Vikan - 13.08.1964, Side 40

EMEfiSOH
KÆLISKÁPURINN ER STÍLHREINASTI, FEGURSTI OG VANDAÐASTI KÆLISKÁPURINN Á MARKAÐN-
UM í DAG. YFIR 19 MILLJÓNIR NOTENDA UM HEIM ALLAN SANNA GÆÐIN - ÖRUGGT KERFI.
5 ÁRA ÁBYRGÐ.
Nýkomið LAYLA naglalakk. LAYLA er það fegursta og endingar-
bezta naglalakk sem fæst i dag. — Fjölbreytt litaúrval í tizkulitum.
LAYLA FER SIGURFÖR UM HEIM ALLAN. - 32 ÁRA REYNSLA.
ÚTSÖLUSTAÐIR: Gyðjan, Ocúlus, Regnhlífabúðin, Sólheimabúðin,
Sópuhúsið, Tíbró, Hygea, Hanzkagerð Guðrúnar Eiríksdóttur og
Verzlunin Gerði, Kópavogi.
Heimsþekktir ítalskir nylonsokkar. Fal-
legir, sterkir og ódýrir.
ÚTSÖLUSTAÐIR: Hringver, Sólheima-
búðin, Ríma, Regnhlifabúðin, Gyðjan,
Tíbró, Eygló og verzlunin Gerði, Kópa-
vogi.
EINKAUMBOD:
MAGNÚS HARALDSSON
HINAR MARGEFTIRSPURÖU KERAMIK BAÐFLÍSAR KOMNAR. EIGUM EINNIG VINYL-GÓLFFLÍSAR 2 mm. UMBOÐS- OO HEILDVERZLUN
VIÐURKENND GÆÐAVARA. HAGKVÆMASTA VERÐ LANDSINS. Skipholti 5 - Sími 16401
DR. N0
Framhald af bls. 31.
dásamlegt herbergi. Eftir því sem
að þú sagðir mér hélt ég að þú
lifðir í einskonar dýragarði.
Hún hló ánægð. — Ég dró fram
gamla silfrið og þetta dót. Þetta er
allt sem ég á. Það fór allur dagur-
inn hjá mér í það að fægja það.
Ég hef aldrei tekið það fram áður.
Þetta er bara failegt, finnst þér
það ekki? En þetta með dýragarð-
inn, ég hefi venjulega hóp af litl-
um klefum hérna upp við vegginn.
En nú þegar þú ert hérna . . . Hún
þagnaði. — Svefnherbergið mitt er
þarna, sagði hún og benti á hinar
dyrnar. — Það er mjög lítið, en það
er rúm fyrir okkur bæði þar. Komdu
nú. Ég er hrædd um að þetta sé
kalt borð — aðeins humar og
ávextir.
Bond gekk til hennar. Hann tók
hana í fangið og kyssti hana fast
á varirnar. Hann þrýsti henni að sér
og leit í glampandi blá augun. —
Honey, þú ert dásamleg. Þú ert
einhver dásamlegasti kvenmaður,
sem ég hefi nokkurn tíma rekizt á.
Ég vona, að heimurinn eigi ekki
eftir að breyta þér mikið. Langar
þig raunverulega til að láta laga
á þér nefið? Mér þykir vænt um
andlitið á þér — bara eins og það
er. Það er hluti af þér. Hluti af
þessu öllu.
Hún gretti sig og reif sig lausa.
— Þú ert ekki með sjálfum þér í
nótt. Vertu ekki að tala um þessa
hluti. Ég vil ekkert tala um þetta.
Þetta er mín nótt með þér. Vertu
svo vænn að tala heldur um ást.
Mig langar ekkert að heyra um
neitt annað. Lofarðu því? Komdu
nú. Setztu hér.
Bond settist niður. Hann brosti
við henni og sagði: — Ég lofa.
— Hérna er mayones, sagði hún.
— Það er ekki úr flösku. Ég bjó það
til sjálf. Og gjörðu svo vel og fáðu
þér brauð og hérna er smjör. Hún
settist gegnt honum og byrjaði að
borða og horfði á hann. Þegar hún
sá að hann var ánægður, sagði
hún: — Nú geturðu byrjað að tala
við mig um ást. Allt um hana. Allt
sem þú veizt.
