Vikan - 11.06.1964, Qupperneq 41

IÐUNNARSKOR Á ALLA FJÖLSKYLDUNA
særa viðkvæmar sálir.
Og hvað gera nú þau hjónin,
þegar Angelique lýtur lögmálum
ellinnar eins og aðrar dauðlegar
manneskiur og lýkur sinni ævilöngu
leit að hamingju og fullkomnun?
Verða þau þá ekki að hætta að
skrifa um hana?
Þau hafa svarað þessu: Ef v;ð
lifum Angelique, getum við alÞaf
snúið okkur að dóttur hennar, og
það er ólíklegt, að við lifum hanc
llka. En meðan fólkið vill lesa mei,'a
um þær mæðgur, skulum við
skrifa.
ÖGIFTA STÚLKAN OG
KARLMENNIRNIR
Framhald á bls. 13.
gifta menn í kjölfarinu. Sleppið
þeim ekki, en hugsið ekki um hjóna-
band, heldur notið þá sem þægi-
lega vini. í fleirtölu, því að einn
kvæntur maður er hættulegur en
dálítið safn af þeim er ágætt.
KONAN HANS.
Það er venjulega óþarfi að vor-
kenna henni. Skynsöm og ástúSleg
eiginkona getur hvenær sem er ná8
í villuráfandi mann sinn aftur! ÞaS
er það, sem hann líka í rauninni
vill. Hann er bara í leit að dálítilli
tilbreytingu, og takist henni ekki
að fá hann heim aftur, hlýtur hún
að vera annað hvort frámunalega
löt eða blind, eða þá að hún bein-
línis kærir sig ekki um hann aftur.
Kvænti maðurinn gerir venjulega
þá fráleitu kröfu til vinkonunnar,
að hún haldi sambandi þeirra
leyndu — megi ekki einu sinni segja
beztu vinkonunni frá því. Slíkt er
auðvitað alltof hörð krafa til konu,
og eina ráðið er því að taka ekk-
ert tillit til hennar — en auðvitað
láta sem hún hafi engum sagt frá
því.
KVENLEGI MAÐURINN.
Það er hugsanlegt, að kona
komizt í samband við mann, sem
í rauninni hefur engan áhuga á
konum, en tekur sitt eigið kyn fram
yfir kvenkynið.
Stundum er þessi eiginleiki auð-
séður, en oft eru þessir menn lítið
karlmannlegir ásýndum. Þá líður
venjulega ekki á löngu áður en
konan sér hvers kyns er. Það er
rétt að treysta á hugboð sitt og
leggja svo saman tvo og tvo, og
sjá hvort út úr því koma fjórir —
eða sjö!
En hvað svo?
Ekkert! Margar konur, sem jafn-
vel án þess að vita það, eru hrædd-
ar við hjónaband, hafa dálæti á
slíkum mönnum. Með þeim eru þær
öruggar — og sama má segja um
þá í félagsskap þeirra. Konur ættu
að hugsa sig vel um áður en þær
slíta sambandi við þannig menn.
Þeir eru venjulega dásamlegir
vinir — þeir eru trúir, skilningsrík-
ir og skemmtilegir. Þeir munu sitja
við sjúkrabeð hennar, það er hægt
að trúa þeim fyrir áhyggjum og þeir
geta gefið konum áhrifarík ráð og
leiðbeiningar viðvíkjandi karlmönn-
um. Þeir hafa venjulega mjög góð-
an smekk og indæla íbúð, og veizl-
urnar, sem þeir halda, eru skemmti-
legustu boð bæjarins. Þær eru
venjulega mjög aðlaðandi og —
þeir eru bezti og skemmtilegasti
félagsskapur, sem nokkur kona get-
ur kosið sér.
FRÁSKILDI MAÐURINN.
Fráskildi maðurinn er venjulega
álitinn líklegri hjónabandskandidat
en hann í rauninni er. Það líður
oft langur tími, þar til hann í raun
og sannleika er frjáls. Eigi hann
börn, má segja að hann sé enn-
fremur kvæntur en ókvæntur. Fyrst
eftir skilnaðinn er hann auðvitað
lamaður af áfallinu. Þá má stúlk-
an halda ( höndina á honum, búa
til mat fyrir hann og dekra við
hann, og hugga hann með þv(, að
auðvitað muni börnin ekki gleyma
föður sínum. Hann fer heim til
barnanna hvenær sem hann getur
komið því við. Meðan stúlkan reikn-
ar með, að hann kvænist henni
strax og hann er laus úr fyrra
hjónabandi, þá er hann farinn að
bollaleggja að litast um eftir ann-
arri konu. Stúlkan, sem hélt í hönd-
in aá honum meðan hann var að
skilja, minnir hann of mikið á þetta
ömurlega tímabil. Það er skyn-
samlegast að líta á hann sem vin,
því að það er ólíklegt, að hann sé
lausnin á öllum vandamálum, þótt
stúlkan hafi hjálpað honum dyggi-
lega yfir hans eigin.
Ungi maðurinn er betri eigin-
mannsefni en almennt er talið. Það
eru mörg dæmi um hamingjusöm
hjónabönd, þar sem maðurinn er
yngri en konan. Oft tilbiður ungi
maðurinn konuna og dekrar við
hana á alla lund.
Þannig heldur bókarhöfundur
áfram að tala um alla möguleika
ógiftu stúlkunnar og bendir m.a. á
hvar líklegast sé að finna alla þessa
menn. Það ætlum við að láta ís-
lenzku stúlkurnar sjálfar um. -fc
HÚSBONDINN Á
HEIMILI DROTTNING-
ARINNAR
Framhald á bls. 9.
Hann hefur átt það til að sýna
andúð sína á klæðaburði drottning-
arinnar, og sagt við hana eitthvað
á þessa leið: „Þér getur ekki verið
alvara! Farðu og kömdu þér úr
þessu ( hvellil" Hann er lítið gef-
inn fyrir allskonar kreddur og
snobberí. Hann hefur látið drottn-
inguna bíða eftir sér við hátíðlegar
athafnir í fimm m(nútur, og komið
svo loks á staðinn skellihlægjandi
og gæjalegur og ekki látizt taka
eftir því hvað drottning landsins
var orðin óþolinmóð. Við annað
tækifæri dróst hann afturúr frá
drottningunni og leiðsögufólki henn-
VIKAN 24. tbl. —