Vikan - 25.02.1965, Blaðsíða 41

Þegar þér farið út að verzla, er gott að hafa einn svona —
INNKAUPAPOKA ÚR VENYL
MÚLALUNDUR
ÖRYRKJAVINNUSTOFUR S.Í.B.S.
ÁRMÚLA 16 - REYKJAVÍK.
ALLTAF A UNDAN
STÆRSTI FRAMLEIÐANDI LANDSINS
Á
TÖSKUM
OG ÞEGAR ÞÉR FERÐIST, ERU ÞESSAR
TÖSKUR ÓMISSANDI
endur fornra og göfugra víkinga
hafi orðið dólítið máttvana í hnjá-
liðunum á þeirri leið.
Eftir því sem Jakob Kristinsson
segir í ágætri ferðafrásögn frá
Capri síðan fyrir stríð, þá hafði
bændafólk á Capri hér fyrr meir
ekki ólíka búninga og íslenzkt
sveitafólk. Sýnast þó aðstæður
furðu ólíkar. Hann segir, að konur
hafi gengið i svörtum pilsum,
felldum, haft svarta skuplu á höfði
og þríhyrnu á öxlum. En bændur
þeirra gengu í líkri gerð af skinn-
skóm og hér tíðkaðist lengst af og
girtu buxurnar niður i sokkana neð-
an við hnéð. Nú er fólkið klætt eins
og hvar annarsstaðar þarna suður-
frá; það er létt og glaðlegt á svip-
inn, elskulegt i viðmóti og þessi
samanbitni áhyggiusvipur, sem
maður mætir hvarvetna í sveit og
við sjó á íslandi, er óþekktur á
Capri.
Anacapri; Leifar af höllum Tíber-
íusar, villa Axels Munthe, dýrleg-
ur málsverður í Hótel Michele með
þeim beztu kiúklingum, sem ég enn
hef bragðað og Valpolicella, við-
kvæmu, sætu rauðvíni. Á eftir fer
maður út á veröndina og skilur
ekki hversvegna Tíberíus var fúll
með þetta útsýni og kvenfólk í tólf
húsum. Það sést í land: Sorrentó-
skaginn og fjölIin í kringum Napolí-
flóann með Vesúvíus fyrir miðiu.
Nær sést niður á eyiuna handan
við hamrabeltið og allsstaðar hafa
þeir krönglast til þess að byggia
sér hús; lítil dúkkuhús í gulum leir-
lit með bogadregnum gluggum og
bogadregnum dyrum og allskonar
bogum hingað og þangað. Það er
næstum eins öruggt og hefðbundið
eins og þrjú loftljós í röð innan
við stofuglugga í nýiu húsi í Reykja-
vík. Ef ég hefði efni og tíma til
þess að dvelja á Capri svo sem
eina eða tvær vikur, þá get ég
mér þess til að það væri mikil hvíld
og endurnæring. Enda er nú komið
svo, að margir leita sér hvíldar
frá erfiði lífsbaráttunnar og harðr-
ar samkeppni með því að dvelia á
einhverjum stað, þessum líkum.
Fólksstraumurinn, sem þarna er
jafnan verður mér einungis for-
vitnislegt rannsóknarefni og sölu-
mennskan er ekki ágeng; Gera svo
vel að lita inn. Engin þörf að kaupa
neitt. Bara sjá vörurnar. Þeir eru
með öllum sínum elskulegheitum
búnir að hlaða utanum mann vegg
af pylsum eða innlögðum sauma-
borðum áður en maður hefur áttað
sig. En þeir eru ekki frekir.
Á Albergo Stella Maris syngur
þjónninn, sem serverar bjórinn.
Carlsberg? Jú, auðvitað Carlsberg.
Eða kannski Tuborg eða per sign-
ora? Allt til á Capri; allt til að auka
ánægjuna að minnsta kosti. Það
kemur einn aftan að þér við bjór-
drykkjuna og bendir á hestvagninn
sinn, næstum afsakandi: Ökuferð
um Capri, dýrlegt útsýni og allt
það. Næst kannski. Við sættumst á
það að fara í ökuferð saman næst
þegar ég verð á ferðinni. Kvöld-
sólin baðar þetta allt í geislum sín-
um og bráðum verður sólarlag; það
þykir óviðiafnanlegt á Capri. Við
fáum hálftíma til viðbótar,- það er
gengið í búðir, skoðað og þuklað,
kannski prúttað og stundum keypt
eitthvað smávegis. Þeir eru ekki að
sérhæfa sig kaupmennirnir á Capri,
þar verzlar maður ónnaðhvort með
allt eða ekkert: Landslagsmálverk
frá Capri, senor? Er það eftir
Matthías, spyrjum við. Hvað sagði
herrann? Matthías? Nei, því miður,
hann hefur bara selzt upp sem
stendur. Eða kannski Fiore; má
bióða yður blóm, silkiskyrtu eða
sólhatt. Eða gelati-ís? Ó Senk you
veru much senora. Arrividerci,
arrividerci.
Capri, hversu tímarnir breytast.
Auðkýfingarnir eru horfnir með jakt-
... og er talinn af
Framhald af bls. 23.
ánægja að hafa yður. Komið ein-
hvern tíma aftur.
Leigubílstjórinn ók með ofsa-
hraða niður fjallið. Frú Thorpe
stundi og dæsti. — Ó, fyrirgefið.
Hvað er klukkan. — Kortér yfir.
Haldið þér við náum? Mér þykir
svo andstyggilegt að koma í síð-
ustu andrá. Ertu með vegabréfið
þitt, Julie?
— Já.
Eftir að hafa verið svo ákveð-
in og dugleg allan seinni hluta
dagsins var frú Thorpe nú fálm-
kennd og fumandi. Er ég með
mitt? Hún rótaði í veskinu sínu.
ir sínar til Monte Carlo eða í aðrar
hafnir þar sem hægt er að viðhafa
stórtækari aðferðir við að eyða pen-
ingum. Enginn elektróniskur Debus-
sy hefur enn samið serínöður um
Paradísareyjuna,- skáldin hanga í
St. Tropez og París og engum mál-
ara dettur í hug að festa Bláhelli
á léreft. En herra hversemer, hvað-
ansemer stígur á ferjuna í Sorrento
eða Napolí ag hugsar með sér, þeg-
ar hann virðir fyrir sér útsýnið of-
an af Anacapri: Það getur ekki
verið, að nokkur staður á jarðríki
taki þessum fram; hingað kem ég
aftur við fyrsta tækifæri.
GS.
Umslag féll á gólfið. Þær beygðu
sig báðar niður til að taka það
upp og ráku saman kollana.
— Ó, fyrirgefðu, Julie. Julie
rétti henni umslagið. —- Nei,
vina mín, taktu það. Miðarnir
eru í því. Vagn ellefu. Klefi A.
Settu miðana í veskið þitt. Ég
ætla að finna vegabréfið. Ó, hér
er það. Guði sé lof. Hún þrýsti
vegabréfinu upp að brjóstinu og
nötraði um allan líkamann.
— Hvað er þetta. Fyrirgefðu
mér.
;— Hvað er að þér, Cecelia?
— Uss, ég er með hálsbólgu
Ég verð að kaupa mér einhverj-
ar töflur á stöðinni. Ég vissi vel,
að ég átti ekki að éta þetta kálfa-
kjöt. Ég hef aldrei þolað kálfa-
kjöt.
VIKAN 8. tbl.