Vikan - 19.01.1967, Blaðsíða 33

inni á Buzzy. — Skemmtu þér vel,
sagði hann.
Bridgen svaf til hádegis. Hann
hafði þörf fyrir það. Þegar hann
kom niður var faðir hans að drekka
kaffi og lesa blöðin.
— Góðan daginn, lubbakollur,
sagði hann.
— Hvað? sagði Bridgen. Hann
náði sér í kaffi og settist niður.
— Móðir hennar vinkonu þinnar
er búin að hella sér yfir mig, í sím-
anum í morgun, sagði faðir hans.
— Það virðist sem þú sért einhver
mesti óþverri sem um getur. Hún
hótaði öllu illu og sagðist eiga eftir
að láta mig heyra frá sér.
— Jæia, sagði Bridgen, — það
gerði Nancy líka í gærkvöld.
— Ég býzt ekki við að þær geti
hankað okkur á svikum, sagði fað-
ir hans. — Og svo er það aðeins
eitt, sem ég verð að fá að vita með
vissu. Skildi ég þig rétt, þegar þú
sagðir að það hefðu ekki verið nein-
ir, hm, — hveitibrauðsdagar hjá
ykkur?
— Það er fullkomlega rétt.
— Jæja, þá þarf ég ekki að hafa
frekari áhyggjur af þessu. Hefur þú
sjálfur nokkur ný áform?
— Ég ætla að hætta að vinna á
þessari fjandans bensínstöð, reyna
að hvíla'mig svolítið og taka svo
til við lesturinn.
— Þetta er betra en ég hafði þor-
að að vona, sagði faðir hans.
— Jæja? sagði Bridgen. — Þakka
þér fyrir að tala við mömmu
Nancyar fyrir mig.
— Það var mér ánægja, sagði fað-
ir hans, það get ég fullvissað þig
á við þig? Gaztu gleymt öllu sem
okkur fór á milli um helgina?
— Hann stóð upp. — Nei, sagði
hann, — það gat ég ekki, fröken
Irvine.
Hún horfði á hann og augun virt-
ust verða svört. — Býður faðir þinn
þér aldrei upp á drykk? spurði hún.
— Hvað? sagði hann — hvað er-
uð þér að reyna við mig, fröken
Irvine?
— Ég spurði bara, vegna þess að
mér datt í hug að bjóða þér upp á
drykk, í staðinn fyrir kaffi.
Bridgen var farinn að kenna í
brjósti um fröken Irvine. Hann undr-
aðist hvað hún gerði þetta allt erf-
itt fyrir sjálfa sig.
— Ja, faðir minn mundi verða
óánægður með framkomu mína, ef
ég neitaði að taka drykk, sagði
Bridgen, — og reiðari en sjálfur
fjandinn, ef ég yrði drukkinn.
Fröken Irvin hló og Bridgen létti
töluvert. — Hann hlýtur að vera
eftirtektarverð persóna, sagði hún.
— Ja-á, sagði hann, — hann er
það og ég er töluvert líkur honum,
svo ég hlýt að vera eftirtektarverður
Ifka.
— Ertu að reyna að koma mér til
að hlæja, sagði hún. Hún opnaði
hornskáp og náði f flösku og glös
og setti það á bakka.
— Þú ert að koma mér til að
hlæja, vegna þess að þú ert svo
góður drengur, en þó ert þú alls
ekki drengur lengur, — sagði fröken
um.
Bridgen var nokkuð hugsandi út
af enskutímanum á mánudaginn.
Hann var ekki viss um að hann
gæti afborið að mæta föken Irvine,
fyrir framan allan bekkinn. Hann
var jafnvel að hugsa um að skrópa,
en hann vissi að það þýddi ekkert,
hann gat ekki hætt í skólanum.
Hann sat grafkyrr, dáðist að
hreyfingum hennar, elskaði fallegt
andlitið og reyndi að hugsa ekki
neitt. Þegar bjallan glumdi, stulað-
ist hann á fætur og sneri baki að
borðinu hennar. Hópurinn ruddist út,
hann gat ekki fylgt þeim eftir. Svo
sneri hann sér við og hún kom strax
til móts við hann.
— Viltu gjöra svo vel að leggja
niður þennan s\rip, sagði hún, —
þú getur ekki geingið um með þenn-
an svip hérna.
— Allt í lagi, fröken Irvine, sagði
hann.
— Mig langar til að biðja þig að
gera mér svollítinn greiða, sagði
hún. — Það er eitthvað að bílnum
mínum, svo ég varð að koma hon-
um í viðgerð. Heldurðu að þú getir
ekki ekið mér heim?
