Vikan - 12.11.1964, Blaðsíða 31

að hann sé eins slæmur og sumir
segja?"
•„Nei, alls ekki. Vitanlega er
örninn rónfugl, og veiðir sér til
viðurværis, en lifir einnig ó hræj-
um. Hann drepur aldrei að gamni
sínu — aðeins til matar."
„Nær þessi óhugi þinn ó fugl-
um til mennskra fugla líka . . . ég
ó við flugmenn? Þú munt hafa
lagt sérstaka stund á fluglækningar
(Aviation medicine), er það ekki
rétt?"
„Jú, rétt er það. Það var aðal-
lega vegna þess að ég varð trún-
aðarlæknir Flugmálastjórnarinnar,
og mér fannst ég ekki vita nægi-
lega mikið um þessa sérgrein. Eg
fór því til Bandaríkjanna 1958—59
og tók próf í þessari grein, en þar
eru beztu skólar í þessari grein,
sem fleirum."
„Að hvaða leyti er þessi sér-
grein frábrugðin öðrum greinum
læknisfræðinnar, Úlfar?"
„Þetta er tiltölulega nýr þáttur
í læknisfræðinni, og breytist óð-
fluga með öllum þeim nýjungum,
sem koma fram í flugtækninni.
Það er svo ótalmargt, sem kemur
til greina og verið er að rannsaka.
Menn vita t.d. ekki ennþá hvað
maðurinn þolir vel þann hraða,
scm nýjustu flugvélarnar fara með
um geiminn. Menn gætu einnig
orðið fyrir einhverjum áhrifum
geimgeisla, taugakerfið gæti farið
úr skorðum smátt og smátt, við-
brögð líkamans breytzt og margt
fleira. Annars er mitt starf aðal-
lega í því fólgið að skoða flug-
menn, reyna viðbrögð þeirra og
andlega heilsu."
„Er ekki tímafrekt að fylgjast
með öllum nýjungum á þessu sviði
— og raunar öllum sviðum læknis-
fræðinnar?"
„Jú, maður þarf auðvitað að
fylgjast með og fara annað slagið
utan til að kynna sér nýja tækni
og tæki, lesa tímarit o.s.frv. Hér
er ég t.d. að fá í póstinum í dag
tvö rit um fluglæknisfræði."
„Ég tel víst að svona sérnám
sé mjög dýrt, ekki sízt vegna tím-
ans, sem fer í það frá venjulegum
störfum?"
„Já, það er nú líklega. Ég var
í fjögur ár að safna mér fyrir kostn-
aðinum . .
„Hver var ástæðan fyrir því að
þú gerðist trúnaðarlæknir Flug-
málastjórnarinnar . . . varstu eitt-
hvað sérfróður um þá hluti áður?"
„O-nei, ekkert sérstaklega. Lík-
lega hefur það verið aðallega
vegna þess að ég var alltaf að
þvælast suður á velli, og var öllu
þar vel kunnur og þekkti flesta,
sem voru í fluginu."
„Þú ætlar þó ekki að fara að
segja mér að þú sért líka flugmað-
ur . . . ?"
„Nei, það er ofsagt . . . við skul-
um segja að ég hafi lært að fljúga.
En nú er ég að mestu hættur slíku.
Þegar ég var yngri var ég með
delluna, eins og það var kallað,
og var um tíma að hugsa um að
leggja það alveg fyrir mig, og láta
VIKAN HEIMSÆKIR
ÚLFAR ÞÓRÐARSON
AUGNLÆKNI
Framhald af bls. 11.
eins og hvert annað starf, sem eig-
inmaðurinn þarf að vinna. Ég býst
t.d. ekki við að það sé betra að
vera sjómannskona. Það eru ýmis
störf, sem krefjast þess að maður-
inn sé mikið frá heimilinu, og mað-
ur venst þessu. Þær eru þá því
ánægjulegri, stundirnar, sem maður
hefur saman."
„Ég hef tekið eftir því að sím-
inn hringir hérna á fimm til tíu
mínútna fresti. Verður það ekki dá-
lítið þreytandi til lengdar?"
„Maður venst þessu, eins og ég
sagði. Annars neita ég því ekki að
það er mikil hvíld í því að fara
í sumarfrí af landi burt, og þurfa
engar áhyggjur að háfa af sím-
anum eða skyndilegum hlaupum
eigimnannsins til sjúklinganna. Við
höfum reynt það undqpfarið ann-
gQ _ VIKAN 46. tbl.
að slagið, að fara af landi burt
í sumarfríinu og taka okkur al-
gera hvíld. Helzt að fara eitthvað,
þar sem enginn sími er, ekkert
útvarp og helzt engin blöð."
