Vikan - 05.12.1963, Síða 32

FRAMHALDSSAGAN 15. HLUTI
Blanche sneri höfðinu á kodd-
anum og hlustaði. Dyrabjallan
hafði hringt hvað eftir annað,
og svo hafði hún lieyrt manna-
mál úr eldluisinu. Hún starði
út i myrkrið og lagði við lilust-
irnar. Já, það var áreiðanlegt.
Hún heyrði rödd Jane og karl-
mannsrödd að auki.
Hún hafði vaknað skömmu
áður, og henni hafði liðið illa.
Fyrst mundi hún ekkert, en svo
rifjaðist það upp fyrir henni,
þcgar Jane hafði komið að henni
við gluggann, og hún missti sjálf
rænu skömmu síðar. Hún mundi
líka dálítið annað — að Jane
hafði gefið henni eitthvað í
vatnsglasi . . . Deyfilyf? Svo
skildist henni, að langur tími
var liðinn, síðan hún hafði lát-
ið miðann detta út um glugg-
ann. Frú Bates hafði þá brugð-
izt henni. Eða Jane hafði fund-

■:

ið einhverja leið, til að koma i
veg fyrir að henni bærist lijálp.
Aftur hafði henni mistekizt.
Ég dey, sagði hún við sjálfa
sig, ég finn það, ég veit það.
Og hún hafði hugleitt, hvernig
dauðinn mundi koma, hvort
hann mundi verða eins og hvit
32
VXKAN 49. tbl.