Vikan - 13.10.1966, Side 10

— Ég reyndi það. En þegar
„Mama“ var annarsvegar, var ég
eins og smjörkaka undir vega-
valtara. Royston junior var orð-
in vanur því, að vegavaltarinn
renndi sér yfir hann, síðan hann
var smástrákur, og lét sér það
lynda. Ég sagði honum, að millj-
ón dollarar eftir fimmtíu ár
væru of lítið fé til þess að rétt-
læta það, að vera gift mömmu-
dreng — því ég var viss um, að
þessi gamla kerling átti eftir að
lifa í mannsta kosti fimmtíu ár
í viðbót. Og þegar sú gamla
komst að því, að ég var búin að
missa áhugann fyrir súkkulaði-
drengnum hennar, varð hún af-
skaplega góð við mig. Hún gaf
mér heilt bílhlass af fínum föt-
um og silfurmink, svo að ég
gleymdi ekki syni hennar! Mink-
urinn getur komið sér vel, þegar
maður er að leita að vinnu.
— Þú hefur svo sannarlega
sett öll' segl upp í dag, sagði
Alan. — Syngurðu ennþá?
— Ég hef enga vinnu hér sem
stendur, en umboðsmaður minn
útvegaði mér söngferð um
brezka heimsveldið. f raun og
veru kom ég hingað til að undir-
skrifa samninginn. Þetta hlýtur
að verða skemmtileg ferð. Mér
finnst gaman að ferðast.
— Hvert ferðu? spurði Alan.
— Aðallega til Ástralíu og
Nýja-Sjálands. Fyrst á ég þó að
fara til Singapore. Ég á að koma
þar fram í Plantation Club.
— Singapore! hálfhrópaði Fay.
Madeline leit á hana með stóru
glampandi augunum og sagði
brosandi:
— Nú þér getið semsagt tal-
að? En ég hef kannske ekki leyft
yður að komast að fyrr. Hvað er
athugavert við Singapore? Ég
hef heyrt, að það sé reglulega
gaman þar. Allir sahibarnir og
mem-sahibarnir eru vitlausir í
næturklúbba.
Alan sagði ekkert, og Fay
reyndi að rjúfa þögnina með því
að segja eitthvað:
— Ég — ég er svo hissa. Alan
og ég ætlum nefnilega ag fljúga
til Singapore næsta kvöld.
— Þér segið ekki? Hún leit
á þau á víxl og var undrandi: •—
En skrítin tilviljun! Þá skulum
við aldeilis skemmta okkur sam-
an. Hvernig stendur á því, að
þið veljið Singapore til brúð-
kaupsferðar?
Alan svaraði ekki enn.
— Ég — ég á systur suður á
Malakkaskaga. Okkur fanst, að
það gæti verið gaman að fara
suður eftir og heimsækja hana.
— Er hún gift? Á hún plant-
ekru? Það var ljómandi. Mig
hefur alltaf langað til að sjá
gúmmíplantekru.
— Hún er á gúmmíplantekru,
en hún vinnur þar aðeins. Hún
er hjúkrunarkona eins og ég.
— Þér hjúkrunarkona? Mad
leit á hana með auknum áhuga.
— Nú, var það þannig, sem þér
veidduð Alan?
Alan hló: — Þú ættir að vita
betur, Mad, þú veizt, að ég veik-
ist aldrei.
— Þá er þetta allt ofar minum
skilningi, sagði Madeline og
reis á fætur. — Jæja, þarna kem-
ur umboðsmaðurinn minn, svo
ég verð að þjóta. Ég óska ykkur
enn einu sinni til hamingju!
Sjáumst í Singapore! Hún veifaði
til þeirra og fór.
— Nú, spurði hann.
— Nú, hvað? spurði hún.
— Hvað fannst þér um hana?
— Mér leizt vel á hana, sagði