„Ekki eru þetta allt sjúklingar,
sem eru að hringja, — er það?"
„Nei, það eru líka allskonar
aukastörf og áhugastörf, sem Úlfar
er í. Það tekur líka mikinn tíma,
en það er hans bezta hvíld. Úlfar
er þannig gerður að hann hvílist
ekki betur þótt hann leggist upp
í legubekk. Hann hefur mörg
áhugamál, sem hann hvílist við að
sinna."
Úlfar var einmitt í símanum
þessa stundina.
„Hver eru helztu áhugamálin
hans?"
„Það eru fyrst og fremst íþróttir
og útivist og starfið fyrri Val. Hann
er oft í sundi og badminton og tek-
ur víða þátt í félags- og heilbrigðis-
málum. Þá er hann í Fuglavernd-
arfélaginu, Flugbjörgunarsveitinni
og aðra hverja viku er hann á
borgarstjórnarfundum í Reykja-
vík . . ."
„Hvað eruð þið að telja upp?
Blessuð verið þið ekki að þessu,"
sagði Úlfar, sem aftur var kom-
inn frá slmanum.
„Þetta er allt rétt, er það ekki?"
spurði ég. „Þú ert í badmniton,
ekki satt?"
„Jú, einu sinni í viku . . ."
„Fuglaverndarfélaginu?"
„Já ..."
„Hverskonar félag er það, Úlf-
ar?"
„Við höfum það aðallega á
stefnuskrá okkar að berjast fyrir
því að einstaka fuglategundir séu
ekki svo ofsóttar og hrjáðar af
mannavöldum að þær deyji hrein-
lega út, svipað og geirfuglinn forð-
um."
„Hvaða fugl er það, sem er í
slíkri hættu nú?"
„Það er t.d. íslenzki örninn. Við
reynum að verja hann, og jafn-
framt göngumst við fyrir rannsókn-
um og athugunum á lifnaðarhátt-
um hans, hvað hann velur sér til
matar o.fI."
„Hvað hafið þið haft upp úr
því . . . fundið nokkur merki þess
BEIIMT í IUARK

Úviðjafnanlegur rakstur með rakblaði, sem endist og endist
SILVER GILLETTE: hin ótrúlega beitta og mjúka Gillette egg é
rakblaði úr ryðfríu stáli, sem engin rakstursaðferð jafnast i við.
• mýksti, bazti mg þmgilmgasti
rekstur, sem völ er á
• ryðfritt stál, sem gefur yður
flesta rakstra á blaö
• gaeðin alltaf sSm vlS sig—811
blSðin jafnast á við það síðasta
SILVER GILLETTE - ÞRIGGJA BLAÐA PAKKI - ENDIST VIKUM SAMAN - AÐEINS KR. 25,00
Gillette
RYÐFRÍÁ STÁLBLAÐIÐ
læknisfræðina eiga sig. Ég var þá
að læra úti í Englandi 1932. Þá
lærði ég að fljúga og fór þar mitt
fyrsta sólóflug. Hef líklega verið
með fyrri Islendingum, sem flugu
sóló. Ég hafði gífurlegan áhuga
á flugi, var sannfærður um að
í því væri framtíð íslands í sam-
göngumálum og var að hugsa um
að fara alveg út í það . . . en svo
var bara engin flugvél til heima . . .
Veiðibjallan og Súlan sukku í
Vatnagörðum um þær mundir . . .
svo hér var ekkert að gera í flug-
inu næstu árin. Ég hélt þess vegna
áfram læknisnáminu, enda hafði
faðir minn mikinn áhuga fyrir að
svo væri.
Svo stundaði ég líka dálítið svif-
flug í Þýskalandi, þegar ég var í
háskólanum í Köningsberg, sem nú
heitir Kaliningrad."
„Hvað hefurðu svo flogið hér
heima?"
„Það var nú bara mest til gam-
ans. Ég átti ágætis flugvél ásamt
þrem öðrum félögum, sem síðar
voru meðal stofnenda Flugbjörgun-
arsveitarinnar — og auðvitað
fylgdi ég með. En svo datt þetta
niður smátt og smátt. Mátti ekki
vera að þv!."
„Lærðir þú þá aðallega í Eng-
landi og Þýzkalandi?"
„[ Danmörku ... í Danmörku
líka og mest." Úlfar hló við. „Þá
lifði maður nú spart eins og marg-
ir fleiri. Þeir voru stundum að
reyna að stríða mér, Danirnir, og
spurðu mig á hverju ég lifði eig-
inlega. — Ég lifi aðallega á salt-
fisk og heyi _ sagði ég, og þá
hættu þeir að stríða mér, þegar
þeir sáu að mér var alveg sama.