— Jú, sagðt ihann, — það skal ég
gera með me:;tu ánægju, fröken
Irvine.
— Ég hittí þig þá fyrir utan eftir
nokkrar mfnútur.
Hann beið við aðaldyrnar og
fylgdi henni i!rt að bílnum sfnum.
Fröken Irvine sagði ekki neitt utan
þess að segja honum heimilisfang
sitt. Hann opnaði bílhurðina og
leiddi hana til sætis.
Svo mjakaði hann bílnum út í
umferðna og hélt áleiðis heim til
frökeri Irvine. Hún sat teinrétt í
sætinu við hlið hans og sfður en svo
nálægt. Srundum fannst honum eins
og hún ætlaði að brydda upp á
elt.hverju samræðuefni, en hætti svo
við það. Hún sagði ekki eitt einasta
orð, þangað til hann stoppaði fyr-
ir framan dyrnar hjá henni.
— Jæja, sagði hann og fór út til
að opna bílhurðina.
— Kannski þú viljir koma inn og
sjá hvenig ég bý, Bridgen. Þú vilt
kannski kaffisopa eða einhvern
bita?
— Ha, já, fröken Irvine, það vil
ég mjög gjarnan.
Þetta var tveggja fbúða hús og
fröken Irvine bjó á neðri hæðinni.
Hann fylgdi henni eftir gegnum
anddyrið. Þar var spegill á veggn-
um og lítið borð, og skál með blóm-
um á borðinu. Dagstofan var nota-
leg. Bridgen, sem hafði lært sitt af
hverju frá móður sinni fann að
fröken Irvine var smekkleg og mjög
snyrtileg. Það var ilmur, eins og af
henni sjálfri f íbúðinni; það er
skrýtið hvernig ilmurinn getur sett
svip á íbúðir og herbergi í íbúðum,
rétt eins greinileg og það væru
fingraför.
— Jæja, sagði fröken Irvine, —
hvernig finnst þér íbúðin?
Bridgen brosti blíðlega. — Mér
finnst ilmurinn af henni indæll.
— En fallega sagt. Rödd fröken
Irvine var dálítið hvöss. — Þér er
lagið að segja hlutina fallega,
Bridgen, er það ekki?
— Ég veit það ekki, ég segi bara
það sem mér déttur í hug.
— Gjörðu svo vel og fcðu þér
sæti. Hún gekk yfir stofugólfið á
eitthvað svo annarlegan hátt, svo
óllkan fallegu göngulagi, sem henni
var svo eiginlegt. — Hérna eru síga-
rettur, sagði hún og rétti honum út-
skorinn trékassa. — Villtu svo af-
saka mig, meðan ég set ketilinn á
og laga mig svolítið til.
Bridgen kveykti í sígarettu og sat
fremst á stólbrúninni. Greinileg
spenna í framkomu fröken Irvine
hafði óróleg áhrif á hann. Hún gekk
fram og oftur um íbúðina, fékk sér
eitthvað til að taka hendi til, kom
svo með kápuna sína út úr svefn-
herberginu og hengdi hana á herða-
tré í anddyrinu. — Ég veit ekki hvort
það er nógu kalt til að kveikja upp
f arninum, sagði hún. — Villt þú
kannski kveikja upp?
— Sjálfsagt, fröken Irvine, sagði
Bridgen, guðs feginn yfir þvf að fá
eitthvað að gera.
Hún fór inn f baðherbergið. Hann
heyrði að hún ýmist skrúfaði fyrir
krana eða frá þeim. Þegar hún kom
fram f stofuna, lá hann á hnjánum
við arininn. — Bridgen, sagði hún,
— gerðir þú það sem ég stakk upp
SINGER UOGUE - bíll áreins 1HT
BIFREIÐAKAUPEMDUn!
Ef þér athugið vandlega allan þann íburð og „luxus" sem borinn er í þennan stórglæsi-
lega fjölskyIdubíl, þá munuð þér komast að raun um. að þér fáið langsamlega mest
fyrir fé yðar með því að kaupa „SINGL'R VOGUE".
BÍLLINN ER GJÖRBREYTTUR
þ''. er ívennt sem helzt óbreytt, en það cr; Traustleiki ROOTES-bílaframleiðslunnar og
„SINGtR' nafnið.
„SINGER VOGUE" fólksbílarnir iu jafran í háu endursöluverði.
ALLT Á SArVIA STAÐ
Komið ,koðið og ra.'-'.lð yoar „SINGER VOGUE".
EGILL VILHlALMSSON H F
■ ■
Laugc'i-. g 118, sími 2-22-40.
3. tbi. VIKAN 33