Vikan - 05.12.1963, Blaðsíða 10

DAGBOK
AF
MARÍU JÚLÍU
JÓUN 1962
eftir
«J6nas Guðmundsson stýrimann
Fym' liluti - Teikning Baltasar
Sunnudagurinn 23. des. - Þorláksmessa.
Reykjavík, kl. 13,00.
Farið á skýjunum spáði ekki góðu um veðrið og það
gerði múkkinn reyndar ekki heldur, því hann flaug mjög
hátt yfir gúenóinu á Kletti. .Tá það var sannarlega vetrar-
legt i Kleppsholtinu, litla jólatréð, sem liékk í glugganum
stakk undarlega í stúf við þessa umhleypingasömu vetr-
arnáttúru, forina og skítinn á götunum.
Ég ók Laugaveginn, eins og til að sjá jólaskreytinguna
og þaðan niður i miðbæinn. Austurstræti var þakið bréfa-
rusli og það höfðu orðið miklar skemmdir á loftskraut-
inu i vestanrokinu. Á horninu við apotekið, sveiflaðist
rykuð torfa rf bréfarusli til og frá í vindstrengnum. .Tá
og nú sáum við að toppurinn á Óslóarjólatrénu stóra var
brotinn. Það var lmæðilegt. Hann hafði ekki þolað vetrar-
storminn; hafði brotnað í einni hviðunni og nú sveiflað-
ist hrnn til og frá. Þó var tréð olræt svona, sagði maður
með hrúna vettlinga, bara svolitið skrítið. Hann var að
tala við harn. Já, og manni kom i hug: Kannski eru jól-
in á sjónum svona lika: Toppurinn brotinn ofanaf, en
samt olræt, bara svolítið skrítin.
Kom um horð rétt fyrir tvö. Það var mikið af skipum
í höfninni og María Júha beið þar ferðbúin, því við vor-
um að fara.
María gaimla skalf soldið, þegar þeir settu vélina í gang.
Svartur mökkur hóstaðist upp reykháfinn, þar sem vind-
urinn tók hann á augabragði og þeytti honum yfir hryggj-
una eins og segli, sem slitnar aí rá.
-— Sleppa, öskraði karlinn og gamla konan seig hægt
afturábak frá jólunum.
Þegar keyrt er á fjögur og tuttugu (420 rpm) i vélinni
á Maríu, er eins og virðulegur dráttarhestur brokki i
kirkjuferð. Sunnudagurinn er sjaldgæfur, og við brokk-
um fyrir Gróttu og Seltirningasvið. Það marrar traust-
lega í kjalviðnum og súð. Við og við stingur hún nefinu
í þykka vestanölduna, en lyftist svo himinhátt, stoppar
þar andartak og skelfur soldið, dettur svo niður á kaf i
næstu báru, stoppar þar aftur og skelfur soldið þar lika:
— svona gengur það koll af kolli, og hún mjakast áfram
sina leið.
Við sexbaujuna mætum við togara, sem er að koma úr
siglingu. Jón forseti heitir hann.
K1 1723. Lagzt við stjórnborðsakkeri á Helguvík undir
Hólxnsbergi, tveir og hálfur liður af keðju, dýpi 23 metrar.
Við erum lagstir fyrir akkeri. Þetta verður jólahöfn Mar-
íii Júliii, því veðrið er of vont fyrir togara til að misstíga
sig í landhelginni og engir bátar eru á sjó — að vitað sé.
Ekkert að gera nenxa að liggja og hlusta eftir neyðar-
bylgjunni.
Hér erum við i kynlegum félagsskap. Skarfurinn veit
líklega að Stapatröllið er í fríi, svo hann lætur sig hafa
það að fljixga með sínu móða vængjataki rétt við skipið.
Skarfurinn er skritinn fugl. Varla fleygur, en samt býsna
duglegur að bjaxga sér. Hann versti óvinur er maðurinn
með byssuna -- Stapatröllið með byssuna.
Já, við erum ekki einir undir Hólmsberginu. Rússnesk-
ur togari lætur reka þar í landvari. Rússárnir koma stund-
um hingað undan veðri, — til að horfa á flugvöllinn og
skarfinn. Kannski eru Rússarnir líkastir skarfinum. Þeirra
versti óvinur er lika maðurinn með byssuna. Stapatröll-
ið með byssuna. Þeir fljúga ekki alltaf hátt og eru býsna
duglegir að bjarga sér þrátt fyi-ir það.
í fréttunum töluðu þeir um jólin. Hvaða strætó menn
nota þegar þeir fara í jólalxoð og Ivatangamenn höfðu
skotið nokkra hvíta og einn Indverja.
— Þeir eru auðvitað að skjóta sér í jólamatinn, sagði
stýrimaðurinn hörkulega, og kokksi lxorfði hugsandi og
alvarlega á liann.
Kvöldkaffið var fjörugt. I. meistari og kafteinninn sögðu
sögur af lóðaþjófum í fimm sýslum. Hvernig menn, í Sand-
gerði, Grindavik og Keflavík bundu tindabykkju, eða
rottufisk við lóð náungans, þegar þeir þuri'tu að skera
hana og hnýta saman áftur fyrir neðan, þvi lagt hafði
verið yfir þá.
Bezta sagan var frá Hólmavík, því Framhcld á bls. 47.
2Q — VIKAN 49. tbl.