Vikan - 21.10.1965, Page 29

GLÆSILECT LEIKFAMG
CHEVROLET TRÉBÍLL
Ameríska konan
Framhald af bls. 15.
Svo fóru þau að rífast og nöldra,
stappa í gólfð og öskra, henda
handbærum hlutum hvort í annað,
og ó nóttunni sneru þau bökum
saman í hjónarúmnu, sem var eina
rúmið þeirra, fyrir utan barnarúm-
ið. Svo komu morgnarnir með geð-
vonzku og ennþó meira rifrildi. Hún
hætti að hugsa um útlit sitt og hann
hékk úti, eins lengi og hann gat ó
kvöldin. Astandið var alveg óþol-
andi.
En rétt óður en þau ætluðu að
lóta verða af því að skilja hitti
John gamlan kunningja. Hann var
meðlimur í félagsskap þar sem
menn léku sér að þessum maka-
skiptum og spurði hvort þau vildu
ekki reyna að vera með í því um
tíma. Ja, — Rhonda sagði að á-
standið gæti ekki versnað, hún seg-
ir:
— Fyrsta sinn var þetta hreint
og beint viðbjóðslegt, mér fannst
ég vera skítug um allan kroppinn.
En þetta vandist fljótt. Og eftir
hvert föstudagskvöld kemur okkur
prýðilega saman í heila viku. Það
bezta af því öllu var að við sáum
enga ástæðu til að skilja, við höfð-
um ekki ráð á því. John hafði lítil
laun og ég hafði ekki lært neitt
starf áður en ég giftist. Og svo
aetum við bæði verið meðMaureen,
dóttur okkar, hún er yndisleg . . .
Að vísu eru John og Rhonda und-
antekning. Þetta er auðvitað uppá-
tæki sem flestir mundu kalla ósið-
legt, en samt sem áður fáum við
þarna nokkuð dæmigerða svipmynd
af ungri amerískri stúlku, sem
vegna vandræða verður að gifta
sig alltof ung að árum.
Þau áttu bara náms-
skuldir og hvort annaS
Svo eru auðvitað óteljandi dæmi
um það hvernig ameríska konan
finnur og veitir hamingju í hjóna-
bandi.
Við skulum taka sem dæmi Billy
og Judy í Philadelfiu. Við sitjum
í leiguíbúð þeirra, í einni af út-
borgunum. Judy er fagureygð,
gáfuleg, lítil og dökkhærð. Eftir
nokkrar vikur á hún von á öðru
barni þeirra hjóna. Meðan við
drekkum kaffið segir hún frá sínu
hjónabandi:
— Ég varð að hætta í háskólan-
um einu ári fyrir lokapróf, því að
við þurftum að gifta okkur og ég
eignaðist Liz. Þetta var allt mjög
erfitt til að byrja með, því að Billy
hafði nýlokið prófi og við áttum
ekkert annað en hvort annað og
námsskuldir okkar beggja. Svo
byrjaði Billy að vinna sem efna-
fræðingur hjá stóru fyrirtæki og
fékk aukavinnu, sem hann tók
heim með sér á kvöldin, svo að
fjárhagurinn batnaði töluvert.
Þegar litla dóttirin var orðin
nógu stór til að fara á dagheimili,
fór Judy aftur í háskólann til að
Ijúka námi sínu. /
— Ég vildi hafa meira að gera,
húsverkin voru ekki nóg. Og svo
vildi ég líka Ijúka prófi. Það er
margt sem kemur til greina. Ég
vildi halda áfram að auðga anda
minn, svo ég yrði ekki eftirbátur
mannsins míns. Það eru alltof marg-
ar konur sem hirða ekki um að
auka við þekkingu sína og staðna,
þegar þær eru giftar.
— Fyrst og fremst vildi ég geta
hjálpað Bill í starfi sínu, og að öðru
leyti áleit ég nauðsynlegt að vera
fær um að vinna fyrir mér, ef eitt-
hvað kæmi fyrir, til dæmis ef slys
bæri að höndum. Svo getur líka
verið að þótt við séum svona ham-
ingjusöm núna, geti kannske sleg-
izt upp á vinskapinn, þá vil ég geta
séð fyrir mér sjálf, án þess að
eyðileggja hann fjárhagslega. Það
er óskaplega dýrt að standa í skiln-
aðarmálum hér í Bandaríkjunum . .
Nýja stefnan: sjálf-
stæSiskrafa konunnar
í samtalinu við Judy og fjöld-
an allan af öðrum amerískum kon-
um, kemur það sama á daginn:
Allar vilja þær gifta sig og helzt
ungar, en allar vilja þær halda sjálf-
stæði sínu. Það er kominn tími til
þess að amerískar konur séu alger-
lega óháðar mönnum sínum, sem
þær oft giftast alltof snemma.
Þetta er það sem liggur að baki
VIKAN 42. tl>l. 29