Vikan - 21.10.1965, Page 44

Um gæði TRABANT bíla
þarf ekki aS efast. SpyrjiS eigendur bílana. Hér getiS þið lesið ummæli nokk-
urra þeirra.
Áeúst Jóhannesson, kaupmaður.
Átti áður amerískan bíl og Trabantinn minn gefur honum ekkert eftir.
Árni Guðjónsson, lögfræðingur Tryggingarstofnunar ríkisins.
Ég hef átt Trabant fólksbifreið í hálft annað ár, með ágætum árangri. Fyrir utan
hvað bíllinn er ódýr i innkaupi er hann ódýr í rekstri og gerir það mér kleift að eiga
bíl, sem væri mér annars ofviða.
Brandur Jónsson, skólastjóri Heyrnarlcysingjaskólans.
Fór um alla Vestfirði á honum í fyrrasumar. Finnst billinn ákaflega þægilegur í
keyrslu, vinnslan er ágæt.
Gunnar Júlfusson, vélvirki.
Trabant hefur reynzt vel að öllu leyti. Aðalkost bílsins tei ég hve vél og allt gang-
verk er einfalt og sterkt. Ef ég keypti nýjan bíl þá myndi ég hiklaust velja aftur
Trabant.
Högni fsleifsson, viðskiptafræðingur.
Trabant bíllinn hefur reynzt mér lipur, sparneytinn og þægilegur í alla staði. Hvort
sem var úti á landi eða í borginni. Verðið á bílnum ætti að hjálpa fleirum en ella til
að eignast nýjan, ágætan bíl.
Helgi Valdimarsson, húsameistari.
Ég hef átt marga bíla og Trabantinn gefur ekki öðrum bílum neitt eftir.
Jóhann Vilhjálmsson c/o Prentfell.
Trabant er einhver sá þægilegasti og liprasti bill í umferðinni, sem ég hefi átt. Það
veit enginn að mínum dómi um gæði hans og kosti, nema sá, sem hefur átt hann og
reynt. ................
Jón Múli, útvarpsþulur.
Trabantinn minn er búinn að fara 25 þús. km án meiri háttar viðgerða. Hann hagar
sér yfirleitt eins og traktor á vondum vegi og tryllitæki á góðum.
Lárus Ólafsson, forstjóri.
Er búinn að keyra um 70 þús. km á rúmu ári. Hef ekki keyrt betri bíl úti á vegum!
Engar bilanir.
Lárus Pálsson, leikari.
Líkar hann þvi betur, sem ég kynnist honum betur.
Ævar Kvaran, ieikari.
Bílar eru of dýrir á íslandi. Trabant er svarið. Góður? Ég fæ mér annan fyrir jól.
Trabant 601
Alger breyting frá eldri árgerSum. Bíllinn er mikið lengri, breiðari og hærri.
Aðrar breytingar eru á mótor, gírkassa, rafkerfi, stýrisútbúnaði, fjöðrum, og
allri byggingu bílsins. Breytingar eru samtals eitthvað á annað hundrað svo að
ómögulegt er að lýsa þessu nákvæmlega hér.
Vegna verðhækkana á flutningsgjöldum á öllum bílum h æ k k a
bílar, sem koma eftir áramótin um að minnsta kosti kr. 2.500,00. Eigum f dag
fáeina fólksbíla ágerð 1966, hvíta með rauðum sætaáklæðum og krómuðum
stuðurum. Verð kr. 91.340,00
— ÞiO getíð ekki gert betri kaup
ELnkaumboð: INGVAR HELGASON, Tryggvagötu 8, sími 19655. Söluum-
boð BtLASALA GUÐMUNDAR, Bergþórugötu 3, sími 20070.
R '44
VIKAN 42. tbL
ekki máS út svartþrykkta staflna
á silkiborðunum sem eru hnýttir viS
dálítinn blómsveig úr plasti.
Af jörðu ertu kominn, að jörðu
skaltu aftur verða . . . Hvað eftir
annað hafa þessi orð hljómað I
Flateyjarkirkju og þau bergmála
þar enn ef þú leggur við hlustir.
Þeir spyrja einskis, (búarnir í
Flatey. Og hvernig svo sem þeir
fara, þá er hitt vfst að byggðin á
skammt ólifað. Nema undur og
stórmerki gerist. Þessi dapurlega
vissa um endalok mannlífs í Flat-
ey liggur í loftinu, setur mark sitt
á allan blæ þorpsins, litar and-
rúmsloftið. Þó svo þeir séu bjart-
sýnir, vongóðir, trúi ekki öðru en
rætist úr, bak við orðin skynjarðu
hinn illa grun. Það er liðið á tólftu
stund og kannski er þess skammt
að bíða að flóabáturinn blási hér í
síðasta sinn. Síðasta sklp suður . . .
En hins vegar er það fjarri þeim
að leggja árar í báa, þrátt fyrlr
allt gengur Iffið sinn vanagang þótt
flestir hafi helst úr lestinni.
Það er sólskin og sunnanvindur
í Flatey.
