Vikan - 05.05.1966, Blaðsíða 12

— En þú hjálpar Hal að búa til þáttinn, er
það ekki?
— Jú, eftir húsverkin fer ég að hjálpa Hal.
T.d. gæti komið fyrir að ég færi að svara
bréfum, því það berst fjöldi af bréfum úr
öllum áttum. Og við reynum að svara þeim
flestum. Þessi bréf eru oftast viðvíkjandi
sjónvarpsþættinum, sum þeirra mjög hjart-
næm og oft með einhverjum fyrirspurnum.
— Og eru þið þá fram eftir degi við þessa
iðju?
— Nei, ekki sleitulaust. Eins og mjög tíðk-
ast í Kaliforníu og margir hafa séð af mynd-
um, þá eru sundlaugar heima við hús og
við höfum eina slíka. Þessi sundlaug okkar
er upphituð með jarðgasi og um 11 leytið
fáum við okkur ævinlega sundsprett. Þá
syndum við í hálftíma og það gerum við
til þess að halda okkur í æfingu. Að því
búnu fáum við okkur hádegismat en tökum
„síestu“, það er við leggjum okkur eftir
matinn í klukkutíma eða svo að suðrænum
sið. Þegar við komum okkur á kreik að nýju,
þá fer Hal að setja saman filmur eða sýsla
eitthvað við vinnu sína. Ég fer hinsvegar
að baka, hugsa um mat, eða vinna einhver
önnur heimilisstörf.
— Hvernig hagarðu innkaupum fyrir
heimihð?
— Innkaup eru aðallega gerð í stórri kjör-
búð og einu sinni í viku eins og venja mun
nú vera víðast hvar í Bandaríkjunum.
— Farið þið þá bæði til að verzla?
— Já, við eigum tvo bíla, station útgáfu af
Falkon og fjögurra dyra Plymouth. Við
förum á öðrum hvorum bílnum og þetta er
miklu auðveldara en að standa í þessum
daglegu innkaupum.
— En Davíð kemur einn heim úr skól-
anum?
— Já, nema hvað ég verð að fara og ná
í hann á strætisvagnastöðina. Þá kem ég
kannske við í leiðinni hjá foreldrum mínum
sem búa þarna skammt frá.
■O Halla og Davíð. Uppi í fjöllum í Póllandi hittu
þau þennan vingjarnlega „björn".
VIKAN 18. tbl.