Vikan - 25.02.1965, Blaðsíða 47

handtaska. Þessir hlutir sögðu
svo lítið um eigandann. Hún
hellti innihaldi töskunnar á silki-
lakið á rúminu og hófst handa
með að flokka það.
Ferðatékkana og svissnesku
peningana setti hún í sitt eigið
veski, ásamt litlum miða, þar
sem hún skrifaði upphæðina,
sem hún ætti að afhenda herra
Clarke, þegar hún kæmi heim.
Rauðleitu hárnálunum kastaði
hún í pappírskörfuna. Þarna var
kúlupenni, reikningskort, duft
sundurmolnaðra asperíntaflna og
í peningaveskinu voru litlar
myndir. Önnur af dr. Thorpe og
hin af Russ, sautján ára að aldri.
Julie horfði inn í alvarleg, dökk
augun, og fann sömu spennu og
eftirvæntingu eins og um kvöld-
ið, fyrir löngu síðan, þegar þau
hittust í fyrsta sinn.
Hún lagði peningaveskið á
hilluna, hristi ruslið úr veski frú
Thorpe yfir pappírskörfunni og
kroppaði aspirínmolana og ó-
hreinindin af þunnu fóðrinu.
Þetta var mjög gömul taska, en
frú Thorpe hafði greinilega látið
gera við hana, áður en hún fór
til Evrópu, því fóðrið leit út fyr-
ir að vera nýtt. Þunnt, rósótt
fóður — munztur, sem hún hafði
séð mjög nákvæmlega. Já, ná-
kvæmlega samskonar munztur og
var í náttfötunum, sem frú
Thorpe hafði verið hér í um
kvöldið. Samskonar litir rósa-
knúppar á Ijósrauðum bakgrunni.
Þetta hlaut að vera hluti af nátt-
fataefninu... Saumaður inn í
þetta veski og þar að auki mjög
illa. Stingirnir voru ójafnir og
lausir. Fóðrið fór ekki vel innan
í töskunni, og nú, þrátt fyrir að
veskið var tómt, virtist það und-
arlega þykkt.
Julie hikaði andartak, svo reif
hún fóðrið frá. Þar, lagðir flatir
upp að gamla leðrinu og þétt
niður með hlið veskisins, frá
efri brún niður á botn, lá það sem
hún hélt, að væru eins dollars
seðlar.
Svo kipptist hún við. Þetta
voru þúsund dollara seðlar. ó-
krumpaðir, nýir og ógnvekjandi.
Þeir voru 30 alls.
Milli seðlanna lá flugpósts-
pappírsörk, sem var dagsett
fyrra miðvikudag.
Kæra Cecelia!
Samkvæmt beiðni þinni
símleiðis í gær, hef ég látið
breyta verðbréfum þínum í
reiðufé og skal senda þér pen-
ingana í sérstökum böggli og
tryggða á viðeigandi hátt til
póststofunnar í Luzern. Ég
treysti því, að þeir komist á
leiðarenda, heilu og höldnu.
Ég finn mig knúinn til að
undirstrika enn einu sinni
andúð mína á þessum aðgerð-
um( og vona að þú vitir, hvað
þú ert að gera. Þetta er há
fjárhæð, Cecelia, og þó að ég
viti, að þú ert eftir sem áður
vel stæð, er ég á móti því að
vita þig fara þannig með þann
auð, sem Frank kom sér upp.
Sá auður skapaðist með vinnu
og umhyggju. Reyndu að vera
varkár.
Hvenær kemurðu aftur? Ég
vildi óska að þú skrifaðir mér
skýrari bréf, eða værir svo
vingjamleg að hringja til mín,
þegar þú ert rórri en þú varst
í gær. Þar til verð ég — að
ég vona — þinn lögfræðilegi
ráðgjafi og raunverulegi vin-
ur, kæra Cecelia.
Með kærri kveðju,
Hawtorne Clark.
Julie sat kyrr og starði á bréf-
ið, þegar síminn hringdi.
Ósjálfrátt tók hún upp tólið.
— Frú Julie Thorpe? Þetta var
amerísk rödd. Hún áleit að þetta
væri einhver frá flugfélaginu.
— Það er ég.
— Ég hringdi til að biðja yður
um að fara ekki frá Alpenstadt
nokkra daga enn, frú Thorpe. Ég
hef nokkrar upplýsingar, sem
gætu orðið yður mikilvægar. Ein-
hver mun mjög bráðlega hafa
samband við yður.
Klikk. Hann hafði lagt á.
— Halló! Halló! Hún reyndi að
ná skiptiborðinu: — Vitið þér,
hvaðan þetta samtal kom?
— Hvað þá? Nei. Mér þykir
það leitt, Madame, en ég held
að þetta hafi verið innanbæjar-
samtal.
Óendanlega hægt lagði Julie
tólið á.
— G —
Klukkan var næstum tólf á
hádegi, þegar þetta samtal barst.
— Níu dögum eftir að hún kom
fyrst til Alpenstadt. Fyrir tveim-
ur dögum hafði hún haldið hátíð-
legan Svissneska þjóðhátíðardag-
inn í Luzern ásamt manni að
nafni Poul Duquet. Fyrir aðeins
24 tímum sátu þær, hún og frú
Thorpe, úti á svölunum og skipu-
lögðu ferð sína til Parísar.
Nú var frú Thorpe dáin, og
þrjátíu þúsund dollaramir henn-
ar voru komnir í hendur mann-
eskju, sem aldrei hafði verið ætl-
að sjá þá. Og þetta símtal hafði
staðfest í eitt skipti fyrir öll
sekt og svik frú Thorpe, þar sem
nú var augljósara en nokkru
sinni fyrr, að Russel Thorpe var
í raun og veru lifandi — bjó með
annarri eiginkonu og veimur
börnum þeirra, einhvers staðar
í Þýzkalandi. Frú Thorpe, amm-
an stolta, hafði verið á leið til
Þýzkalands með þrjátíu þúsund
dollarana sína til að búa þar
hamingjusöm, ásamt syni, tengda-
dóttur og barnabörnum, það sem
eftir var af aevi hennar.
Hversu óskiljanlegt, sem þetta
samtal í rauninni var, gat það
ekki þýtt neitt annað. Julie lá
á rúminu og raðaði saman bit-
unum, meðan hún beið þess að
síminn hringdi aftur.
Framhald 1 næsta blaðl.
Málmgluggar fyrir
verzlanir og skrif-
stofubyggingar í
ýmsum litum og
formum.
Málmgluggar fyrir
verksmiðjubygging-
ar, gróðurhús, bíl-
skúra o. fl.
»mm mm • mm m ji
Nýtt útlit
Ný tækni
ÆZ7
malmgluggar m

LÆKJARGÖTU, HAFNARFIR&l. — SÍMl 50022
VIKAN 8. tbl.