Vikan - 20.05.1965, Blaðsíða 7

izt betur til en raun ber vitni að
þessu sinni, þú hefir sjálfsagt
tjaldað því sem til var. Ég get
huggað þig með því kæri Póstur,
að ótti þinn um að hnippingar
okkar verði gerðar að milliríkja-
máli er alveg ástæðulaus, í fyrsta
lagi erum við ekki þær stærðir að
mark verði á okkur tekið á þeim
vettvangi og í öðru lagi er ég
búinn að eiga heima hérna í
Reykjavík í 12 ár og líkar mér
hverjum deginum betui, svo ekki
sæti á mér að auka hlut norð-
lendinga á kostnað sunnlendinga.
Hitt er svo annað mál að þegar
skrifað er af lítilli þekkingu um
atriði sem maður þekkir sjálfur
af eigin raun getur maður ekki
orða bundizt, enda er ég á þeirri
skoðun að bögubósar af Brekku-
stígnum ættu ekki að láta ljós
sitt skína um göngur og fjalla-
ferðir, það er jafn fráleitt eins
og ég færi að gerast blaðamaður
við „Vikuna“. Ég vil svo biðja
afsökunar á frágangi þessa bréf-
korns, ég er nefnilega heldur lé-
legur vélritari. Læt ég svo út-
rætt um þetta mál.
Með kærri kveðju.
Höskuldur Egilsson,
Skólavörðustíg 12.
P.s. Ég geri ekki kröfu til að bréf
þetta verði birt í „Póstinum“, en
ef þér dettur í hug einhver hnitt-
inn viðauki við lestur þess, er
það reiðilaust af mér þótt það
sé birt.
Kæri Höskuldur!
Ég bið þig innilega afsökunar,
ef ég hef sært þig með svarinu,
sem átti bara að vera saklaust
glens. Mér hefur mistekizt herfi-
lega — og þó tjaldaði ég öllum
þeim bleðlum, sem til voru.
Einn hluti áætlunarinnar tókst
þó, en það var að fá þig til að
skrifa aftur. Mér finnst þú skrifa
skýrt og skemmtilega, og VIKAN
yrði fegin ef þú vildir við tæki-
færi færa í letur frásögn um
göngur og fjallaferðir, því vafa-
laust áttu í fórum þínum eitthvað
fróðlegt og skemmtilegt um það.
Nú máttu ekki misskilja mig,
Ilöskuldur, ég meina þetta í fullri
alvöru, — svo hjálpi mér!
Með kærri kveðju.
Bögubósi af Brekkustígnum,
AÐ GANGA í KLAUSTUR
Kæri Póstur.
Við erum hér tvær 17 ára
stelpur utan af landi. Okkur
langar til að ganga í klaustur
og gætir þú ekki sagt okkur eitt-
hvað um klausturlífið, t.d. hvað
við þurfum að vera gamlar,
hvað við þurfum að borga til að
ganga í klaustur, og er ekki hægt
að fara þaðan ef okkur mundi
leiðast lífið þar.
Kær kveðja.
Elma og Birna.
Vikan sneri sér til príorinn-
unnar í Karmelítaklaustrinu í
Hafnarfirði, sem svarar bréfinu
á eftirfarandi hátt:
„Ég býst við því, að þessar
stúlkur séu fermdar í þjóðkirkj-
unni og því á maður fyrst og
fremst að benda þeim á klaustur
mótmælenda erlendis, t.d. á
Marienschwestern í Darmstadt
í Þýzkalandi, sem er mjög merki-
leg stofnun, með stóru gestaheim-
ili, þar sem gott er að dveljast,
sérstaklega þeim, sem hafa áhuga
á því að mæta fólki ýmissa trú-
arflokka. Annað kvennaklaustur
mótmælcnda er í Grandchamps
(Sviss) og alveg ný stofnun hlýt-
ur að vera einhversstaðar í Sví-
þjóð. Fleiri kvennaklaustur
ensku kirkjunnar (anglikansk)
eru til, gamlir abbadísargarðar
og nýjar stofnanir.
Um kaþólsk klaustur er það að
segja að enginn getur gengið þar
í, nema hún sé komin af kaþólsku
fólki eða hafi verið kaþólsk í
nokkur ár. Hún má ekki vera
yngri en 21 árs.. Um peningamál
er ekki hægt að segja nokkuð,
það verður ákveðið eftir efnum
og ástandi en vöntun á þeim verð-
ur mjög sjaldan hindrun. Þeim
stúlkum væri bezt að lesa nokk-
uð um klausturlífið, þó lítið eða
ekkert sé til á íslenzku, kannske
síðasta kafla úr „Óður Berna-
dettu“ eftir Franz Werfel, þó
margt breyttist síðan Bernadetta
fór í klaustrið. Loksins get ég
sagt þeim, að systrunum er all-
staðar leyft að snúa aftur heim,
ef þær verða fyrir vonbrigðum
í klaustrinu.
Með beztu kveðju, virðingar-
fyllst.
S. M. Verónika,
priorinna.
Bezta
súkkulaðikexið
HEILDSÖLUBIRGÐiR:
PÓLARIS H.F.
Hafnarstræti 8. — Sími 21085.
VIKAN 20. tbl. rj