Vikan - 12.11.1964, Blaðsíða 2

Canadian M/sí er
heimsþekkt vörumerki
í fullri alvöru:
,,Ég þekki mann,
sem þekkir mann.
A RYTHME ÐQYS
©\.FAXAGERb/JV
BOLHOLTI 6
Biðjið um vörur úr
Canadían Mist poplíni
Eitt það sérkennilegasta við
íslenzkt mannlíf og menningu á
vorum dögum er kunningsskap-
urinn. Það hefur ugglaust bæði
sína kosti og galla. íslendingar
eru eins og ein, stór fjölskylda.
Mannfræði og ættfræðiáhugi hef-
ur lengi legið í iandi vegna þess
að fjölmenni þjóðarinnar hefur
ekki verið meira en svo, að ætt-
fræðingar geta fylgzt með hverj-
um manni. Enginn, sem ekki
einangrar sig gersamlega, kemst
hjá þvi að þekkja persónulega
ótrúlega stóran hóp manna. Ef
menn eru ekki sjálfir þekktir,
þá eru tjeir settir i samband
við aðra þekktari: Bróðir hans
Jóns, sonur hans Sveins og svo
framvegis. Marga menn hef ég
fyrirhitt, sem þekktu deili á,
eða höfðu persónulegan knnn-
ingsskap við fjölda manns í öll-
um landsfjórðungum; bændur,
sjómenn embættismenn og lausa-
menn. Ekki vegna þess að það
væru allt saman þýðingarmiklar
persónur, sem þeir gætu haft
einhvern ábata af að þekkja.
Nei, einungis vegna þess að þeir
höfðu víða verið og þá er það
jafnan svo, að það er nákvæm-
lega sama hvern ókunnUgan
mann þú hittir, — þið getið
alltnf fundið einhvern, sem þið
jjekkið háðir, ef leitað er eftir
þvi.
Bein afleiðing af persónuleg-
um áhuga íslendinga, hverjum
fyrir öðrum, er sá siður að hirta
langar eftirmæiagreinar og af-
mælisgreinar í dagblöðunum og
útvarpa jarðarförum. Það er í
fullu samræmi við þessa al-
ræmdu, persónulegu forvitni og
mannfræðiáhuga, að afmælis- og
eftirmælagreinar eru sagðar vera
eitt vinsælasta lesefni blaðanna.
Bg veit til þess, að fólk af út-
lendum uppruna, sem ekki er
orðið hagvant á íslandi, kemur
það mjög spánskt fyrir sjónir,
þegar ríkisútvarpið útvarpar
jarðarför ókunns bónda að norð-
an, prests að austan eða bilstjóra
að vestan. Á fjöhnennum vinnu-
stöðvum, þar sem reynt er að
láta útvarpið yfirgnæfa vélarnar
i tima og ótíma, þar glymja oft
jarðarfarir fyrir hádegi með
Allt er eins og blómstrið eina og
lofræðum um Guðrúnu .Tóns-
dóttur í Hnjúkskoti eða séra
Þórð á Völlum.
Framhald á bls. 48.
2 — VIKAN 46. tbl.