Vikan - 05.05.1966, Blaðsíða 39

var að lesa í. Yfir auglýsingunni
var dagsetningin, 15. október.
Ártalið var það sama og þegar
hún lagði af stað í þunna kjóln-
um, til að fara í venjulegt boð.
— Ég var að spyrja hvort
lestin stoppaði næst í Knights-
bridge? endurtók David Tilsey
og horfði beint á hana.
Lucy horfði á opnar dyrnar.
Nokkrir farþeganna olnboguðu
sig inn og aðrir út. Hún sagði:
— Mér þykir það leiðinlegt, ég
er að fara út hérna, þér verðið
að spyrja einhvern annan.
Hurðin hafði næstum lokast á
hana, en hún náði því samt að
troða sér út. Hún stóð á brautar-
pallinum og horfði á hann þegar
lestin ók af stað. Henni fannst
hann hálf óánægjulegur á svip-
inn. Svo sneri hún sér við og
hljóp upp rennistigann. Hún var
létt í spori í þetta sinn og á-
kvað að vera eyðslusöm og fá
sér leigubíl. Það var alltof heitt
til að ganga.
Hal hvað-sem-hann-nú-hét-í
eftirnafn er ábyggilega mjög
elskulegur ég er viss um það.
Hann var það líka. Þegar á
kvöldið leið hvessti og regnið
steyptist niður og flæddi um göt-
urnar. Hann hafði fylgt henni
heim, í regnkápu sem hún fékk
lánaða hjá Phyllis, þegar veizlan
var búin. Það var byrjunin.
Hún kláraði úr kaffibollanum
og leit á klukkuna. Hal var að
verða of seinn. Hún heyrði að
hann opnaði útidyrnar, eins og
hann var vanur og kom svo inn
með blaðið, sem hann las í á
leiðinni. — Ég hefi bara tíma til
að fá mér bolla af kaffi. . . .
— Það er annað sinn þessa
viku, sagði hún, dálítið æst, og
hellti of hratt í bollann.
— Fyrirgefðu, sagði hann, svo
flautaði hann allt í einu.
— Hvað er að?
— David Tilsey er dauður . ..
Hönd hennar skalf, þegar hún
rétti honum bollann.
— Hveriær, spurði hún og
röddin var óstyrk.
— í gærkvöld. Það var slys.
Hann virðist hafa hallað sér að
handriði, sem ekki var fest nógu
vel. Hann datt af tuttugustu
hæð. Það er hræðilegt.
Lucy tók andann á lofti. —
Hvar var konan hans?
Hal horfði undrandi á hana.
— Hann var ógiftur. Ég hélt þú
vissir það. Hann hvolfdi í sig
kaffinu, kyssti hana létt og hljóp
út. — Ég kem heim um sexleitið,
kallaði hann. Svo heyrði hún úti-
dyrnar opnast og lokast aftur.
Hún reyndi að fullvissa sjálfa
sig um að þetta hefði aðeins
verið vondur draumur, í yfirfullri
lest á óþolandi heitum degi. En
hvernig gat hún vitað að hann
félli niður af tuttugustu hæð,
niður á götu í London, og í of-
análag vegna þess að handrið-
ið var illa fest?
Hvað sem hefur komið fyrir
hann í gærkvöldi, kemur mér
ekkert við. . . .
En að vita um þetta svona
löngu fyrirfram, kom henni til
að hugleiða hvort raunveruleik-
inn væri aðeins það sem við
sjáum og finnum.
Hún sá myndina af David Tils-
ey á forsíðu blaðsins. Hún
horfði á myndina og henni fannst
hún heyra hann segja: Ef ég
ætti að deyja, mundir þú vilja
gráta yfir mér, Lucy? Ég þekki
engan annan sem myndi vilja
gera það....
Og þar sem hún var ein og
enginn gat séð til hennar, hall-
aði Lucy sér fram á borðið og
grét yfir ókunna manninum, sem
hafði séð hann aðeins einu sinni
í neðanjarðarjárnbrautarlest.
☆
Við leikum ekki lengur
frumstæðan handbolta
Framhald af bls. 27.
handknattleiks hlægilega tíkarleg.
T.d. má nefna það að strákar og
stelpur eru send út í heim, alla
leið til Tokyo, eða eins langt og
hægt er að komast frá þessu ey-
landi, bara til að synda eitt eða
tvö sund, og vitað er fyrirfram að
það verður ekki nema einn sprett-
ur og þá verður Islendingurinn úr
leik. I þetta er peningum kastað.
En handknattleikslandslið á leið [
heimsmeistararkeppni þarf kannski
að banka upp á hvers manns dyr
til að reyna að koma út happdrætt-
ismiðunum sínum, og þegar ( harð-
bakka slær verður að setja allt
sitt traust á góðhjartaðan banka-
stjóra. Þannig getur það verið æði
erfitt að berjast unidir merkjum
landsins í hvítbláa búningnum".
— Hvers vegna fórstu að stunda
handknattleik, Gunnlaugur? Ég
spyr eiginlega vegna þess að fyr-
ir framan mig er hlaði af úrklipp-
um um leiki Gunnlaugs og ef dæma
má eftir fyrirsögnunum, GUNN-
LAUGUR VANN LEIKINN Á EIGIN
SPÝTUR o.s.frv., má ætla að hann
hafi lent á réttri hillu.
,Einhvernveginn álpaðist ég á æf-
ingar hjá Víking og fór að keppa
með þeim. Þjálfarinn þar var eng-
inn annar en Hannes vinur minn
Sigurðsson svo undirstaðan var ekki
sem verst eins og þú skilur. Ég
fór síðqr í Val sem raunar var
mitt félag því þar voru allir fé-
lagarnir úr fótboltanum. Valsvistin
varð styttri en við mátti búast. Við
fórum í ferðalag upp á Akranes
og ein flaska af víni, sem ég ætl-
aði að fela fyrir félaga minn varð
ADVOKAT
VPíDLAR - ^IÁYIADLAR
Advokat vindill :Þessi vind-
111 er þægilega oddmjór;
þó hann hafi öll bragðein-
kenni góðs vindils, er hann
ekki of sterkur. Lengd:
112 mm.
Advokat smávindill: Gæð-
in hafa gert Advokat einn
útbreiddasta smávindil
Danmerkur.Lengd: 95 mm.
SS5ÍSÍ
SKANDINAVISK TOBAKSKOMPAGNI
Leverandor til Det kongelige danske Ho£
VIKAN 18. tbl. gg