Vikan - 05.12.1963, Qupperneq 65

boða líka, ef hann gæti fengið
sig lausan til að skreppa til
Conrwall í nokkra daga.
— Já, vitanlega, svaraði Sim-
on og leit undrandi á vin sinn.
Keneth hló.
— Ég var að gera að gamni
mínu. Því miður kemst ég ekki,
— að minnsta kosti ekki fyrst
um sinn. Þú varst að tala um, að
þú hefðir gjarna viljað verða
hérna í nokkra daga, en að
þú ....
- - Já, ég fer til Falmouth í
kvöld, svaraði Simon. En ég
ksm aftur um helgina til þess að
sækía ungfrú Faith. Vildirðu
yfirheyra mig um fleira? sagði
hann og reyndi að láta sem hann
talaði í glensi. En honum gramd-
ist eitthvað í viðmóti Keneths,
þeir höfðu verið félagar í skóia
og hittust alltaf öðru hverju.
Simon var af gamalli Cornwell-
ætt. Hann hafði fetað í fótspor
föður síns og gerzt augnlæknir
Hann var mikils virtur af starfs-
bræðrum sínum, þó hann hefði
hafnað þeirri frægð, sem fylgdi
því að verða sérfræðingur í Lon-
don. Clare • gat ekki varizt að
horfa á andlitið á honum. Aug-
un voru svo samúðarfull og vin-
gjarnleg. Sjúklingarnir gerðu
sér vafalaust ljóst, að þeir gátu
trúað honum fyrir lífi sínu —
augunum sínum. Hún varð allt í
einu sannfærð um, að velferð
blinda fólksins var honum
hjartans mál
Keneth hló og reyndi að eyða
þykkjunni, sem þarna hafði
komið milli þeirra. — Kannski
þú komir í læknamiðdegisverð-
inn á laugardaginn kemur?
I
Tíl íóla-
NÝTT
HJA
HUSGOÖN
FRÁ
HÚSBÚNAÐI:
akur;
m.a. þetta nýtizkulega sófasett„P5”
H
P
t<=K
HÚSBÚNAÐUR HF laugavegi26 simi 20970
_____IsAMBAND HÚSGAGNAFRAMLEIÐENDA
LÍTIÐ Á HÚSBÚNAÐINN HJÁ HÚSBÚNAÐI
spurði hann.
— Það held ég varla, svaraði
Simon og sneri sér að Clare.
— Ungfrú Hamden hefur náð sér
fljótar en ég þorði að vona. Það
var heppilegt að hún var stödd
hjá frænku sinni, því að þaðan
var stutt leið í sjúkrahúsið.
Það var einhver drungi í ioft-
inu, en þau gerðu öll sitt bezta
til að samtalið færi ekki í strand.
Loks sagðist Simon verða að
fara. — Og gleymið ekki, Clare
systir, að við vonum að þér
verðið samferða á laugardaginn
eða þegar ungfrú Hamden verð-
ur útskrifuð úr spítalanum.
Þakka yður fyrir, læknir.
— Og góða ferð ....
Augu þeirra mættust, '’ina
svimandi sekúndu. Svo lita þau
til hliðar.
Kcneth virtist létta þegar
Simon myndaði sig til að fara.
— Kannski þú staldrir við og
borðir með okkur, sagði hann.
— Nei, þökk fyrir, sagði Sim-
on hlæjandi, — Mér finnst. á
mér, að þér mundi þykja miður
ef ég tæki því boði gamli vin-
ur . . .
Hann leit aftur á Clare og hik-
aði, einsog honum lægi eitthvað
á hjarta. En svo hneigði hann
sig og fór.
Það var fast að því ásökun í
rödd Keneths er hann sagði:
— Þér leitz býsna vel á hann,
var það ekki, Clare?
— Hvað ertu að segja,. Ken-
eth? sagði hún. -- Ég þekki
manninn ekki vitund.
— Þess þarf ekki með, sagði
hann. — Ekkert kvenfólk stenzt
Simon Denver.
Clara líkuðu ekki þessi orð.
— Ég held ekki að hann sé
neitt kvennagull, sagði hún.
— Það er einmitt það, sem
hann er, sagði Keneth ólundar-
lega. — Þetta er góðkunningi
minn, en samt þótti mér betra
að hann fór .... Jæja, nú er
maturinn tilbúinn, sé ég, sagði
hann svo.
Þjónn stóð í opnum dyrunum
og hneigði sig, og þau fóru inn
í borðsalinn.
— Kampavín! sagði hún hrif-
in er hún sá kælirinn á borðinu.
— Ég hafði haldið að við
fengjum ástæðu til að gera okk-
ur dagamun, sagði Keneth er
þau voru sezt. — Heldurðu að
ekki geti orðið úr því, þrátt fyr-
ir allt?
— Þú mátt ekki reiðast mér,
sagði hún biðjandi.
— Ég hætti ekki að vona,
sagði hann. — Ég get verið þrár,
Clare. Þú verður að vera búin
við því.
í sömu svifum sá hún Simon
í dyrunum. Hann benti brytan-
um, sem flýtti sér til hans. Hann
leit snöggvast á Clare og borðið
sem hún sat við. Svo var hann
horfinn.
—Vissir þú að hann og ung-
frú Hamden voru vinir, spurði
Keneth allt í einu.
— Ég vissi að hann skar aug-
un á henni og hún hefur oft tal-
að um hann sem lækni, en ég
festi mér það ekki í minni. Ég
hef aðeins þekkt hann að nafn-
inu til.
— En nú er hann orðinn þér
meira en nafn?
— Góði Keneth, vertu ekki
svona barnalegur, sagði hún. —
Auðvitað veit maður meira um
mann sem maður hefur heyrt
talað um, eftir að maður hefur
séð hann.
— Það skil ég vel, sagði hann
afsakandi. — Þú verður að fyrir-
gefa mér ef ég bulla . . .
Yfir kaffinu sagði hann. — Þú
ætlar þá til Comwall?
Clare gerði enga tilraun til að
sneiða hjá spurningunni. Já,
og tækífœrísglafa
* Úr og klukkur.
* Módelskartgripir.
* Borðsilfur, listmunir.
* Kventízkuvörur.
* Stál og tekkvörur, ásamt öðrum
gjafavörum ávallt í fjölbreyttu
úrvali.
KORNELÍUS JÚNSSON
Skólavörðustíg 8 — Sími 18588.
PALMIN N
Hafnargötu 16 — Keflavik — Sími 1339.
VIKAN 49. tbl. — Qg