Vikan - 05.12.1963, Blaðsíða 52

NÝKOMIÐ:
Skólapeysur
Sportpeysur
Peysujakkar
Peysur fyrir
alla við öll
tækifæri
Hvergi meira
úrval
Ullarvöruverzlun
Laugaveg 45
aö þú hafir fundið hér öryggi,
veiztu samt ekki hvort þú átt
að vera kyrr eða halda áfram.
Það er eins og þú bíðir eftir
einhverju, sem aldrci kemur.
— Það kemur, sagði maður-
inn.
— Hvað kemur? hélt Akim
áfram.
—- Nýtt teikn, sagði smiður-
inn og lyfti öxi sinni.
Daginn eftir hafði Akim frétt-
ir að færa.
— Ég sá hávaxinn, óltunnug-
an mann, sagði hann. Hann kem-
ur langt að, því að föt hans,
fas og mál sýnir, að liann er af
öðru þjóðerni. Hann spurði
hæjarhúa margs, og þegar þeir
liristu liöfuðið og hentu á mig,
kom hann til mín þar sem ég
sat á barmi brunnsins. Spurn-
ingar hans voru undarlegar, al-
veg óskiljanlegar. Hve gamall var
bærinn Gliada? Hve margir áttu
hér heima? Hitti ég alltaf úlf-
aldalestirnar og vissi ég nokkuð
um heiminn fyrir utan Ghada?
Þegar ég svaraði þessum ein-
földu spurningum, varð hann
ákveðnari. Gat ég sagt honum,
Iivort gráliærður maður i fylgd
ineð konu og ungbarni á asna,
hefði komið hér? Ég sagði, að
mig minnti að þannig fjölskylda
hefði farið hér um. Komu þau
ein, var enginn með þeim? Já,
sagði ég. Hvenær? Fyrir mörg-
um mánuðum síðan. Voru þau
hér ennþá? Nei, sagði ég, þau
höfðu aðeins stanzað hérna um
stund. Hvert liöfðu þau farið?
Ut í eyðimörkina? endurtók
liann. En þaðan liafa þau ekki
komizt iifandi. Að öllum líkind-
um ekki, sagði ég og yppti öxl-
um. En ertu viss um að þetta
sé rétt? hélt liann áfram. Ég
yppti þá aftur öxlum.
Akim leit á smiðinn.
— Það var þetta, sem þú ótt-
aðist, var það ekki? Þá þarftu
ekki lengur að hræðast. Ókunni
maðurinn sagði, að hann yrði
að halda áfram leit sinni —
og ég horfði á úlfaldana leggja
af stað út í eyðimörkina.
Þetta kvöld ríkti gleði í litla
húsinu í Ghada. Smiðurinn sagði
konunni sinni, að hættan væri
liðin hjá og nú þyrftu þau ekki
lengur að fara huldu liöfði. Hún
flýtti sér að segja Adiru þessar
góðu fréttir og hún gladdist
innilega með lienni.
— Við verðum að halda
veizlu, hrópaði Adira, klappaði
saman höndunum og kailaði á
manninn sinn. Við verðum að
segja öllum frá þessu. Allir munu
samgleðjast þeim. Við skulum
ekki bíða, við skulum halda þeim
fagnað strax á morgun.
—■ Já, sagði smiðurinn, þvi
að á morgun er afmælisdagur
barnsins.
Fábreytt veizluborðið i húsi
Akims var prýtt laufi og sveig-
um úr möndlublómum. Einn ná-
granninn hafði komið með
krukku af hunangi, annar með
skál af melónum, og apríkósum.
Pálmavín hafði akim útvegað,
og Adira hafði stráð myntu og
kamfóru á gólfið, svo að ilmur-
inn fyllti herbergið við hvert
skref.
Þegar gleðin stóð sem hæst,
birtist hár skuggi i dyrunum.
Ókunni maðurinn, sem hafði
farið óánægður, hafði snúið
við. Hljómlistin þagnaði. Dans-
fólkið stanzaði.
Ókunni maðurinn gekk lil
smiðsins.
— Það liefur tekið mig lang-
an tíma að finna þig, sagði hann.
Á nafnlausri götu í ókunnri borg.
Þú faldir þig vel. En ég fann þig.
Hér ertu þekktur sem Jethro,
en þú ert Jósef, smiðurinn frá
Nasaret. Og konan þín, sú, sem
þú kallar Miriam, heitir María.
Og þú átt son.
Enginn hreyfði legg né lið,
angistin hafði heltekið alla. Svo
rétti Akim höndina varlega aft-
ur fyrir sig og stóð svo með
hníf í hendinni. Jósef tók sér
stöðu fyrir framan sofandi barn-
ið.
Ókunni maðurinn rétti upp
liöndina og kallaði út í myrkr-
ið. Tveir menn komu i dyrnar
og ruddust svo gegnum mann-
fjöldann í lierberginu. Gestirnir
þrýstu sér upp að veggjunum.
María ve.inaði og færði sig
nær barninu. Hún var náföl og
titrandi, örvinluð, en ákveðin
að verjast.
Ókunni maðurinn benti á
barnið, og mennirnir tveir gengu
nær. Jósef kom á móti þeim.
Áður en hann gat nokkuð að-
hafst, höfðu þeir kropið á kné
frammi fyrir Maríu. Þeir settu
skrín ó gólfið.
Þögnin vaið að vonarand-
varpi. Jósef rétti úr sér, hend-
ur lians opnuðust og slökuðu
á krepptum linefunum. María
losaði takið á barninu. Hún
horfði á beygð höfuðin fyrir
framan sig og skrínin tvö á
gólfinu.
Þau voru úr sandelvið, gyllt
og útskorin.
—■ Þau eru til barnsins, sagði
ókunni maðurinn út í þögnina.
Hann beygði sig niður og opn-
aði skrínið til hægri.
■—■ Hér er fegursti vefnaður,
sem finnst í Austurlöndum,
sagði hann.
Svo opnaði hann það til
vinstri.
•—■ Hér, sagði hann, er gullkór-
óna fyrir hið blessaða liöfuð.
— Teiknið, livíslaði María.
—■ En hver ert þú? spurði
Jósef torfrygginn. Til hvers ertu
kominn?
— Til þess að reka erindi ]>að,
sem Melcliior fól mér, en nafn
Langar ySur aö breyta um hárgreiðslu?
Hringið og pantið tíma, og við greiðum
yður eftir nýjustu haust- og vetrartízku.
TJARNARSTOFAN - Tjarnargötu 10 - Sími 14662J HS
g2 — VIKAN 49. tbl.