Vikan - 25.02.1965, Blaðsíða 18

• ■
tmzz • - „i
m M Iftf H
V-w.
• • ,•••■ :
•••':•:'•••,••

'y:
, v :

; :
lllLÍLÍ::!

— —

Húsið sem sést á þessum mynd-
um, stendur á horni Einimels og
Hofsvallagötu og hefur vakið at-
hygli vegfarenda fyrir glæsileik og
snyrtilegan frógang. Þetta hús hef-
ur Kjartan Sveinsson teiknað og
gert því þau skil, sem eigendurnir,
Einar Þorsteinsson, skrifstofustjóri,
og kona hans, Dóra Halldórsdóttir,
eru svo ánægð með sem verða má.
Enda tekur maður strax eftir því'
við fyrstu sjónhendingu, hvað allir
hlutir fara vel, svo sem aðeins get-
ur orðið, þegar hverjum hlut er
fyrirfram ákveðinn staður.
Samtals er húsið 204 fermetrar.
Undir svefnherbergisálmu er kjall-
ari og gengið hálfa hæð niður í
hann en hálfa hæð upp í svefn-
herbergin. Þau eru þrjú og bað-
herbergið glæsilegt með löngu
borði og tveim vöskum, innfelldum.
Inn af baðherberginu er sérstakt
fataherbergi með skápum. í kjall-
ara er geymsla, bílskúr, kyndiklefi
og þvottahús. Inn af eldhúsinu hef-
ur húsmóðirin vinnuherbergi til þess
að ganga frá þvotti og raunar
hægt að þvo þar líka. i húsinu
er lofthitunarkerfi, nema í svefn-
herbergjunum. Þar eru ofnar. Stof-
an er stór og glæsileg og bóka-
safninu er smekklega fyrir komið
f einskonar skrifstofu eða leskrók,
sem opnast inn í stofuna. Húsið
er annars úr steinsteypu, útveggir
sem innveggir og einnig þakið er
steypt.
Margir fagrir munir prýða heimil-
ið; eitt af sterkustu málverkum
Kjarvals af Snæfellsjökli er á heið-
ursstað í stofunni, en auk þess eru
þar málverk eftir Kristínu Jónsdótt-
ur, Þorvald Skúlason, Magnús Jóns-
son, prófessor, Guðmund frá Mið-
dal og Höskuld Björnsson. Sérstök
ástæða er til að geta um eina mynd
Höskuldar af gömlum bæ, sem beð-
ið var með að rífa, unz listamað-
urinn væri búinn að „bjarga" hon-
um. Það er frábær mynd og vitn-
ar um það, hvað Höskuldur var
góður listamaður.
Einn veglegasti gripurinn á
heimilinu fannst mér stórt vegg-
teppi, sem húsmóðirin saumaði ár-
ið 1946, meðfram heimilisstörfum
að sjálfsögðu. Þetta teppi er saum-
að eftir gömlu, íslenzku teppi, sem
nú er varðveitt í Victoria and Albert
Museum í London. Talið er, að það
sé saumað um 1700 af Þorbjörgu
konu Páls lögmanns Vfdalín f Vfði-
dalstungu í Víðidal. Fjórar mynd-
ir eru á teppinu og sýna Abraham
og ísak, innreið Krists f Jerúsalem,
Móses og Faraó og Móses með
lagaspjöldin.
Það eru hlutir eins og þessi, sem
sjást því miður á of fáum nútíma
heimilum og sumt fólk gengur með
þá grillu, að það sé ekki rpóðins
að hafa hannyrðir uppi. En vefnað-
ur og útsaumur hefur í aldaraðir
verið aðalsmerki íslenzkra kvenna
og sú iðja átti drýgstan þátt í því
að fleyta íslenzkri listmenningu yfir
dirnmgsta skeiðið.
í þessum þáttum hef ég stund-
um minnzt á það, að arkitektar
væru nærri búnir að útrýma vegg-
plássi, svo fólk kerrist fljótlega f
vandræði m«ð myndir og annað,
?em haft er á veggjum. Hér varð að
taka tillit til málverkanna og
margra annarra muna og vegg-
rými er yfrið nóg. Þar er staður
fyrir hvern hlut og hver hlutuj? á
sínum stað.
G.S.
Handlaugarnar í baðherberginu eru felldar inní
borð og breiður, þrískiptur spegill fyrir ofan.
Húsið stendur á horni Hofsvallagötu og Einimels,
Kjartan Sveinsson teiknaði.
Húsbóndaherbergið er í rauninni hluti af stof-
unni og þangað opnast arinninn.
Myndin að neðan:
Þannig lítur stofan út, þegar komið er inn.
Stóra málverkið af Snæfellsjökli er eftir
Kjarval.
Hús og húsbúnaður:
NÝTT BINBÝLISHÚS í VESTURBÆNUM
Jg VIKAN 8. tfrl.