Vikan - 12.11.1964, Blaðsíða 47

virðingarvottur. Svo fleygði hann pyngju i koparkrúsina, sýnu þyngri
en pyngja Rodogones var.
Allt í einu stóð hláturgusa út úr manninum hræðilega, sem sat á
hnjám fíflsins. — Það er bezt að setja þessa fegurðardís á uppboð, hróp-
aði hann rámri röddu. — Það er bezt að hátta hana, svo strákarnir geti
dæmt um vöruna. Sem stendur á Calembredaine hærra boð. Þú átt leik-
inn, Rodogone.
Betlararnir æptu af ánægju. Fjöldi handa teygði sig í áttina til Ange-
lique. Egyptinn hratt henni aftur fyrir sig og dró sverðið úr slíðrum.
1 sama bili beygði Calembredaine sig áfram og kastaði kringlóttum
hvitum hlut, sem hitti óvin hans í úlnliðinn. Hluturinn valt burtu. Sér
til skelfingar sá Angelipue að þetta var höfuðkúpa.
Vopn Egyptans féllu til jarðar. Calembredaine þreif um mitti hans.
Glæpamennirnir tveir tókust á af svo miklu afli, að það brakaði í þeim.
Þeir veltust um í aurnum.
Þetta olli víðtækum bardaga. Fulltrúar fimm eða sex samkeppnishópa
úr undirheimum Parísar slógu í brýnu. Sumir voru með sverð, en qðr-
ir með lagvopn. Þeir sveifluðu þeim æðislega í kringum sig, og blóðið
vall. Hinir fóru að dæmi Calembredaine, tóku upp höfuðkúpur og not-
uðu þær eins og fallbyssukúlur.
Angelique reyndi að flýja, en sterkar hendur gripu hana og báru
hana upp að predikunarstólnum, þar sem aðstoðarmenn Stóra Coesre
héldu henni. Stóri Coesre horfði ánægður á orrustuna og sneri upp á
yfirskegg sitt.,
Jean gráskeggur hafði þrifið koparkrúsina. Fiflið Bavottant og Stóri-
Geldingur hlógu eins og þeir væru gengnir af göflunum. Thibault líru-
kassaleikari sneri handfangi sínu og söng eins hátt og hann gat. Gömlu
betlikerlingarnar, sem urðu fyrir hrindingum og sparki, æptu eins og
verið væri að skera þær. Angelique sá einfættan mann slá Trjábotn i
höfuðið með hækjunni sinni, eins fast og hann gat, eins og hann væri
að reyna að reka nagla i það. E'inn gervihermannanna rak hann þegar i
stað í gegn, og hann féll dauður niður yfir fótalausa manninn:
Barcarole og konur stóra Coesre höfðu leitað sér skjóls við beinastafl-
ana og tóku sér þaðan skotvopn, sem þau létu dynja yfir vígvöllinn.
Saman við öll þessi öskur, hróp og stunur, blönduðust nú köll íbúanna
í rue des Fers og rue de la Lingerie, sem hölluðust út um glugga sína
og ákölluðu hina heilögu mey og varðmennina.
Tunglið var smám saman að síga niður fyrir sjóndeildarhringinn.
Rodogone og Calembredaine börðust ennþá eins og óðir hundar. líögg
fylgdi höggi. Þeir voru mjög jafnir. Allt í einu var rekið upp undrunar-
óp, sem breiddist í sistækkandi hringum. Rodogone hafði horfið á dul-
arfullann hátt. Óstyrkur og ótti við kraftaverk greip þá sem næstir voru.
En svo heyrðist hann hrópa. Vænt hnefahögg frá Calembredaine hafði
þeytt honum niður í almenningsgröf í kirkjugarðinum. Nú var hann
að hjarna við meðal likanna, og grátbað um að vera dreginn upp. Æð-
islegur hlátur greip þá, sem nærstaddir voru, og breiddist út. fbúar ná-
grennisins hlustuðu með köldum svita á þennan yfirgengilega hlátur,
sem fylgdi morðhrópunum áður. Konurnar við gluggana krossuðu sig.
All í einu heyrðist bjölluhljóð. Það var hringt til Angelus. Guðlast og
klámyrði risu upp frá kirkjugarðinum, en kirkjuklukkurnar héldu stöð-
ugar áfram.
Það var kominn tími til að flýja. Eins og uglur eða andar, sem óttuðust
ljósið, þustu ibúar undirheimanna út úr kirkjugarðinum við Saint-Inno-
cents.
1 gráleitri döguninni, sem varpaði blóðlitum bjarma á austurloftið,
stóð Calembredaine fyrir framan Angelique og horfði hlægjandi á hana.
— Þú átt hana, sagði Stóri Coesre.
