Vikan - 21.10.1965, Blaðsíða 27
INA
sjávarmál-
inni. Hann
nars vegar
lundir ein-
inu rakst ég á gamla skipsklukku
sem merkt var Arney; oddvitinn
sagði mér að fræg hefði orðið síð-
asta sigling þeirrar skútu. Hún
sigldi norðan úr djúpi hlaðin fiski
í stórveðri og aldrei var fækkað
seglum þótt hrikti í hverju tré og
skipið orðið gamalt og fúið. Hún
náði landi ( Flatey en þar með
var saga hennar öll, borð öll voru
sundur gengin og mátti ekki meiru
muna. Arne.y var höggvin upp en
þarna á pakkhúsloftinu er skips-
klukkan rykfallin og þegar henni
er lyft syngur hún við í hvellum
tón.
Nú orðið fá þeir allan fisk úr
Hólminum í verslun Sigurðar Agústs-
sonar.
Fyrirfólkið er allt í kirkjugarðin-
um.
Það er grafið þrjár álnir í jörð
niður og grasið fær að spretta að
vild á leiðum þess, sumstaðar hyl-
ur njólinn útflúraða járnkrossana
og þungir steinvarðarnir eru tekn-
ir að hallast á ýmsa vegu, skörð
eru rofin í grindurnar kringum við-
hafnarmikla fjölskyldureiti og ærn-
ar bíta grasið af gröf dannebrogs-
mannanno í ró og spekt. Innanum
getur að líta umkomulausa tré-
krossa, letrið á þeim er máð af
vindi og veðrum, á stöku stað er
ekki örgrannt um að gleymst hafi
að skrá nafn hins látna. [ þessum
garði ber allt svip fallvaltsleikans
en fátt vitnar um eilíft líf nema
lambið sem kúrir undir háreistum
steinvarða og æðarkollan sem ligg-
ur á eggjum við einn girðingar-
staurinn.
Sumstaðar gægjast upp úr kaf-
loðnum grassverðinum fornlegir
steinar með máðu letri og mosinn
hefur löngu lagt blæju fyrnskunn-
ar yfir þá stafi, sem forðum komu
steinsmiðnum til að svitna við vinnu
sína, klunnalega stafi fyrri alda
sem fluttu hinum látna guðsbless-
un og bestu kveðjur. En þarna get-
ur einnig að lítq stærri legsteina
og viðameiri, sumir hafa kostað
allt upp í nokkur jarðarverð og eru
gerðir í Kaupmannahöfn á síðustu
öld þegar glæsilegir legsteinar voru
í tísku, praktuglegar dauðramanna-
mublur. Marmarasteinar úthöggnir
með rósaflúri og englamyndum og
orðfærið á þeim eftir þvt. það er
Framhald á bls. 39.
VIKAN 42. tbl. 27