Vikan - 11.06.1964, Síða 12

ÞaS er auðvelt að verða KONAN í lífi mannsins.
- Allar konur verða að hafa þekkt einn kvennabósa.
- Kvænti maðurinn, ókvænti maðurinn og
kvenlegi maðurinn. — Hættulegt að ætla sér að
hugga mann, sem stendur í skilnaði.
Hún getur verið ótrúlega
hræsnisfull og hlaupið bak
við óskina um að „halda sér
ósnortinni“ fyrir manninn
sem hún einhvem tíma giftist.
Úrdráttur úr bandarískri metsölubók
Kvennabósinn er eini
karlmaðurinn, sem ekki
fyllist skelfingu, þegar
konan fær móðursýkis-
kast — honum finnst
það vera gullhamrar við
sjálfan sig
Það eru mörg vctndamál, sem ógift stúlka þarf að horfast í augu við,
og eitt það erfiðasta er oð losna við tilraunir annarra við að koma
henni í hjónabandið. Það endar stundum með því, að henni finnst
allt sitt líf verða að vera einskonar afsökun vegna þess að hún er
ógift.
Fólk og hagskýrslur slá svo mörgu föstu. En þau minnast aidrei á þá
staðreynd, að ógifta stúlkan er ekkert brjóstumkennanlegt rekald, heldur er
hún mesta glæsikvendi nútímans. Hvers vegna?
Hún hefur aðdráttarafl fyrir karlmenn vegna þess að hún er sjálfstæð
og hefur orðið að þroska skapgerð sína, og vegna þess, að hún gætir þess
jafnan að líta vel út.
Aðdráttaraflið liggur þó aðallega í því, að hún er ógift. Vegna þess,
að þannig er hún óbundin og frjáls að því, að verða KONAN í lífi manns-
ins, eða kannski konan, sem manninn dreymir um, hvort sem hann er kvænt-
ur eða ekki.
Hún er aðlaðandi vegan þess, að hún hefur meiri tíma en gifta konan
og oft meiri peninga fyrir sjálfa sig, og svo hefur hún betri tækifæri til að
þroska andann. Og ekki sízt af því að hún lifir í heimi karlmanna og er á
sömu bylgjulengd og þeir.
Það má ekki hafa orð á því, að slíkur hlutur sem „sex" sé til fyrir ógifta
stúlku — það er ekki gert ráð fyrir þvi, að hún hafi neitt kynlíf. Hvílik fjar-
stæða!
„Sex" er annað og meira en að hátta hjá karlmanni. Það byrjar með
gagnkvæmu og dásamlegu aðdráttarafii karls og konu. Ef til vill nær það
aldrei lengra, en „sex" er það samt. Ógift stúlka getur notið þessa aðdráttar-
afls. Hún getur lofað með augnaráðinu, snertingu eða kossi — og hún ÞARF
ekki að standa við loforðið. Hún getur verið óþolandi hræsnisfull og falið
sig bak við óskina um að „halda sér ósnertri" fyrir manninn, sem hún ein-
hverntíma giftist. Það gæti farið svo, að aðdáandi hennar sneri hana úr
hálsliðnum af reiði, en hann getur ekki rökrætt þetta við hana. Af giftri
konu er hægt að ætlast til, að hún efni loforðin, sem hún hefur gefið með
daðril
Allir vita, að það er meðan ástasamband stendur yfir eða um það leyti
og það hættir, sem ógift stúlka kvelst svo hræðilega, að hún gerir ráð fyrir
dauða sínum þá og þegar. En er það nú víst, að giftum konum liði betur?
Satt að segja yrði það erfitt, að velja milli hjónabandskvala og þeirra þján-
inga, sem fylgja því að vera ógiftur. Það er hvort tveggja nógu bölvað!
— VIKAN 24. tbl.