árin, sem hann var á lífi. Þá kvað hún
öðrum karlmönnum ekki til að dreifa.
Þá upplýsti Jón, að hann hefði ávallt greitt nokkurt fé með
Hörpu. Ekki hefði þar verið um að ræða reglubundnar með-
lagsgreiðslur, hins vegar muni heildargreiðslan til hennar
hafa numið hærri fjárhæð, en barnsföður var gert að greiða
með óskilgetnu barni á þessum tíma.
Blóðrannsókn veitti þá niðurstöðu, að Jón gæti verið faðir
Hörpu.
Dómarinn gerði tilraun til, að fram færi erfðafræðileg rann-
sókn á öllum þeim aðilum, er hér áttu hlut að máli, en Dýr-
finna neitaði með öllu slíkri rannsókn. Gat rannsóknin því
engan árangur borið.
Spuming Vikunnar: Verður Jón dæmdur faðir Hörpu?
Sjá svar á bls. 51.
Faðernið
Ár hvert, hinn 16. júní, braut-
skráir Menntaskólinn í Reykja-
vík sívaxandi eintakafjölda stúd-
enta. Þá velta margir þeirri
spurningu fyrir sér, hvað verði
um þennan glaðlega hóp, sem
skartar með hvítu kollana, niðri
í miðbæ. Hvert liggur leiðin?
Flestir fulltrúar veikara kynsins
fylkja liði inn í eldhúsin til að
þvo potta og .staga í buxur, og
ungu mennirnir margir hverjir
hætta frekara námi og hefja ým-
HANN GLEÐST, MEÐAN
NAMIÐ ENDIST
is störf á alpfiennum vettvangL
Eigi að síður Íeggja sumir á bratt-
ann og setjast í háskóla, oft er-
lendis.
Vorið 1957 útskrifaðist úr M.R.
með glæsilega einkunn í vega-
nesti, Jónatan Þórmundsson, og
hóf hann nám við lagadeild
Háskóla íslands um haustið það
ár. Okkur lék hugur á að for-
vitnast um æviferil hans eftir
stúdentspróf og hittum hann að
máli í III. kennslustofu háskól-
ans, þar sem hann var að vinna
við prófarkalestur á nýju laga-
safni.
■— Úr hvorri deildinni laukstu
prófi, og hverjar voru uppáhalds
námsgreinarnar?
— Ég er stúdent úr máladeild
og hafði mestan áhuga á erlend-
um tungumálum. Um tíma hafði
ég í hyggju að leggja stund á
latínu og rómönsk mál.
— En hvað kom til að þú fórst
í lögfræði?
— Því miður sá ég mér ekki
fært fjárhagslega að stunda langt
nám erlendis. Ég varð því að
velja milli deilda í háskólanum
hér. Valið var mér nokkuð erf-
itt, en stóð þó að síðustu milli
tveggja: læknisfræði og lögfræði.
Ég gat vel hugsað mér að lesa
hvora greinina sem var, en til-
hugsunin um að grufla í innyfl-
um og að standa við sjúkrarúm
bægði mér frá læknisfræðinni,
og settist ég því í lagadeild.
— Og kanntu svo ekki sæmi-
lega við þig, þegar aiit kgmur
til alls?
— I fyrstu var áhuginn ekki
sem skyldi, enda sinnti ég meira
ýmsu öðru, t. d. málanámi. Þó
lauk ég prófi í undirbúnings-
greinum lögfræðinnar um vorið,
ásamt „fílunni“. Og næsta vetur
tók ég mér frí frá lögfræðinni og
stundaði. nám í latínu og róm-
önskum málum við háskólann í
Genúa. Síðustu árin hef ég svo
fyrir alvöru snúið mér að lög-
fræðináminu, og áhugi minn á
því sífellt aukizt.
— Hvernig er náminu háttað?
— Það tekur að jafnaði 6 ár
og kennslan fer að mestu fram
í fyrirlestrarformi. Einnig er
beint spurningum til nemenda,
og ætlazt er til, að þeir búi sig
undir tímana, en á því vill oft
verða misbrestur, eins og í öðr-
um skólum.
— Námskostnaður er að sjálf-
sögðu mikill, er það ekki?
— Jú, og ég hef lengst af unn-
ið með náminu, t. d. kennt þrjá
vetur við Menntaskólann í
Reykjavík, ensku og latínu.
— Er ekki undarlegt að sitja
á skólabekk í öðrum staðnum og
tróna í kennarapontu á hinum?
— Frá sálfræðilegu sjónarmiði
er það áreiðanlega hollt. Þegar
ég hef verið þrautspurður af
ströngum lærifeðrum, fer ég og
sezt við kennaraborðið og rek
garnirnar úr skjálfandi „mennt-
skælingum". Mér fellur kennslan
ágætlega, en þó er nýjabrumið
farið af henni.
— Hvað um félagslíf í háskól-
anum?
— Ja, stúdentum finnst það
ekki öflugt, miðað við það sem
gerist í Menntaskólanum. En við
laganemar teljum að deildarfélag
okkar, Orator, sé einna virkast
þeirra félaga, sem starfa innan
skólans. Orator gengst m. a.
fyrir fyrirlestrahaldi og mál-
flutningsæfingum. Á afmæli
hæstaréttar, 16. febrúar, er hald-
in vegleg hátíð, og er þá mikið
um dýrðir. Á vegum félagsins er
svo gefið út lögfræðitímaritið
Úlfljótur, sem telja má eitt hið
vandaðasta, sem gefið er út af
laganemum á Norðurlöndum. Þá
má nefna, að á hverju ári er far-
inn svokallaður Vísindaleiðang-
ur og þá heimsóttir ýmsir merk-
isstaðir, sem koma náminu við
á einhvern hátt, sýslumenn sótt-
ir heim o. s. frv.
— Eru miklir framtíðarmögu-
leikar fyrir unga lögfræðinga, og
hvað hyggstu fyrir að afloknu
prófi?
— Sem stendur eru atvinnu-
horfur allgóðar. Lögfræðin er
raunhæft fag, og lögfræðikunn-
Framhald á bls. 37.
2Q — VtKAN 31. tHL