Vikan - 05.09.1968, Blaðsíða 3

r
A
VIKU BROS

I PtSSflRI VIKU
FATAVANDRÆÐI KÓNGAFÓLKSINS......... Bls. 4
PÓSTURINN ......................... Bls. 6
GAMLI MAÐURINN OG HÚSIÐ............ Bls. 10
DAG NOKKURN, UEGAR RIGNDI ......... Bls. 12
IIARMLEIKURINN f MAYERLING ........ BIs. 14
SÆLURÍKI FRÚ BLOSSOM .............. Bls. 16
EFTIR EYRANU....................... Bls. 18
DÓTTIR OKKAR VERÐUR HÁVAXIN........ Bls. 20
ALÍSA ............................. BIs. 22
FRÁ SÆNSKASUNDI TIL SUOMENLINNA..... Bls. 24
VIKAN OG HEIMILIÐ ................. Bls. 48
VISUR VIKUNNAR:
Þeir austrænu leiðtogar innrætið sýna
ennþá á mörgu sviði:
í Warsjá og Moskvu þeir vopnin brýna
til verndar hagsæld og friði.
En reikult er lánið í raun og veru
þeim rauðu í stríðsins önnum
og Rússar fallnir í ónáð eru
hjá alþýðubandalagsmönnum.
Q Þrjár manngerðir skilja alls ekki konur: ungir menn,
gamlir menn og miðaldra menn.
Q Giftar og ógiftar konur eyða alltof miklum tíma til einsk-
is við að vorkenna hver annarri.
Q Maður, sem skilur eina konu, er hæfur til þess að skilja
næstum öll fyrirbæri lífsins.
FORSÍÐAN:
Áður fyrr var kóngafólkið fyrirmynd almennings í klæðaburði.
Nú hafa kvikmyndastjörnur og annað frægt fólk tekið við
því hlutverki. Samt er til þess ætlazt, að kóngafólk sé betur
klætt en gengur og gerist. Um þetta er rætt í grein á bls. 4
og forsíðan er tengd henni.
VIKAN — ÚTGEFANDI: IIILMIR HF.
Ritstjóri: Sigurður Hreiðar. Meðritstjóri: Gylfi Gröndal. Blaða-
maður: Dagur Þorleifsson. Útlitsteikning: Snorri Friðriksson.
Dreifing: Óskar Karlsson. Auglýsingastjóri: Jensína Karlsdóttir.
Ritstjórn, auglýsingar, afgreiðsla og dreifing: Skipholti 33. Símar 35320 —
35323. Pósthólf 533. Verð í lausasölu kr. 40.00. Áskriftarverð er 400 kr
ársfjórðungslega, eða 750 kr. misserislega. Áskriftargjaldið greiðist fyrir-
fram. Gjalddagar eru: Nóvember, febrúar, maí og ágúst.
A
rNffSTD
■vikim
N
„íbúar á Martinik hafa fengið
smjörþefinn af alvöru lífsins.
Á þessari öld hafa hver ósköp-
in af öðrum dunið yfir þá:
eldgos, fellibyljir, jarðskjálft-
ar, blóðsúthellingar, drepsótt-
ir og stórbrunar. En ekki er
sjáanlegt, að allt þetta hafi
gert þá þunglynda og leiða á
lífinu. Fólk er glaðvært og
rólegt. Kvenfólkið er sagt
léttlynt og hispurslaust. Þær
ganga margar með skýlur og
hnýta þær á sig þannig, að
mismörg horn standa út. Leið-
sögumaður okkar sagði, að ef
hornið væri aðeins eitt, þá
táknaði það að konan væri
algerlega laus og liðug; væru
hornin tvö meinti það, að
stúlkan væri að vísu trúlof-
uð, en tæki það ekki of há-
tíðlega; þrjú horn tákna
hjónaband og það meira að
segja hamingjusamt; fjögur
hjónaband að vísu, en jafn-
framt að konan hafi ekki á
móti nokkurri tilbreytingu."
Þetta er brot úr viðtali við
Guðmund Guðbjartsson, sem
fór til Vestur-Indía í sumar-
leyfi sínu. Hann segir frá
ferðinni á skemmtilegan og
fróðlegan hátt. Viðtalið við
hann nefnist: Þar hlæja þeir
jafnvel a'ð bílaárekstrum.
Endur fyrir löngu við Árbæ
nefnist íslenzk frásögn, sem
segir frá sakamáli, er gerðist
við Árbæ 1704. Munkur Sat-
ans í höll keisarans heitir
þýdd grein um Raspútín, sið-
lausa bóndann, sem varð
innsti koppur í búri hjá rúss-
nesku keisarafjölskyldunni.
Síðast en ekki sízt ber að
nefna grein, sem Bergur
Guðnason hefur skrifað fyrir
Vikuna um Eusebio — dýr-
asta knattspyrnumann í lieimi,
sem kemur hingað til lands
með Benfica og leikur á Laug-
ardalsvellinum 18. þ. m.
35. tbi. VIKAN 3