Vikan - 13.08.1964, Qupperneq 24

LJÓSMYNDIR: KRISTJÁN MAGNÚSSON
GREIN: JAKOB MÓLLER
Guðmundur Kristjánsson: „Lítill en
lagiegur!"
Klukkan er farin að ganga
fimm, þegar við rennum í
hlað. Bílar veiðimannanna
standa á hlaðinu, baða sig í
sólskininu og láta sér fátt um
finnast, þótt eigendurnir séu
komnir niður að á og farnir
að fá‘ann. Norðurárdalur er
greinilega í liátíðaskapi og
skartar sínu fegursta. Veður-
guðirnir höfðu tekið sig á all-
myndariega. Prinsinn hafði
verið við ána daginn áður í
rigningarsudda og leiðinda-
veðri, en lýst því yfir samt
sem áður, að staðurinn væri
sannkölluð paradís. Eflaust
hefur veglyndi Norðurár átt
mestan heiður af yfirlýsing-
unni, enda ekki á hverjum
degi, sem prinsar fá þrjá laxa
á einum eftirmiðdegi, alla á
fiugu, og setja auk þess í aðra
tvo.
Vatnsmikil bergvatnsáin
hlykkjaðist silfurtær eftir far-
vegi sínum. Hún hafði verið
svolítið lituð um morguninn
eftir langvarandi rigningar, en
nú var hún búin að hreinsa
sig. Vatnið fór minnkandi.
Hér er tekið á og ekkert gefið eftir! Eflaust eru einhverjir til svo
skáldlega innstilltir að vilja
halda því fram, að Norðurá
hafi sál (ég þori ekki að taka
afstöðu til svo viðkvæmra
fullyrðinga) allavega var hún
um þessar mundir kvik af lífi
-—■ enda var ‘ann við og tók
gráðugt.
Við göngum að skálanum.
1 dyrunum tekur ráðskonan,
Ólöf Þorsteinsdóttir, á móti
okkur með hlýlegu kveðju-
brosi, leysir greiðlega úr
spurningum okkar varðandi
veiðimennina (hvar þá sé að
finna) og býður okkur inn upp á hressingu. Við þökkum, en not-
um tímann vel og göngum niður að á meðan hellt er upp á könnuna.
Við hittum fyrst ung hjón, Örn Þór lögfræðing og frú Hrund
Hansdóttur Þór. Frúin er að þreyta vænan fisk, hvessir sjónir á
vatnsborðið og hefur ekki augun af línunni. Örn stendur álengdar
og fylgist vel með, tilbúinn til aðstoðar við löndunina, ef með þarf.
Leikurinn berst nær landi. Er fiskurinn búinn að viðurkenna ósig-
ur sinn? Nei, ekki alveg. Síðustu kraftar eru notaðir, hann strikar
út í strenginn, og stríðið heldur áfram. Enn er von: Sporðkast,
stökk og strengd lína, sem kubbast eins og tvinni, ef veiðimaður-
inn áttar sig ekki í tæka tíð. En Hrund er ákveðin í að vera sterk-
ari aðilinn, og að Iítilli stundu liðinni liggur konungur fiskanna
magnþrota og hjálparvana á árbakkanum. Örn tekur upp lítinn
stein.
— Við höfum verið heppin, segir Örn. Fiskum alveg brjálað.
Þetta er sá þriðji, sem hún fær á land í dag.
24
VIKAN 33. tbl.