Vikan - 05.05.1966, Blaðsíða 28

Útvarpserindi Hannesar Jónssonar félagsfræðings um fjöl-
skyldu- og hjúskaparmál fást nú í bókarformi, ásamt
ýmsum viðbótum, undir nafninu
Samskipti karls og konu
Þetta er heilbrigð, heillandi og þörf bók, sem á erindi
til karla og kvenna á öllum aldri.
Foreldrum, unglingum og trúlofuðu og nýgiftu fólki er
sérstaklega bent á bókina.
Einnig vekjum við athygli á bókinni FJÖLSKYLDUÁÆTL-
ANIR og SIÐFRÆÐI KYNLÍFS en hún fjallar á heilbrigðan
og hispurslausan hátt um fjölskylduáætlanir, frjóvgunar-
varnir og siðfræði kynlífs. 60 skýringarmyndir.
Af öðrum bókum í bókasafni bendum við sérstaklega á
úrvalsbókina „Kjósandi, stjórnmálin og valdið" sem er
tvímælalaust merkasta rit sinnar tegundar, er út hefur
komið á Islandi.
Bækurnar fást hjá bóksölum og beint frá aðalumboðinu.
BÓKASAFN
FÉLAGSMÁLASTOFNUNARINNAR.
Aðalumboð: BÓKABÚÐ NORÐRA
Hafnarstræti 4, Pósthólf 73.
Reykjavík. Sími 14281.
ANGELIQUE OG SOLDÁNINN Framhald af bls. 17.
Angelique fór i land til að teygja úr sér. Á göngu sinni kom hún
að leikvangi, sem var skreyttur með steingerðum dönsurum. Á jörð-
inni var allt krökt af handleggjum og fingrum, sem höfðu verið brotn-
ir af styttunum. Angelique reyndi að lyfta þokkafullum handlegg af
löngu dánum unglingi, en hann var of þungur fyrir hana. Hann virtist
hafa í sér allan þunga aldanna, sem hann hafði séð líða. Hún lagðist
í grasið undir styttu af kringlukastara. Höggin, sem hún hafði hlotið,
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ö A .
HVAR E R ÖRKIN HANS NOA?
l»að er alltaf saml leiktirinn í henni Ynd-
isfríð okkar. Hún hefur falið örkina hans
Nóa einhvers staðar i hlaðinu or hcitir
góðum verðlaunum handa l»eim, sem getur
fundið örkina. Verðlaunin eru stór kon-
fektkassi, fullur af bezta konfekti, og
framleiðandinn er auðvitað Sælgætlsgcrð-
in Nói.
Nafn
Heimili
Örkin er á bls. ••
Siðast er dregið var hiaut verðlaunin:
Guðbjörg Sigurðardóttir,
Engjaveg 7, Selfossi.
Vinninganna má vitja í skrlfstofu
Vikunnar. 18. tbl.
ollu henni ennþá óþægindum, og hún var yfirkomin af sorg. Henni
datt í hug að reyna að flýja inn á eyjuna, en hrjóstrugt landslagið dró
úr henni kjarkinn.
Allt í einu heyrði hún í sauðabjöllu, og niður eftir gangstígnum kom
Savary ásamt hinum óumflýjanlegu geitum, en úr hári þeirra fékk
hann kvoðuna, sem hann notaði sem uppistöðu í ilmvötnin, sem hann
lét d’Escrainville hafa. Að þessu sinni var hann með Grikkja með
sér, og talaði alúðlega við hann.
— Leyfið mér að kynna Vassos Mikoles, Madame, sagði hann og
andlit hans Ijómaði: — Hvernig lizt yður á þennan fallega dreng?
Af kurteisi leyndi Angelique undrun sinni; hún hafði oft dáðst að
fegurð grísku karlmannanna, sem enn bjuggu yfir þokka og afli á sama
hátt og unglingarnir, sem dönsuðu hér í marmara, en þetta eintak
var að öllu leyti frábrugðið þeim. 1 raun og veru fannst henni hann
sérstaklega óaðlaðandi og klunnalegur. Dökkt andlit hans var um-
kringt tjásulegu, brúnu skeggi, og magur, innfallinn líkami hans gerði
hann likan Savary.
Augu Angelique hvörfluðu frá einum á annan.
— Ó, já, sagði Savary ánægður, — þér sjáið það. Hann er sonur minn.
— Sonur yðar, Maitre Savary? Eigið þér börn?
— Ja, svona eitt og eitt viö Miðjarðarhafið, sagði gamli maðurinn
og bandaði út hendinni. — Hvað haldið þér? Eg var yngri og frískari
heldur en ég er í dag, þegar ég setti í fyrsta skipti fótinn á Þeru, fyrir
um það bil þrjátíu árum. Ég var aðeins lítill Frakki, eins og allir hinir,
fátækur, riddaralegur.
Hann hélt áfram og sagði henni, að þegar hann átti leið þarna um,
eitthvað um fimmtán árum seinna, hefði hann séð sér til gleði, að
það sem hann hefði skilið eftir til minningar um sig, var orðið að fyrsta
flokks fiskimanni. Og í þeirri ferð hafði hann skilið eftir hjá Mikoles-
fjölskyldunni, sem leit á hann sem ferðamann af jafn háum toga og
sjálfan Odysseif, heila flösku af steinefnamaumie, sem hann hafði haft
með sér frá Persiu, og lagt lífið að veði fyrir.
