Vikan - 12.11.1964, Blaðsíða 24

007 '
JHKSBMD
rannsakaður — ekki aðeins af M,
heldur af sameiginlegri nefnd yfir-
manna allra deildanna, sem unnu
að þessu allan seinnipart dagsins
áður og kvöldið. En hvernig sem
málum var snúið og þau rannsök-
uð, hafði enginn komið auga á
hvað Rússland gæti áunnið sér
með því. Þeir gætu ætlað sér að
ræna Bond og yfirheyra hann. En
hvers vegna Bond? Hann var að-
eins sendimaður og vissi ekkert
um hin meiriháttar mál leyniþjón-
ustunnar. I hahs 'höfði fannst ekk-

1
FramhaldiT
sagan
Eftir
lan
Fleming
8. hluti
Hann horfði niður á sólbökuð
héruðin við Genua og dimmblá
djúp Miðjarðarhafsins. Hann hætti
að hugsa um fortíðina og einbeindi
huga sínum að næstu framtíð. —
Að þessu starfi, sem hann kallaði
sjálfur — að hórast fyrir England.
Því það, hvað sem rétt væri
annars að kalla það, var það,
sem hann var á leið til að gera
— að komast yfir, og það mjög
fljótlega, — stúlku, sem hann hafði
aldrei séð áður, hverrar nafn hann
hafði í fyrsta sinn heyrt í gær. Og
ailan tímann, hversu falleg og
aðlaðandi sem hún kynni að vera
— og yfirmaður T hafði lýst henní
„mjög falleg" — allan tímann yrði
hann að vera með hugann — ekkí
við hvað hún væri, heldur hvað
hún hefði — heimanmundinn, sem
hún flutti með sér. Þetta myndi
vera eins og að giftast ríkri konu
vegna peninganna. Væri hann fær
um að leika hlutverkið? Kannske
gæti hann sýnt rétt svipbrigði og
sagt rétta hluti, en gæti líkami hans
losað sig frá leyndum hugsunum
og staðið sig til að sanna þá ást.
sem hann lýsti með munninum?
Hvernig ættu menn að vera ástríðu-
fullir í rúminu, þegar þeir voru
með allan hugann við bankabók
konunnar? Ef til vill var kynferðis-
leg örvun í þeirri vitneskju að
rekkjunauturinn var gullpoki. En
dulmálsvélin?
Þau flugu yfir eyna Elbu og
flugvélin lækkaði flugið til lending-
ar í Róm. Hálftími leið undir öskr-
andi hátölurum Ciampino flugvall-
arins, tími til að drekka tvo ágæta
Americanos. Svo voru þau komin
á loft aftur, flugu í áttina að tánni
á Ítalíú og hugur Bonds sneri sér
aftur að minnstu smáatriðum í
sambandi við stefnumótið, sem
nálgaðist stöðugt, með 300 mílna
hraða á klukkustund.
Var þetta allt saman snúið sam-
særi af hálfu MGB, sem hann gat
ekki fundíð lykilinn að? Var hann
að ganga í gildru, sem jafnvel
margslunginn hugur M gat ekki
greint? Það var víst, að M hafði
áhyggjur af því að slík gildra væri
möguleg. Hver snefill af sönnunar-
gagni, með eða móti, hafði verið
ert, sem Rússar gætu notað, annað
en smáatriði varðandi núverandi
starf og ákveðið magn af aðferða-
upplýsingum, sem ekki gátu skipt
miklu máli. Eða þá að þeir hefðu
í hyggju að drepa Bond, eins og
í hefndarskyni. En hann hafði ekki
átt í neinum útistöðum við þá í
tvö ár. Ef þá langaði að drepa
hann, þurftu þeir ekkki annað en
að skjóta hann á götu í London.
Eða í íbúðinni hans. Eða að setja
sprengju í bílinn hans.
Flugfreyjan truflaði hugsanir
Bonds. — Gerið svo vel að festa
sætisbeltin. Um leið og hún sleppti
orðinu lækkaði flugvélin flugið
mjög skyndilega og þaut svo upp
aftur með Ijótu áreynsluhljóði í
hreyflunum. Himinninn fyrir utan
varð allt í einu svartur. Regnið
buldi á gluggunum. Blindandi blá-
ir og hvítir blossar skullu á vél-
inni og högg eins og hún hefði
orðið fyrir loftvarnarskoti og vél-
in hrapaði og lyftist í óveðrinu,
sem ráðizt hafði á þau í mynni
Adriahafs.
Bond fann lykt af hættu. Það

24 — VIKAM 46. tU.