Vikan - 05.12.1963, Blaðsíða 44

brjóstahöld og mjaðmabelti
í fjölbreyttu úrvali.
vörur eru þekktar
um allan heim fyrir gæði.
VOR DAGLEGI
FISKUR
FRAMHALD AF BLS. 13.
stcðirnar undir bryggjugólfinu.
Mennirnir höfðu staðið á pall-
inum frá samlaginu. Nú tóku þeir
pjönkur sínar og gengu inn í
kaupfélagsbúðina. Hann fann þá
stökkva af pallinum, þar sem
hann sat inni í stýrishúsinu og
horfði á sjófuglana. Klukkan
var eitt. Hann horfði eftir bát-
um úti á firðinum, af því hann
hafði verið beðinn að kaupa fisk.
Það voru alltaf margir sem vildu
í soðið og stundum varð nokk-
urt þref, þegar hann gleymdi að
erinda þetta. Þegar hann hafði
setið nokkra stund og horft eftir
bátum fór hann út og gekk fram
á bryggjuna. Það voru engir á
bryggjunni nema fuglarnir og
strákhnokki, sem lá á maganum
frammi á bryggjuhausnum og
einblíndi niður í sjóinn og var
að dorga. Hann virtist ekki hafa
veitt og kannski höfðu fuglarnir
étið kóðin hans. Strákhnokkinn
sagði að allir væru á sjó. Hann
sagði það niður í græna öld-
una við bryggjuhausinn og orð-
in komu höst og óvægin út úr
honum eins og honum fyndist
menn gætu látið sig í friði. Hann
gekk aftur upp bryggjuna og
fram hjá bílnum og suður göt-
una að gistihúsinu, sem hafði
verið byggt fyrir aldamót af
dönskum kaupmanni, sem hafði
látið skreyta þakskeggið með út-
skurði. Pírumpárið var að
mestu komið í kaf í málningu,
sem þessa stundina var ljósgræn.
Kannski höfðu viðir hússins ver-
ið góðir en þeir virtust hafa horf-
ið í málninguna sem margskon-
ar eigendur höfðu verið að
úða á húsið unz ekkert var eftir
af hinni dönsku prakt nema hálf-
fylltur skurðurinn á þakskegg-
inu. Og leysingarvatn hafði skol-
að jarðveginum undan steinplöt-
unni neðan við tröppurnar. Þess
vegna stóð hún i lausu lofti að
framan og var byrjuð að springa.
Það var enginn í matsalnum þeg-
ar hann kom inn og þjónustan
sagði að nú væri ekki matmáls-
tími.
— Hvaða tími er þá, sagði
hann.
Hún sneri upp á sig og sagði
hann gæti fengið smurt brauð.
Vertinn kom innan úr eldhúsinu
Hann var í svartri peysu og
hafði slett derhúfu á höfuðið.
Hann var feitur innan undir
peysunni og dæsti þegar hann
talaði og stundum höfðu þeir
farið saman í sjóbirting snemma
á vorin. Vertinn spurði hvort
hann vildi fisk.
Hún var að segja það væri
ekki matmálstími.
— Jæja, sagði vertinn.
-— Ég ætla að fá smurt brauð
og mjólk.
— Hvenær ferðu, sagði vert-
inn.
-—• Um klukkan sex.
— Geturðu tekið farþega.
•— Það er alltaf nóg pláss á
pallinum.
— Þetta er ekki farþegi, sem
þú flytur ofan á brúsum.
— Jæja, er þetta kannski guð
almáttugur.
— Þetta er stúlka.
Hún getur setið á brúsum
eins og aðrir.
— Þú skilur þetta ekki.
Lánaðu henni kodda.
— Lána henni kodda.
- - Ég tek þær ekki inn fyrr
en þær eru komnar um fertugt,
eða ef þær eru lasnar eða komn-
ar sex mánuði á leið.
— Ég hef ekki gáð að því.
—- Hvort hún er ófrísk.
— Nei, Fæðingarvottorðinu.
En ég held hún sé ekki nema
um tvítugt og hún þarf ekki
kodda. Hún hefur gott vaxtar-
Jag fyrir brúsa.
— Ég er með systur hans Sig-
valda og hún er bílveik og ég
veit ekki hvar ég ætti að koma
þessari stúlku þinni fyrir ann-
ars staðar en á brúsa.
— Fyrir mín orð.
— Þetta er nú heldur
óskemmtilegt hjá þér.
— Hún svaf yfir sig í morgun
og missti af rútunni.
—- Var ekki hægt að vekja
hana.
Það gleymdist.
— Sváfu kannski fleiri en
hún.
— Þá það.
— Hvert ætlar hún.
— í veg fyrir rútuna í fyrra-
málið.
— Heldurðu að hún vakni
frekar þá.
— Sveitaloftið er hressandi.
Þjónustan kom með brauðið
og mjólkina. Hún skipti um dúk
á borðinu.
— Það gæti allt eins verið
svæfandi.
— Hún vaknar við hneggið í
stóðhestunum, sagði vertinn.
Þjónustan roðnaði. Hnú flýtti
sér að láta á borðið.
— Þeir eru ekki beisnir á
þessum tíma.
— Þú lofar henni með.
- Láttu hana koma fyrir sex.
— Hvar verður bíllinn.
— Hjá kaupfélaginu, sagði
hann og var byrjaður á brauð-
inu og mjólkinni. Seinna fór
hann fram á ganginn og beið
eftir að þjónustan tæki eftir hon-
um og kæmi út úr eldhúsinu til
að fá borgað. Hann taldi krón-
urnar í hana og þakkaði fyrir
sig og fór, og vertinn var hvergi
sjáanlegur. Kannski var hann
kominn undir einhvern húsvegg-
inn á kjaftatörn með húfuna slút-
andi niður yfir ennið meðan kona
hans ergði sig í eldhúsinu yfir
uppþvotti og matseld.
Það var búið að stafla brús-
unum á tréverkið utan á samlag-
^ — VIKAN 49. tbl.