Vikan - 05.12.1963, Blaðsíða 8

• • • •
Faðir hans var franskur barón, yfirkonsúll í Kanada og sendiherra í Perú,
móðir hans dóttir bandarísks þingmanns í Öldungadeildinni, bróður hans
þekktur verkfræðingur í Bandaríkjunum og annar bróðir kunnur listmálari.
Sjálfur var baróninn þekktur tónlistarmaður og tónskáld, hafði samið heila
óperu, og meðal eigna sinna taldi hann stórbýli í Borgarfirði, nokkur veiði-
vötn og ár, húseign í Reykjavík, gufubát og og eina dýrmætustu knéfiðlu í
heimi, — en í kollinum hafði hann haft stórfelldar áætlanir um kaup á 20
togurum til fiskveiða við ísland, sem veita mundi fjölda íslendinga atvinnu
og máske gjörbreyta atvinnulifi og framleiðsluháttum landsmanna um langa
framtíð. Þegar Alþingi íslendinga felldi stuðning við áætlanir barónsins með
jöfnum atkvæðum (10 : 10), féll um leið baráttuhugur barónsins og jafn-
vægið fór úr skorðum.
Nokkrum vikum áður hafði bóndi heima á íslandi falað af honum hest
til kaups, og setti baróninn á hann 300 króna verð. Bóndinn átti aðeins 200
krónur til. Þá hafði baróninn sagt, um leið og hann brosti: „Vitið þér hvað
sá maður á að gera, sem vantar peninga? Hann á að stinga byssu upp í sig
og hleypa af.“
Þetta voru kaldranaleg orð við fátækan bónda, en kannski jafnvel ennþá
kaldranalegri við manninn sjálfan, sem sagði þau, því hann vissi manna
bezt að þetta var ekki sagt í gríni, heldur blákaldri alvöru, enda fór hann
g — VIKAN 49. tbl.
sjálfur að þessu ráði nokkru síðar —
þetar peningarnir voru gengnir til
þurrðar.
__ O —
Baron C. Gauldréc Boilleau (framb.
Boajö). hafði vegna einkennilegra ör-
laga og ekki sízt fyrir óstöðugt skap-
lyndi listamannsins, hafnað hér úti á
íslándi, jafnvel þótt framtíðin virtist
blasa við honum björt og rík allsstað-
ar smnarsstaðar í heiminum. Hann var,
eins og áður er sagt, sonur mætra for-
eldrá, efnaðs og virts aðalsmanns og
cmbættismanns og konu af góðum ætt-
um í Banöaríkjunum. Hann hafðí hlot-
ið ástríkt uppeldi og haft gnægð fjár
handa í milli í uppvextinum, var á
bertu skólum, sem völ var á í „hinum
menntaða heimi“, var m.a. á Eton há-
skclanum í Englandi og nam síðan
hljómlistarfræði í Þýzkalandi. Senní-
legt er að tónlistin hafi átt hug hans
allan, og að þar hafi honum verið vís
frami og frægð. En örlögin tóku í taum-
ana áður en af því gæti orðið, þegar
foreldrar hans létust bæði og skildu
hann eftir óþroskaðan mann, viðkvæm-
an — en vanan hóglífi og ráðsmennsku
nanarra — mann sem nú þurfti að ráða
sjálfur sínum gerðum, ráðstafa sínum
fjármunum og haga lífi sínu á þann
veg. sem honum fannst beztur, hann
hafði vanizt og var alinn upp í.
Þetta tókst honum ekki, þrátt fyrir
nám í ýmsum skólum heims, ferðalög
og kunningsskap ýmissa frægra manna.
Hann vantaði alveg reynslu í fjármál-
um og kunnáttu í því að sjá sér far-
borða. Viljann til þess vantaði aldrei,
né hugmyndaflugið, en þegar út í al-
vöruna var komið, þá reyndist hug-
myndaflugið oft of háfleygt, og að al-
vara lífsins var meiri en hann bjóst við.
Þess vegna var það, að þegar hann
horfði stjörfum augum á síðasta penný-