Bond leit yfir borðið. Augun voru
skær og mjúk í kertaljósinu, en með
sama glampanum og þegar hann
sá hana fyrst á ströndinni og hún
hélt að hann hefði komið til að
stela skeljunum hennar. Varirnar
voru aðskildar í spenningi og óþol-
inmæði. Hún var ekki að látast.
Þau voru tvö elskandi dýr. Þetta
var allt eðlilegt. Hún hafði ekkert
að skammast sín fyrir. Hún gæti
spurt hann um hvað sem væri og
krafizt svars. Það var eins og þau
væru þegar komin í rúmið saman,
elskendur. Gegnum bómullarblúss-
una greindi hann geirvörtur henn-
ar, harðar og eggjandi.
— Ertu hrein mey? spurði Bond.
— Ekki alveg. Ég sagði þér það.
Um manninn.
— Jæja . . . Bond fann að hann
hafði ekki meiri matarlyst. Hann
var þurr í munninum. Hann sagði:
— Honey, ég get annað hvort borð-
að eða talað við þig um ást. Ég get
ekki hvorttveggja.
— Þú ferð til Kingston á morgun.
Þú færð nóg að éta þar. Talaðu um
ást.
Augu Bonds drógust saman I
herskáar, mjóar rifur. Hann stóð á
fætur og kraup á hné við hliðina
á henni. Hann tók aðra hönd henn-
ar og leit í hana. Þar sem þumal-
fingurinn endaði upp í lófann, var
mjúk, há venusarhæð. Bond beygði
höfuðið og beit mjúklega í hæðina.
Hann fann hina hönd hennar í hári
sínu. Hann beit fastar. Höndin, sem
hann beit í, krepptist um munn
hans. Hún dró andann ört. Hann
beit enn fastar. Hún hrópaði og
reif f hárið á honum.
— Hvað ertu að gera? Augu
hennar voru stór og dökk. Hún var
orðin föl. Hún leit niður og á munn-
inn á honum. Svo dró hún höfuð
hans að sér.
Bond tók um vinstra brjóst henn-
ar og kreisti það fast. Hann tók
um höndina, sem hann hafði bitið
og setti hana utan um hálsinn á
sér. Munnar þeirra mættust.
Yfir þeim tóku kertin að dansa.
Stórt fiðrildi hafði komið inn um
einn gluggann. Það þyrlaðist kring-
um kertin. Lokuð augu stúlkunnar
opnuðust, litu á fiðrildið. Hún hætti
kossinum. Hún strauk um hár hans
og stóð upp og án þess að segja
nokkuð, tók hún kertin eitt af öðru
og slökkti á þeim. Fiðrildið hvarf
út um einn gluggann.
Hún stóð örlítið frá borðinu. Hún
hneppti frá sér blússunni og kast-
aði henni á gólfið. Svo pilsinu. Dauft
tunglsljósið glampaði á ýturvöxn-
um líkama hennar. Hún færði sig
nær Bond, tók í hönd hans og dró
hann á fætur. Svo hneppti hún frá
honum skyrtunni og klæddi hann
hægt og gætilega úr henni. Líkami
hennar angaði eins og nýslegið
hey, kryddað sætum pipar. Hún
dró hann með sér frá borðinu
og gegnum dyrnar. Tunglsljósið
þrengdi sér gegnum gluggaboruna,
og niður á mjótt rúm. Á lúminu lá
opinn svefnpoki.
Stúlkan sleppti hönd hans og
skreið ofan í svefnpokann. Hún leit
á hann. Svo sagði hún, kaldhugs-
andi: — Ég keypti þennnan svefn-
poka í dag. Þetta er tveggja manna
poki. Hann var anzkoti dýr. Farðu
úr buxunum og komdu. Þú lofaðir
því. Þú skuldar mér eina nótt.
- En . . .
— Gerðu eins og þér er sagt.
ENDIR.
í fullri alvöru.
Framhald af bls. 2.
og þá ekki sízt í atvinnulifinu.
íslendingar eru orðnir frægir
fyrir óstundvísi; menn mæta of
4Q — VXKAN 33. tM.