Vikan - 29.02.1968, Page 49

Steindór Hjörleifsson, deildarstjóri Lista- og skemmtideildar sjónvarpsins, Gísli Halldórsson, leikstjóri, Andrés
Indriðason, stjórnandi, Björn Björnsson, sem gert hefur leiksvið og loks höfundurinn, Jökull Jakobsson.
að er farið að halla undan fæti hjó
amla manninum, og fólk er hætt að
oma með skóna sína til hans. Eina
iðskiptavininn, sem kemur við sögu
-iksins, leikur Jón Aðils.
kósmiðurinn ó vinnustofu sinni. Þetta
'lutverk samdi Jökull með það fyrir
ugum, að Þorsteinn Ö. Stephensen
éki það.
Skósmiðurinn lumar ó rommflösku, sem hann yljar sér ó og felur fyrir
konu sinni, sem leikin er af Nínu Sveinsdóttur.
Aðalpersónur leiksins eru bækluð stúlka og skósmiður, Ungur leiknemi,
Anna Kristín Arngrímsdóttir, leikur stúlkuna, en Þorsteinn Ö. Stephensen
skósmiðinn.
Sveinsdóttir og Jón Aðils leikur við-
skiptavininn.
— Hvernig fannst þér að vinna
fyrir siónvarpið?
— Mér líkaði það mjög vel. Sjón-
varpið er spennandi medium, og
það er skemmtileg tilbreytni að
vinna fyrir það. Það er allt annað
að vinna fyrir sjónvarp, heldur en
til dæmis útvarp eða leiksvið. Smó-
atriðin eru það, sem mestu máli
skiptir í sjónvarpi. Ekki má vera of-
gert, þannig að það afskræmist
ekki.
Ég var sérstaklega ánægður með
það, hversu starfsmenn sjónvarps-
ins voru áhugasamir. Þeir gerðu all-
ir sem einn sitt ýtrasta til að góður
árangur mætti nást. Leikstjórinn,
Gísli Halldórsson, gerði mjög mikið
til að nýta hinn þrönga ramma leik-
ritsins, og samvinna hans og stjórn-
andans, Andrésar Indriðasonar, var
með ágætum. Síðast en ekki sízt
vildi ég nefna höfund leikmyndar,
Björn Björnsson. Hann lagði mikla
vinnu í að útbúa leiksviðið sem
bezt. Sett var upp þarna 1 stúdió-
inu gömul skósmíðavinnustofa með
öllu tilheyrandi. Einhver sagði mér,
að Björn hefði komizt yfir dánarbú
gamals skósmiðs, hvort sem það er
nú satt eða logið. Hvað sem þv(
líður er sviðið gott og mjög vel
unnið.
— Hvað voru margar æfingar?
— Ég man það nú ekki nákvæm-
lega, en ég held, að þær hafi orð-
ið eitthvað um tuttugu. Að þeim
loknum var leikritið tekið upp á
tveimur dögum í fjórum hlutum.
Það er nauðsynlegt að æfa sjón-
varpsleikrit vel og lengi. Þegar leik-
ið er í sjónvarp, er enginn hvíslari
til staðar, svo að leikendur verða
að kunna hlutverk sín reiprennandi.
Þótt ekki verði nema smávægileg
mistök, þá verður að taka upp aft-
ur.
Að lokum hverfum við frá sjón-
varpsleikritinu og víkjum að kjörum
rithöfunda á íslandi. En Jökull vill
sem minnst um þau ræða; segir að
sér leiðist barlómur. Hann kveðst
nú um sinn hafa lifað á listinni og
konunni sinni og haft upp úr því
sæmilegt Dagsbrúnarkaup. Því síð-
ur vill hann ræða almennt um líf
og list; telur sig ekki vera mann til
að leysa lífsgátuna með einu penna-
striki.
Þegar talið berst að úthlutun
listamannalauna, segir Jökull:
— Það hefur lengi verið mitt
stærsta takmark í lífinu að komast
einhvern tíma fram úr Elinborgu.
Ég var mjög ánægður í fyrra, því
að þá vorum við í sama flokki. En
nú er hún búin að skjóta mér ref
fyrir rass. Þess vegna er ég nú út
um allan bæ að verða mér úti um
dulræna reynslu. Ég sé jafnvel þeg-
ar móta fyrir nýrri úthlutunarnefnd.
Og ég sakna Guðrúnar frá Lundi,
sem ekki var í hópi hinna útvöldu
! þetta sinn. G.Gr.
9. tw. VIKAN 49