Við gömlu bryggjuna Ifggur
„Vonin" og þeir hafa rekið hóp af
kindum fram á bryggju, jarmur
lambanna rennur saman vlð garg-
ið f sjófuglunum. Þeir eru að flytja
kindurnar upp á land og út f eyjar
og í haust verður farið í leitlr eins
og öll undanfarin þúsund ár f
Breiðaf jarðareyjum.
*
Flusr 714
Framhald af bls. 23.
auga með hraðanum. 160 hnútar
á mælinum.
George fann, að Turner hlaut að
hafa lesið hugsanir hans. Hann
gaut augunum á hraðamæþnn .. .
hann stóð f 120.
í skelfingu ýtti hann stýrinu
meira en sentimeter fram á við.
Flugvélin svaraði ekki fyrst; svo
allt f einu beindist nefið hastar-
lega niður. Það var eins og það
beygði sig um leið og það sveigð-
ist dl vinstri. Janet rak upp 6p.
George spyrnti f hægra hliðarstýr-
ið til að koma f veg fyrlr spinn.
Samtfmis sá hann útundan sér,
hvernig hraðamællsnálin sveiflað-
ist til hægri ... 180, 190 220 .. .
George fannst etns og allt loft
væri úr honum pressað. Fullkomið
vonleysi greip hann. Þetta var end-
irinn. Enn einu sinni hafðl hann
gleymt þvf allra nauðsynlegasta —
hraðanuml Og nú stefndu þau beint
niður til dauðans.
í hátalaranum heyrðu þau æsta
rödd Turners.
— Hvern fjandann eruð þér að
gera, Spencer? Réttið hana upp!
Halló 714... Gerið svo vel að
svara! Gerlð svo vel að sva . . .
Röddin þagnaði. George barðist
eins og óður maður við stýrlstæk-
in; svo steyptust þau ofan f mjall-
arþakið —
Turner flugstjóri stóð við tal-
stöðvarborðið á London Airport og
starði á klukkuna á veggnum og
hamraði taugaóstyrkur með fingr-
unum á borðplötuna. Uti fyrir var
sfðasti þáttur í þessum dramatíska
leik að byrja. A slökkvistöðinni
sátu slökkviliðsmennirnir og biðu;
bílarnir stóðu útifyrir. A sjúkrahúsi,
skammt frá flugvellinum, var allt
reiðubúið til að taka á móti sjúkl-
ingum á færibandi. f litla hverf-
inu sunnan við flugvöllinn, gengu
lögreglumenn hús úr húsi og ráku
íbúana upp í strætisvagna. Það
var verið að tæma hverfið.
Flugvallarstjórinn sat fyrir aftan
Turner og reykti vindil.
— Hve mikið bensín hafa þau?
spurði hann.
— Nóg fyrir tveggja tíma flug.
— Klukkuna vantar tuttugu mín-
útur í þrjú. Það þýðir, að þau eru
að nálgast Caen, eða hvað?
Það var eitthvað í fasi Turners,
sem þaggaði niður í flugvallarstjór-
anum.
— Hafið þér tapað sambandinu
við þau, Turner?
Turner sneri sér hranalega við,
svo hljóðnemaleiðslan þeyttist út
á gólf.
— Hann hefur tapað hraða,
sagði hann æstur. — Og nú svarar
hann ekki. — Halló 714. Halló
714 .. . Heyrið þér til mín?
Um borð í 714 greip örvænting-
in um sig. Meðan George barðist
við að ná vélinni upp og koma f
veg fyrir að hún lenti í spinni,
þeyttust þýzku farþegarnir fram að
flugstjórnarklefanum og reyndu að
ryðjast þangað inn, en Fellman
stillti sér upp f dyrnar, þótt hann
ætti erfitt með að halda jafnvæg-
inu.
Raddirnar voru æstar. — Er hann
orðinn brjálaður þarna frammi?
— Hvað er hann að qera þarna?
— Er hann að reyna að fremja
sjálfsmorð?
Fellman hélt sér föstum með ann-
arri hendi, en ýtti hinum æstustu
frá sér með hinni.
— Gerið nú ekki illt verra! hróp-
aði hann. — Reynið að róa ykk-
ur!
— Getur þetta orðið verra?
Það leið yfir eina konuna og hún
lá hreyfingarlaus f sæti sfnu. Loft-
ið inni f farþegaklefanum var raf-
magnað af spennu. Dynur mótor-
anna breyttist. Allir störðu náfölir
hver á annan.
En frammi f flugstjórnarklefan-
um var George að ná stjórn á flug-
vélinni á nýjan leik. Hann heyrði
köll Turners f heyrnartækinu, en
hvorki hann eða Janet Benson gátu
svarað. Allt umhverfis þau var þykk
þokan.
George hrópað:
— Hvað segir hæðarmælirinn,
Janet?
— T . . . t. . . tv . . . 200 fet,
stamaði Janet.
— Drottinn minn!
— En við erum að stfga, George!
Við stígum! Þú hefur bjargað okk-
ur enn einu slnnl.