Vikan - 05.12.1963, Blaðsíða 23

JOLA-
SVEINAR
EINN OG
ATTA
Hvað er sérkennilegt við íslenzk jól? Það er nú ekki margt. Eí vel er að gáð
mætti nefna hangikjötið, sem þó stendur líklega orðið höllum fæti í samkeppni
við fuglakjöt og hamborgarhrygg. Það mætti líka nefna kaupæðið, sem kannske
er ekki sérstakliega íslenzkt fyrirbrigði, en setur þá mestan svip á jóiahald okkar.
Það mætti líka nefna einn arf frá fortíðinni, íslenzku jólasveinana, sem ofan
komu af fjöllunum, þrettán í röð. Það voru merkilegir karlar og skemmtilegir,
rammíslenzkir og ekki vitund í ætt við þann Santa Klás, sem smám saman hefur
lagt undir sig jólasveinahugmyndina um allan heim.
Nú vill VIKAN gera sitt til að varpa skírara Ijósi á íslenzku jólasveinana, þessa
harðindakarla, sem engum gáfu neitt, en hugsuðu um það eitt að snapa í sjálfa
sig. Þeir verða að sætta sig við breyttar aðstæður í mannabyggðum og VIKAN
sýnir þá einmitt við þessar breyttu aðstæður. Á forsiðunni er Bessi Bjarnason í
gerfi Skyrgáms og Skyrgámur er staddur í nýtízku eldhúsi og hámar í sig skyr
upp úr hrærivélarskál. Við höldum áfram í næsta blaði og þar bregður Bessi
upp myndum af Stekkjastaur, Giljagaur, Faldafeyki, Kjötkrók og Hurðaskelli.
Við segjum þar líka frá gömlu, íslenzku jólasveinunum, eðli þeirra og sam-
keppni við þann rauðklædda Klás. Hannn er nú hérumbil búinn að ganga af þeim
gömlu og góðu körlum dauð'um og þykir oss mál að linni.
VIKAN 49. tbl.
23