Vikan - 05.05.1966, Blaðsíða 44

^A\<£ASTER RAKAMJÓLK
„LAIT HYDRANT".
þurr húð þarf meiri raka en húðvefirnir hafa við að
framleiða. Til þess að bæta úr þessum rakaskorti framleiðir
LANCASTER nú RAKAMJÓLK „LAIT HYDRANT",
sem einkum er ætluð fyrir þurra og viðkvæma húð. Þessi
áburður bætir húðina starx eftir fyrstu notkun. Húðin
verður mjúk, fersk og notaleg.
Útsölustaðir í Reykjavík:
Tíbrá, Gjafa- og snyrtivörubúSin,
Mirra, Orion, Skemmuglugginn,
Holts Apotek, Tjarnarhárgreiðslustofan.
Útsölustaðir úti á landi:
Drífa, Akureyri. Verzlunin Ása, Keflavík.
Verzl. Ó. Jóhannsson, Patreksfirði.
Skúlagötu 26, Reykjavík. Sími 2167*.
- Halló?
— Það er ég, Willie. Ertu í auka-
símanum?
— Halló Prinsessa. Rödd hans var
hlý og glaðleg. — Nei ég er í aðal-
símanum, í rúminu. Aukasímarnir
eru allir lokaðir.
— Nokkur hjó þér?
— Jó. Þó enginn sem máli skipt-
ir. Aðeins dægradvöl.
— Ég er viss, um að hún verð-
ur hrifin af þessu! Hann heyrði
hláturinn í rödd hennar. — Allt í
lagi. Ég skal tala og þú segir til.
Samþykkt?
— Auðvitað Prinsessa, byrjaðu
bara.
Hún talaði hratt í nokkrar mfn-
útur, og hann hlustaði með öllum
líkamanum. Hver sá, sem hefði
heyrt til þeirra, hefði haldið, að
hún væri að tala dulmál, en í eyr-
um Willie Garvins var þýðing hverr-
ar setningar Ijós og glögg.
Einu sinni blístraði hann lágt og
brosti við, án þess að það væri
nokkur kátína í brosinu. — Vona,
að þú hafir rétt fyrir þér, Prinsessa.
Ég hefði ekkert á móti því, að hitta
þann fugl í fjöru. Ég hef aldrei
getað kingt því, hvernig við urðum
að lúffa fyrir honum hérna í eina
tið.
Og síðar sagði hann: — Auðvitað.
Komdu með hann um áttaleytið.
Hvernig á ég að leika það?
Hann hlustaði aftur og hló svo
góðlátlega. — Allt í lagi, Prinsessa.
Nei, þú truflaðir mig ekkert. Bless,
þá. Hann lagði tólið á og lagðist á
bakið með hendurnar undir hnakk-
anum og brosti upp í loftið í sælli
ánægju. Það var þegar hann seild-
ist eftir sígarettunum á náttborð-
inu, að hann fann að eitthvað var
horfið.
Hugur hans flaug til baka yfir
þessar síðustu mínútur og skynjaði
hljóð og hreyfingar, sem varla
höfðu komizt inn í meðvitund hans
— hreyfingar í rúminu fyrir aftan
hann, skrjáf í sokkum og undirföt-
um,- þyt og muldur, skell í tösku-
læsingu og síðan hurðarskell og
loks fótatak, sem fjarlægðist eftir
ganginum.
Willie Garvin settist snöggt upp
í rúminu og litaðist um í auðu her-
berginu í sárri undrun.
— Carol, sagði hann hneykslað-
ur. — Carrol!
6.
Leigubíll Tarrants renndi upp að
blokkinni, þar sem Modesty Blaise
átti heima, en nam staðar fyrir
aftan opinn Rolls Royce, bláan, tvf-
litan, Mulliner-Park Ward. Einkenn-
isklæddur ökumaður sat vlð stýr-
ið.