— Hugsið yður bara hvað það þýðir, Madame! Heil flaska! Nú er
okkur borgið!
Angelique var ekki alveg ljóst, hvernig þetta afsprengi apótekarans
frá Parfe gat orðið þeim til mikillar hjálpar gegn heilli áhöfn sjóræn-
ingja, en Savary var fullur trúnaðartrausts. Hann hafði komizt í sam-
bandi við sína aðstoðarmenn. Vassos og frændur hans myndu koma til
fundar við Þau á Krít, með flöskuna góðu.
12 KAFLX
Tveim dögum síðar varpaði skipið akkerum við strendur Þeru. D’Esc-
rainville markgreifi kom út úr klefa sínum, þar sem hann hafði
legið síðustu tvo sólarhringana í ópíumdvala.
1 nokkrar klukkustundir hafði Hermes legið við akkeri á höfninni
í Candia, höfuðborg eyjarinnar Kritar. Dagsbirtan var á förum og rauð
sólin litaði steinana í bryggjunni eins og þeir hefðu verið roðnir blóði.
Krit, sem áður hafði verið kristið svæði, var nýlega gengin Múhameðs-
trúarmönnum á hönd. Hinir nýju húsbændur gerðu ljósa nærveru slna
með hvítum kertislíkum minarettum, sem risu upp yfir þyrna kirkn-
anna.
Um leið og þau komu, stefndi d’Escrainville til strandarinnar í lang-
báti.
Angelique stóð á þilfarinu og horfði til borgarinnar og beið eftir að
sjá, hvernig þetta brjálæðislega ferðalag hennar myndi enda.
Af hinni fornu Krit, heimkynni Minótárusins og hins fræga völundar-
húss, var aðeins Candía eftir, ágjörn og ofsafenginn, og í sjálfu sér
nýtízkulegt völundarhús, þar sem saman var blandað öllum kynþátt-
um jarðarinnar, því hún var I milli stranda Asíu, Afríku og EVrópu
og tengdi saman allar þessar þrjár álfur í Gordionshnút .
En Tyrkirnir létu ekki mikið á sér bera. Það var nóg fyrir freigátur
sjóræningja að bera grænt og hvítt flagg hertogans af Toskaníu til
þess að rauða, tyrkneska flaggið með hvíta hálfmánanum, gæfi sam-
þykki sitt úr turni hafnarvirkisins til að freigátan sigldi inn í höfn-
ina.
Tuttugu galeiður og herskip og nokkur hundruð annarra farkosta, lágu
við akkeri á skipalæginu eða meðfram hafnarbakkanum.
Angelique sá þarna laglegt barkskip með tíu nýfægðum fallbyssum:
— Er þetta ekki franskt skip? spurði hún skyndilegi full vonar.
Savary, sem sat skammt frá henni, með regnhlífina s»ia milli hnjánna,
leit áhyggjufullur upp: — Þetta er galeiða frá Möltu. Sjáðu rauða flaggið
með hvíta krossinum. Möltuflotinn er sá glæsilegasti á öllu Miðjarðar-
hafinu, því riddarar Krists eru mjög auðugir. Og hvers gætuð Þér svo
sem, fanginn sjálfur, vænzt af Frökkum í Candia.
Hann útskýrði fyrir henni, að hvort sem Candia væri frönsk, fen-
eysk eða tyrknesk, yrði hún um aldir eins og hún hafði verið fram að
þessu — athvarð fyrir kristna sjóræningja á sama hátt og Alexandría
var fyrir tyrkneska, eða Alsír fyrir Berba.
Angelique virti fyrir sér dótið, sem hafði verið raðað upp á hafnar-
bakkann; strangar af efni, tunnur með oliu og hrúgur af vatnsmelónum,
en magnið og fjölbreytnin var ekki I neinu hlutfalli við hinn mikla
fjölda farkosta.
— Þetta eru aðallega herskip, sagði hún. — Hvað eru þau að gera hér?
— Ja, hvað erum við að gera hér? spurði Savary og dró annað augað
í pung. — Lítið á þessi skip. Lestarlúgurnar eru lokaðar, þar sem
venjulegt kaupfar með löglegan farm myndi hafa þær opnar I höfn.
Sjáið bara byssustingi varðmannanna á þilförunum. Hvers eru þeir
að gæta? Dýrmætustu verzlunarvörunnar.
Angelique réði ekki við hrollinn, sem um hana fór. — Þrælar? Eru
þetta þrælasalar?
Savary svaraði ekki. Hrörlegur bátur var að þokast í áttina til
Hermesar. Evrópumaður með fjaðraprýddan hatt, en að öðru leyti
klæddur í tötra, stóð í stafni og veifaði flaggi, sem var ekki stærra
en vasaklútur, en á því voru gullnar liljur á silfurfeldi.
— Frakki, hrópaði Angeliq'ue. Þrátt fyrir kaldhæðnislegar athuga-
semdir visindamannsins, hélt hún áfram að svipast um eftir lands-
mönnum sem myndu geta hjálpað henni.
Maðurinn i bátnum heyrði til hennar og eftir stundarhik veifaði
hann hattinum. — Er d’Escrainville um borð? hrópaði hann.
öll réttindi áskilin — Opera Mundi, Paris Framh. í nœsta blaJSi.
2g VIKAN 18. tbl.