Annars voru þeir víst, fleiri en
ég, skrítnir, íslendingarnir í Kaup-
mannahöfn í gamla daga, að því
er Dönum fannst.
Hann sagði mér það einu sinni,
prófessorinn, sem ég starfaði með
þar í sjúkrahúsi — Það var ein-
mitt hann, sem síðar varð frægur
fyrir að breyta karlmanni í konu.
— Já, við vorum saman úti að
ganga, þegar talið barst að ís-
lendingum. — Þetta er allt að
breytast, — sagði hann. — Nú eru
íslendingar orðnir alveg eins og
venjulegt fólk. Þér virðist t.d. nokk-
urnveginn normal. Ég man eftir
sumum þeirra á Garði í gamla
daga — hélt hann áfram. — Þeir
drukku hraustlega og flugust á
við hvern sem var, ef þeir höfðu
nokkra minnstu ástæðu. Ég man
eftir einum stórum og miklum rum,
sem lá oft í rúminu sínu, blind-
fullur allan daginn, með koppinn
fleytifullan þar undir, og annað
slagið teygði hann svo hendina
undir rúmið og dró þaðan heljar-
mikið hangikjötslæri, sem hann
nagaði. Já, þetta er allt að breyt-
ast, sagði hann og andvarpaði.
„Svona til að hafa þetta allt
saman á sínum stað, Úlfar. Foreldr-
ar þínir voru þau Þórður Sveins-
son, læknir, og Ellen Kaaber, var
það ekki?"
„Jú. Pabbi er látinn fyrir mörg-
um árum, en móðir mín býr hér
í bænum. Við erum 6 bræðurnir
og ein systir. Hörður, sparisjóðs-
stjóri er elztur, síðan ég, þá dr.
Sveinn. Hann er doktor í stærð-
fræði og býr í Kanada. Var áður
skólast jóri að Laugarvatni. Næst
er Nína, eiginkona Trausta Einars-
sonar, prófessors, þá Agnar, rit-
höfundur, dr. Gunnlaugur og yngst-
ur Sverrir, blaðamaður hjá Morg-
unblaðinu.
„En börnin . . . þið eigið þrjú
börn á lífi, er það ekki?"
„Jú, Þórður, flugmaður, var
elztur. Svo kemur Ellen, sem er f
háskóla í Bandaríkjunum, síðani
Unnur betri — hún er kölluð það
! garrmi hérna heima, því móðir
hennar heitir líka Unnur — ogi
loks Sveinn Egill, bítillinn okkar..
Hann heitir í höfuðið á Sveini afo
sínum og Agli Skallagrímssyni.
Egill, sem er mitt uppáhalds
skáld og sögupersóna, það var nú
karl ( krapinu, og kunni sig að
þeirra tíma sið. Sennilega mundu
borðsiðir hans ekki þykja til eftir-
breytni nú á dögum, en voru sjálf-
sagðir í þá daga, og enginn hef-
ur kunnað betur en hann að bregð-
ast við ýmsum vandamálum í um-
gengnisvenjum.
Unnur er annars 16 ára og er í
3. bekk í Menntó, en Sveinn Egill
14 ára. Hann er tilvonandi knatt-
spyrnukappi."
„Já, hann er í K.R., er það
■ekki . . . ?"
„Nei, hann er sko ekki í K.R.
íHann er í Val, pilturinn, og stend-
'ur sig vel."
„Æ — fyrirgefðu. Já, auðvitað
er hann í Val. Segðu mér annars,
Úlfar. Hvað eruð þið búin að búa
llengi hérna á Bárugötunni?"
„Við keyptum húsið 1942 og
létum breyta því töluvert á næsta
ári eða svo. Við höfum svo ver-
ið hér síðan, eða í um 20 ár."
„Þið búið hérna ein í því er það
ekki?"
„Jú, við höfum svefnherbergi
uppi á lofti, eldhús og stofur hér
á hæðinni og niðri í kjallara hef
ég svo innréttað litla íbúð fyrir
tengdamóður mína, og dálítið
bókaherbergi fyrir mig."
„Gerðir þú það sjálfur?"
„Já, sumpart, maður hefur gam-
an af að dútla svona eitthvað í
frístundunum, þegar þær gefast.
Þetta er svo sem engin fínvinna,
en það má vel notast við það.
Tengdamútter er að minnsta kosti
ánægð yfir að vera hér, og við
ekki síður."
„Ég er mest hissa á því hvað
þú hefur tíma til að gera á hverj-
VIKAN 46. tbl.
31