Aftur tók Angelique á rás í áttina út úr kirkjugarðinum. En sama
ruddalega höndin, greip hana aftur og stöðvaði hana. Hún fann að tusk-
um var vafið um höfuð hennar. Hún hélt áfram að berjast þangað til
hún missti meðvitund. Frh. í næsta blaöi.
öll réttindi áskilin. — Opera Mundi, París.
UM*GFRÚ yndisfríð
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá.NÖÁ.
HVAR ER ÓRKIN HANS NOA1
taS er alltaf saml JcHcurlnn í hcnnl Ynd-
isttU okkar. Hún hefur faltS Brklna han*
Nia elnhvers staSár i 'blaSlnu 'og heitlr
góSnm verSlaunum handa þelm, sem retur
fnntllS iirklna. TeiSIaunln cru stór kon>
fektkaasl, fullttr at hezta konfekti, ob.
íramwiSáneunn er au.SvitaC SmlseotUierS*
ta Nít-
Náfn .
Hclmlil
örkln er A lU.
SfSftst er ðreglS var hlant verBlaunlns
ÞÓRHALLUR JÓNASSON, vinninganna má vitja í skrifstofu
Akurgerði 34, Rvík. Vikunnar. 46. tbl.
TVÖ SANDKORN í
STUNDAGLASI
Framhald af hls. 13.
Þarna kom það. Frammi í Ijós-
inu. — Um mig?
— Jó, það segi ég. Um þig.
Hann hafði fallegar hendur, og
augu hennar staðnæmdust ó þeim.
Og hún losaði sig úr armi hans,
til að nó andanum.
Dyrabjallan truflaði þau. —
Hver getur þetta eiginlega verið,
sagði hann ergilegur.
Vivian varð einnig óþolinmóð.
En svo sá hún, að það var ein-
mitt það sem hún þarfnaðist;
augnablik til að hugsa. Hún mátti
ekki láta tilfinningarnar ná alger-
lega yfirhöndinni. — Nokkrir vin-
ir mínir. Þér á eftir að geðjast
vel að þeim, sagði hún með næst-
um því rólegri röddu.
Hún kynnti Rafn fyrir þeim, og
öll spenna var samstundis horfin
úr loftinu. Rafn kom ákaflega
elskulega fram við Grace, sem
varð strax hrifin af framkomu hans,
og fann strax sameiginleg áhuga-
mál til að ræða um við Charlie
Barnes. Vivian gat varla dulið að-
dáun sína og varð litið framan
í Grace, sem brosti til hennar á
móti. í samanburði við Rafn varð
Charlie Barnes eins og gamall og
þreyttur bankastarfsmaður. Rétt
eins og nokkurra ára vinna í bank-
anum hefði lagt þreytulag yfir
hann allan.
Vivian var lagin við að halda
samtalinu stöðugt uppi, þótt sjálf
virtist hún svo fjarlæg, að það
var eins og henni væri skyndilega
kippt inn í þennan heim, þegar
Grace lagði aðra hendi sína ofan
á hennar.
— Vivian, hvíslaði hún, — en
hvað hann er aðlaðandi.
Þetta kom henni á óvart. Hún
hafði alltaf ímyndað sér Rafn, sem
dæmigert karlmenni, en aldrei
íhugað að hann væri aðlaðandi.
Andlitið var stórskorið, rétt eins
og maður gæti aldrei vitað á hverju
maður ætti von frá honum.
Karlmennirnir höfðu gengið inn
í setustofuna, og Grace sagði:
— Vivian, ég veit, að þú hefur
engan áhuga á því, en Charlie
fær gest til miðdegisverðar á
morgun, kaupsýslumann frá St.
Louis, ekkjumann, og ég lofaði að
bjóða þér líka.
— Það er allt í lagi, Grace. Rafn
hverfur að öllum líkindum á morg-
un, jafn skyndilega og hann kom.
Henni varð litið fram ! stofuna.
— Það hefur aldrei verið neitt á
milli okkar.
Þegar þær komu inn í stofuna,
voru þeir Rafn og Charlie að ákveða
hádegisverð saman næsta dag. —
Agætis hugmynd, sem hann er með
á prjónunum, sagði Charlie Barnes
hýr í bragði, — það er einmitt
rétti tíminn núna, að koma á
fót innflutningsfyrirtæki í Suður-
Ameríku.
fallegar
sisléttar
gardinur
Gardisettc hefir alla kosti:
* L.jós og sólekta * Síslétt *
Teygist ekki * Auðvelt í þvotti
* Krumpast ekki * Auðvelt
að sauraa * Mölvarið * Lítur
út sem nýtt árum saman *
Dregur ekki í sig tóbaksreyk
* Einstæð ábyrgð: Verksmiðj-
an ábyrgist yður fullar bætur
fyrir hvern meter, ef Gardisette
gluggatjöld krumpast eða þurfa
straujun.
VIKAN 46. tbl. — 47