Vikan - 22.08.1963, Blaðsíða 2

í fullri alvöru:
Við seldum 973
Volkswagenbíla
af árgerð 1963
Árgerð 1964
er þegar komin
Fallegra litaval en nokkru sinni fyrr. - Eftir-
spurn eftir Volkswagen hefur aldrei verið meiri
en einmitt nú.
Allfaf fjölgar Volkswagen
Vinsamlegast látiS okkur vita ef þér
ætlið að fá yður einn.
Heildverzlunin HEKLA h.f.
Laugavegi 170-172. Sími 11275.
Hestar og áfengi
Upp á síðkastið hefur nýtt
sport rutt sér mjög til rúms hér
á íslandi, en það er reiðmennska.
Hér áður fyrr var hún ekki ann-
að en nauðsynleg samgönguað-
ferð, þótt einnig væri til hennar
gripið í skemmtunarskyni, þá að-
allega af því að ekki var um aðra
ferðaskemmtun að ræða, nema
þá gangandi.
Það er sjálfsagt ekki nema
gott um það að segja, að eiga
hest og skreppa á bak öðru
hverju og spretta úr spori í góðu
veðri á viljugum fáki. En þó
fylgir böggull skammrifinu.
Það þykir ófært að skreppa á
bak, án þess að neyta víns um
leið.
Ef farið er um nágrenni
Reykjavíkur á góðviðriskvöldum
og um helgar, eru hálfdrukknir
hestamenn og aldrukknir næsta
algeng sjón. Það kveður svo
rammt að þessu, að ef hinn
venjulegi borgari sér reiðmann,
sem ekki ber öll ytri einkenni
ölvunar, ályktar hann undir eins,
að sá sé annað tveggja; nýkom-
inn á bak eða þá að hann eigi
eitthvert ákveðið erindi upp á
hrossið, svo sem að huga að fé
sínu.
Þegar reiðmaðurinn er orðinn
fullur, getur hann varla haft
neina ánægju af hrossinu leng-
ur. Ég er að vísu ekki hestamað-
ur og verð trúlega aldrei, en ég
hafði haldið, að ánægjan af
hrossareið væri fólgin í því að
hafa vald yfir hrossinu og reyna
að laða fram það bezta í gangi
þess; „að finna fjörtök stinn“.
Þegar knapinn á hestbaki, sem
á dögum Einars Benediktssonar
var kóngur um stund, er orðinn
svo ölvaður að hesturinn verður
að fullu og öllu að hafa vit fyrir
honum, getur hann ekki haft
mikla unun af hrossinu lengur.
Það kveður svo rammt að
þessu fylliríi á hrossum, að
Dýraverndunarfélagið getur ekki
öllu lengur setið hjá og horft á
aðgerðalaust. Það getur ekki
horft á það, að þeir menn, sem
telja hestinn sinn bezta vin, níð-
ist fullir á honum, geri tilraunir
til þess að ríða á honum í veg
fyrir bíla og annað slíkt. Það
getur ekki horft þegjandi á, þeg-
ar hesturinn, sem löngum var
kallaður þarfasti þjónninn, er
aðeins notaður sem skálkaskjól,
svo að eigendurnir geti ótrufl-
aðir svalað sinni brennivínsþörf
í nafni hinnar göfugu hesta-
mennsku. sh.
2 — VIKAN 34. tbl.