— Láttu mælinn ganga, sagði
Tarrant við leigubflstjórann. — Ég
efast um, að við þurfum að bfða
meira en mínútu eða svo.
Um leið og hann steig út úr
leigubílnum, kom Modesty Blaise
niður þrepin frá dyrunum. Hún var
í pilsi og blússu úr hreinu silki-
jersey, stálbláu á litinn, pilsið
þröngt en blússan víð og pokaði f
hálsinn, með hettulaga hálsmáli.
Hanzkarnir hennar voru úr hvftu
geitarskinni, sömuleiðis veskið, og
hún hafði engan hatt.
Tarrant, sem hafði vit á skart-
gripum, verðlagði einföldu perlu-
festina um háls hennar á sjö þús-
und pund. Hún var mjög fögur,
og hann fann til innilegs dapur-
leika í sambandi við þá vitund,
að hann var að tefla henni í voða.
Hún heilsaði honum brosar.di og
sagði: — Við þurfum ekki leigubfl.
Weng mun aka okkur.
Tarrant leit á Rolsinn. Nú sá
hann að bílstjórinn var ungur Asíu-
maður, um bað bil nftján ára að
aldri; hann sat við stýrið með kross-
lagðar hendur og endurspeglaði
þóttalega sjálfsvitund.
— Hafðu engar áhyggjur, sagði
Modesty. — Weng hefur tekið meira-
próf og er mjög fær.
— Ég er fullur trúnaðartrausts.
Tarrant borgaði leigubílinn. — En
ég er ekki vanur svona höfðingleg-
um farartækjum.
— Ég keypti hann að vísu f brjál-
æðiskasti, játaði hún, meðan Tarr-
ant opnaði fyrir henni dyrnar og
hjálpaði henni að stíga inn, — en
Weng er ástfanginn af honum og
hann hentar vel við þetta tækifæri.
Þegar maður fer til fundar við
sjeik, verður maður að gera það
• samræmi við heiður hans.
Tarrant 'eit snöggt á hana um
leið og hann settist, og sá, að hún
var fullkomiega alvarleg.
— Ég er þér þakklátur fyrir að
benda mér á þetta, sagði hann. —
Mér hafði ekki flogið það f hug.
Rolsinn rann hljóðlega inn f um-
ferðarstrauminn, í áttina til Park
Lane.
— Hefurðu frétt nokkuð af Gabrí-
el? spurði Modesty.
— Lftið, en við eigum von á fleiri
skýrslum í kvöld. Ég skal fara yfir
það með þér heima hjá Willie Gar-
vin. Tarrant litaðist um og lyfti
augabrúnunum. — Ratar hinn færi
bílstjóri okkar til Ritz?
— Já. En ég þarf aðeins að
koma við á einum stað fyrst. Það
tekur okkur ekki meira en tv«r
mfnútur.
Weng vatt bílnum fimlega um
öngstrætin norður af Oxfordstreet
og nam staðar við stutta búðaröð.
Modesty flýtti sér út og fór inn f
eina búðina. Forhliðin var mjó og
hrörleg. Yfir dyrunum greindi Tarr-
ant aðeins orðið „Antique'' með
fölnuðum stöfum. Weng sté út, stóð
við bílinn og beið.
innan tveggja mínútna var Mod-
esty komin aftur. Weng opnaði fyr-
ir henni dyrnar og fór sfðan aftur
f sæti sitt. Svo sem hundrað metr-
um lengra urðu þau að bíða vegna
umferðarinnar. Tarrant kaus helzt
að arka í gegnum lífið svo lítið
bæri á, og fannst mjög óþægilegt
að vita af augnaráðunum, sem bfll-
inn dró að þeim, en þó var nokkuð
stolt innan um óþægindin, yfir þvf
að vera f félagsskap jafn fagurr-
ar konu og raun bar vitni.
Framhald í næsta blaði.
^ VIKAN 18. tbl.