Vikan - 19.01.1967, Qupperneq 28

AEG
Eldavélar:
Fjölmargar gerSir.
Helluborð:
Tvaer gerSir: Inngreypt
eSa niSurfelld. Klukku-
rofi, borS úr Krómnikkel-
stóli, sjólfvirk hraSsuSu-
hella m. 12 hitastilling-
um.
Bakaraofn:
Klukkurofi, tvöföld hurS,
innri hurS meS gleri, Ijós
í ofni, infra-grill meS
mótordrifnum grillteini.
Lofthrei nsarí:
Afkastamikill blósari,
loftsía, lykteySir.
SOLUUMBOÐ UM ALLT LAND
REYKJAVIK: HOSPRÝÐI H.F.
Laugavegi 176. — Símar 20440 — 20441.
Vesturgötu 3. Sími 11467.
ORMSSON H.F.
Ég elska ySur
fröken Irvine
Framhald af bls. 13
Stundum var Nancy róleg og
núna sönglaði hún og fiktaði við
útvarpið, þangað til þau komu heim
til hennar. Þegar hún renndi sér úr
saetinu, sagði hún: — Astin, og
renndi tungunni yfir varir hans. Hún
þrýsti sér upp að honum og hann
fann fyrir brjóstum hennar, og þessi
gamalkunni hitastraumur læddist
um hann allan.
—■ Ég er að verða of seinn í
vinnuna, sagði hann.
Hún kyssti hann aftur, og í þetta
sinn stakk hún tungunni upp í hann.
— T'! minningar, þangað til í kvöld,
scgði hi_r’ og hljóp inn.
Hann fdó. — Þú veizt hvernig þú
ótt að hafa það, sagði hann. — Er
það ekk'?
Bridgen só móður her.nar koma
eftir garðstígnum, og frú Price .or
einum of mikið fyrir hann í aug^o-
blikinu. Móðir Nancyar var með
hjónaband ó heilanum og gat alhaf
komið því að, ó einhvern slóttugan
hótt. Hún var slóttug og sauðþró.
Hann mundi hvernig hann hafði
orðið skelfingu lostinn, þegar hún
réðist inn til þeirra, eitt af fyrstu
skiptunum sem þau voru saman.
Hann var að berjast við að losa
brjósthaldið ó Nancy. Það tók hann
langan tíma að jafna sig eftir það.
Hann ræsti bílinn og veifaði til
28 VIKAN 3-tbl-
frú Price og bakkaði bílnum út.
Nancy stökk út og hann sagði: —
Klukkan hólf níu, kannski svolítið
seinna.
— Vertu ekki seinn, sagði Nancy.
Faðir Bridgens var alls ekki
naumur með vasapeninga, en Brid-
gen fannst að síðan hann fór
að vera með Nancy, hefðu útgjöld
hans farið gífurlega vaxandi. Nancy
var kröfuhörð og vildi vera mikið
út ó við. Til þess að standast þessi
útgjöld, fékk hann sér vinnu ó
bensínstöð, þrjó til fjóra tíma ó dag.
Stefnumótin við Nancy voru svo
tímafrek, að hann hafði eiginlega
aldrei stund ó heimilinu lengur.
Foreldrar hans borðuðu yfirleitt
seint ó kvöldin, og vildu þó gefa
sér góðan tíma til þess. Bridgen
æddi heim til sín um kvöldið, flýtti
sér í sturtu og hafði fataskipti, og
þegar hann var ó leið út voru for-.
’drar hans að drekka kokkteil í
ucgstofunni.
— Halló, sagði hann — klukkan
er korter yfir ótta, svo ég mó ekki
vera að því að bíða eftir matnum.
— Það er ómögulegt, sagði móð-
ir hans.
— Ég fékk mér pylsu ó leiðinni
hsim. Nancy verður vond, ef ég
kem of seint.
— Heyrðu, sagði faðir hans —
þú ert þó ekki leynilega giftur þess-
ari Nancy þinni?
Bridgen brosti. — Nei, sagði
hann, þótt það gæti óneitanlega
litið þannig út.
— Þar hefurðu ó réttu að standa,
sagði faðir hans. — En þar sem þú
ert nú ekki giftur henni, getur hún
heldur ekki skilið við þig, eða ó
nokkurn hótt nóð sér lagalega nið-
ur ó þér þótt þú komir of seint, svo
hvernig væri það að þú fengir þér
drykk með okkur.
— Hann er að fara út að aka,
sagði móðir Bridgens.
— Ég veit að hann þarf að aka
bílnum, en líttu bara ó í hvaða
óstandi drengurinn er. Hann skelfur
eins og hrísla, ég held að það rói
hann að fó eitthvað hressandi að
drekka. Faðir hans stóð upp og
hellti viskýi í snapsglas. — Þetta er
þjóðardrykkur, sagði hann — og
gerir þér bara gott.
— Takk fyrir, sagði Bridgen.
— Setztu niður, blessaður setztu
niður, sagði faðir hans. — Það sem
mér finnst svo furðulegt er það
hvernig hún talar við þig,- ég hefi
heyrt það þegar þú kemur með
hana hingað heim. Hún talar eins
og þið hafið ótt hveitibrauðsdaga
fyrir tíu órum.
— En, sagði Bridgen, — það hafa
aldrei verið neinir hveitbrauðs-
dagar.
— Ég trúi því nú ekki, sagði
faðir hans — það væri nú meira en
lítið óeðlilegt. Skórra vaeri það
blessað sakleysið.
— Hættu að æpa, sagði móðir
Bridgens.
— Ég er bara að fó þeita hreint,
saflði faðir hans. — Hann vinnur
eins og þræll til að halda uppi ein
hverri skopstælingu af hjónabgndi.
Heyrðu, ég held þú ættir að fó þér
aftur í glasið.
— Ekki nema að hann fói sér að
borða ó eftir, sagði móðir hans
— Það er laukrétt, sagði faðir
hans, — hvað segirðu við því?
— Þegar ég hugsa betur um það,
sagði Bridgen, held ég að það sé
ógætis hugmyrid.
Þegar hann stöðvaði bílinn, kom
Nancy hlaupandi út. Hún var í
þunnum kjól, sem var allur í pífum
og hafði gyllt sjol ó öxlunum. Það
hafði kostað Bridgen vikulaun.
— Þú kemur seint, sagði hún,
— þú kemur allt of seint.
— Je-e, ég fór strax eftir matinn,
sagði hann.
— Matinn, sagði hún, — borða
þau miðdegisverð ó miðjum nóttum
heima hjó þér? Hvers vegna fékkstu
þér ekki eitthvað snarl niðri í bæ?
— Vegna þess að mig langaði til
að borða með pabba og mömmu,
það var einfaldlega þess vegna. Er
það einhver fjandans glæpur að
vilja borða með foreldrum sínum?
— Vertu ekki að æpa framan f
mig, sagði hún.
— O, drottinn minn! Fyrirgefðu,
sagði hann. — Hversvegna erum við
alltaf að rffast?
— Spurðu sjólfan þig, sagði
Nancy kuldalega. — Leggðu þó
spurningu fyrir sjólfan þig.
Það vor nýlokið við syrpu, þegar
þcu komu. Nancy flýtti sér inn ó
i rtiherbergið og Bridgen fór til
oð iir sigja sig fyrir kennslukonun-