Vikan - 22.03.1967, Qupperneq 9

arinnar og veggsins gegnt. Það
stóð svo nákvæmlega heima, að
um leið og hún gerði þetta, reif
hún lakræmurnar niður, sem
hún hafði puðað við að troða í
rifurnar. Hún lagðist á gólfið og
gætti þess að anda alveg við
það. Hún heyrði meiri óskiljan-
leg köll, og síðan heyrði hún í
slökkviliðinu.
Hurðin skall á höfðalagi rúms-
ins. Einhver var að reyna að
komast inn. Aftur og aftur kast-
aði einhver sér á hurðina.
Kay þoldi ekki kæfandi reyk-
inn lengur. Hún reis upp á knén
og togaði í rúmið. Það bifaðist
varla. Hún hentist á fætur og
rykkti af alefli í það. Það rann
hægt frá dyrunum. Hún klöngr-
aðist yfir það, hrasaði, rétti fram
höndina eftir handfanginu og
rykkti upp dyrunum. Hún hikaði
andartak, bjó sig undir árásina,
sem hún vissi, að hún myndi
mæta, svo stakk hún sér fram í
næsta herbergi.
Reykurinn var 'ekki eins þykk-
ur þar, og fram undan sá hún
Gregory hendast í gegnum dyr
fram í gang. Hún elti hann, tók
hvert skref um leið og hann.
Hann var kominn að framdyrum
íbúðarinnar, þegar hún rakst á
borð og hann heyrði til hennar.
Hann sneri sér við og sá hana, um
leið og axir slökkviliðsmannanna
unnu á hurðinni. Hún sá andliti
Trasks bregða fyrir, um leið og
hann kastaði sér á Gregory. Svo
sviku fæturnir hana og hún hné
á gólfið. Svo fann hún, að henni
var lyft, og heyrði Hank nefna
nafn hennar.
Flugvélarnar voru á eftir áætl-
un og biðsalurinn á Barajas
krökkur af fólki, því allir þátt-
takendur ráðstefnu spænsku-
mælandi landa voru að fara
heim. Kay hafði gengið frá far-
miðanum sínum, farangur henn-
ar vigtaður og fluttur burt. Hún
sat við hlið Hanks og beið eftir
tilkynningunni um brottför flug-
vélarinnar til New York. Þau
höfðu þegar kvaðzt, fyrir mis-
tök, þegar þau misskildu glamr-
andi hátalararöddina. Nú óskuðu

bæði þess, að flugvélin legði af
stað, til að ljúka þessu af.
— Sjáðu, sagði Hank.
— Já, svaraði Kay.
Fred Trask, í sínu vinsamlega
frændagervi tróðst alúðiega í
gegnum mannþvöguna í áttina
til þeirra. Hann brosti, og kink-
aði ákaft kolli af ánægju yfir að
finna þau.
— Eg vissi, að vélinni þinni
seinkaði, Kay, sagði hann. -— En
ég var ekki viss um, að henni
seinkaði nóg til þess að ég næði
í skottið á þér. Það er alveg voða-
leg umferð. Jæja, jæja. Svo þú
ert að yfirgefa okkur.
— Ef vélin mín hefur ekki
týnzt í allri þessari þvögu,
svaraði Kay.
Trask hló og sagði: — Hank,
sámþykkir þú þetta, að Kay fari?
— Það er fáránlegt, svaraði
Hank. — Alveg eftir konum.
— Hvenær ferðu aftur til
Kaupmannahafnar? spurði
Trask.
— Á morgun.
— Heldurðu Hank, að það þýði
nokkuð fyrir mig að reyna að fá
Kay ofan af því að fara til New
York?
— Reyndu það ekki, sagði Kay.
— Sérðu ekki, að þú ert að
slíta hjartað úr Hank?
— Ég er líka að slíta það úr
mér, en ég verð að fara.
— Hvers vegna, spurði Trask.
— Ég á ýmislegt ógert. Ég verð
að segja upp vinnunni, ganga frá
íbúðarmálunum mínum, kaupa
ný föt, pakka niður öllum mínum
bókum og postulíninu hennar
langömmu og koma því í flutn-
ing til Kaupmannahafnar. Og
ýmislegt fleira.
— En þarftu að vera svona
lengi að því? spurði Hank fýlu-
lega.
— Þrjá daga! svaraði Kay. —
Ég verð kominn til Kaupmanna-
hafnar á sunnudaginn. Er það
langur tími?
— Já, svaraði Hank.
— Já, sagði Trask og hló.
Kay andvarpaði og hristi höf-
uðið dapurlega.
— Já, mér finnst það líka
sagði hún.
Endir.
Viðkvæmni..
ílóía
handar yðar
Hin viðkvæma húð yðar
þarfnast sérstakrar umhyggju
og verndar Johnson barna-
varanna, vegna þess, að sér-
hver af hinum þekktu John-
son barnavörum er aðeins
búin til úr beztu og hreinustu
efnum.
Nólægt hundrað óra reynsla
í framleiðslu á púðri, kremi,
sápu, olíu og vökva fyrir við-
kvæma húð barna hefur gert
Johnson & Johnson traust-
asta nafnið á barnavörum.

12. tbi. VIKAN 9