Vikan - 18.04.1968, Blaðsíða 25

Jófaflokkur Clydes beið nokkurn hnekki er
>róðir haris Buck var drepinn og kona hans
ílanche (myndin að ofan) handtekin. Á mynd-
nni til vinstri er Frank Hamer (sitiandi)
Níutíu og fjög'ur skot hæfðu Bonnie og Clyde — og síðan voru lík
þeirra höfð til sýnis í hiisgagnaverzlun. Þangað safnaðist múgur og
margmenni og mölbraut bæði dyr og glugga búðarinnar í ósköpun-
um við að komast að.
isamt tveimur liðsmanna sinna. Á þriðju
nyndinni er ekkja Franks, sem er stórmóðg-
jð út af þeirri lýsingu, sem gefin er á manni
lennar í kvikmyndinm, og krefur framleiðend-
jr myndarinnar um morð fjár í skaðabætur.
nmaðurinn var dæmdur til ævi-
angrar fangelsisvistar. Hún
íafði unnið fyrir sér sem af-
;reiðslustúlka á kaffihúsi og var
ilræmd fyrir vergirni. Clyde var
íinsvegar kynvillingur og
íræddur við kvenfólk.
Kannski laðaðist hann að
'rönnum vexti hennar. Hún var
iðeins hundrað fjörutíu og fimm
;entimetra löng og þyngdin ekki
íema tæp þrjátíu og níu kíló.
Þótt sjálfur væri hann væskill,
gat hann kennt sig stóran og
sterkan í samanburði við hana.
En hann var enginn maður til
að fullnægja henni kynferðis-
lega. Af þeim sökum var þriðji
maðurinn tekinn í klíkuna, smá-
glæpon að nafni Raymond Ham-
ilton, gamall kunningi Bonniear.
Þessi þokkaþrenning stal sér bíl
í Dallas og ók þaðan í loftinu.
Þá hófst glæpaferill þeirra fyrir
alvöru.
Afbrot þeirra báru sízt af öllu
svip hins fullkomna glæps. Þau
voru óskipulögð, framin eftir
hugdettu á stundinni og staðn-
um, þegar tækifæri buðust. Væru
þau komin í þrot með bensín,
rændu þau næstu bensínstöð og
fylltu þá um leið geyminn hjá
sér. Ef einhver stöðvareigand-
andinn reyndi að verjast, var
hann skotinn niður. En oftast
opnuðu þeir peningaskúffur sín-
ar mótspyrnulaust, og það sama
gerðu bankamenn og afgreiðslu-
fólk í búðum, sem skötuhjúin
réðust á. Af þeim tólf mann-
eskjum sem Bonnie og Clyde
skutu voru níu lögreglumenn.
Það er skýringin á því að nokk-
ur rómantískur Ijómi lék um
hjúin í augum almennings. Lög-
reglan var illa þokkuð af hinum
atvinnu- og eignalausa fjölda;
það þótti trúlegt að lögreglu-
menn létu þá ríku múta sér og
bæru Ijúgvitni gegn fátækling-
unum og misþyrmdu þeim.
I Texas og grannaríkjum þess-
urðu sögur af aðgerðum Borr-
ow-klíkunnar og ævintýraleg-
um flótta hennar undan lögregl-
unni fljótlega á hvers manns
vörum. Bæði Bonnie og Clyde
voru óð í hraðskreiða bíla, og
hann auk þess djarfur og örugg-
ur ökumaður. Álíka tryllt voru
þau bæði í allskonar vopn, og
í bílum sínum, sem allir voru
stolnir, höfðu þau alltaf tals-
vert vopnabúr af vélbyssum,
skammbyssum, rifflum og skot-
færum. Á milli rána æfðu þau
skotfimi á afskekktum stöðum.
Með hjálp Bonniear æfði Clyde
sig í að grípa til haglabyssu, er
sagað hafði verið framan af.
Hann geymdi vopnið í þar til
gerðum vasa, sem saumaður var
á hægri skálmina á öllum hans
buxum. Um síðir var hann engu
seinni að kippa upp haglabyss-
unni en skammbyssu.
Fyrstu lögreglumennina drápu
þau fimmta ágúst 1932. Ekki
stóðu þau víg í sambandi við
bankarán, heldur illindi á dans-
leik. Bonnie, Clyde, Raymond
Hamilton og fleiri kumpánar
þeirra höfðu farið á dansleik í
smáþorpi að nafni Atoka. Þar
lenti þeim Raymond og Clyde
saman út af Bonnie, og þau
gengu út af danspallinum til að
gera út um sakirnar.
Aðstoðarmaður sériffans á
staðnum, E. C. Moore, fór á eft-
ir þeim til að ganga á milli.
Bonnie gaf honum rækilega ut-
anundir og krossbölvaði honum.
Þegar hann ætlaði að taka hana
Framhald á bls. 41
15. tbi. VIKAN 25