Vikan - 21.11.1968, Blaðsíða 6

OSRAM iúlaiúsini
OSRAM jólatrésseríur, úti-
seríur, inniseríur, 10 og 16 Ijósa, lítil
jólatré meö jólaljósum, varaperur fyrir
seríur, og svo litaðar perur og allar aörar
perur til jólalýsingar.
Hatitiiiatluitíi?
INNi
ÚTI ; «i rm
BÍLSKÚRS fjgHURÐIR <1 1 '||
SVALA
I 1, -
ýhhi- & 'UtihutÍir H □. VILHJÁLMSSDN
RÁNARGÖTl.) SÍMI 19669
V ____________________________________________^
z'--------------------------------------------\
Þér siarifl mefl áskrift
VIKAN
Skípholtl 33 - símí 35320
V ___________________________________________ )

4-
DAGLiGT* HEILSUFAR
HIKSTI
Allir haía einhvern tíma
fengið hiksta, en sem bet-
ur fer hverfur hann oftast
jafnskjótt og hann kemur,
annað hvort af sjálfu sér,
eða með því að nota gömul
húsráð, sem venjulega gef-
ast vel.
Það er ekki þægilegt
og ekki heldur sérlega
skemmtilegt að vera með
hiksta, nema ef maður vill
fórna sjálfum sér og vera
ódýr skemmtikraftur fyrir
umhverfi sitt. Flestum
finnst ákaflega hlægilegt,
ef einhver annar er með
hiksta.
Þótt það sé nokkuð sjald-
gæft, þá getur hiksti orðið
þrálátur og mjög óþægi-
legur sjúkdómur.
Það kom t. d. fyrir unga,
enska stúlku, að hún fékk
hiksta í apríl og hætti ekki
að hiksta fyrr en í júlí
(sama ár, sem betur fór).
Á þessum þrem mánuðum
leitaði hún til 10 lækna, og
gekk undir alls konar að-
gerðir, allt frá því að taka
inn ósköpin öll af róandi
lyfjum og til þess að láta
taka úr sér botnlangann.
En allt kom fyrir ekki, hún
hikstaði stöðugt, þangað til
foreldrunum datt í hug að
senda hana í sumarfrí upp
í Skozku Hálöndin, þar
sem hún náði ekki til
læknis. Hún hresstist og
fitnaði, og einn daginn,
þegar hún sat að te-
drykkju, hvarf hikstinn,
jafn skyndilega og hann
kom. Þannig eru nokkur
dæmi, og er skemmst að
minnast þess þegar páfinn
í Róm fékk sinn sögulega
hiksta.
Hvað er hiksti? Það er
eins konar krampi í þind-
inni, stærsta öndunarvöðv-
anum, sem verður fyrir
taugatruflun, og í sam-
bandi við það dragast háls-
vöðvarnir saman og trufla
N
loftstreymi við innöndun.
Það geta verið margar
ástæður fyrir því að þind-
in gengur þennan ber-
serksgang. Venjulega verð-
ur maður ekkert var við
starfsemi þindarinnar, en
þegar taugarnar, sem
stjórna þessum hreyfing-
um verða fyrir truflun, þá
dregst þindin saman. Þetta
getur skeð, ef maður
drekkur mjög kalda eða
heita drykki, eða borðar of
mikið. Það er mjög algengt
hjá smábörnum, sem
gleypa mjólk og mat, þau
borða kannski meira en
maginn rúmar með góðu
móti, svo þau æla eða fá
hiksta, og þá verður að
klappa þéttingsfast á boss-
ann, svo hikstinn hætti.
Svo er það alvarlegri hlið
málsins, og það er þegar
mjög veikt fólk, t. d. með
nýrnabólgu og lungnasjúk-
dóma, fær hiksta, getur
það orðið bæði mjög sárs-
aukafullt og afdrifaríkt.
Einu sinni kom það
fyrir á handlækningadeild
sjúkrahúss, að 17 skurð-
sjúklingar í afturbata
fengu ákafan hiksta.
Læknarnir héldu í fyrstu
að þetta væri einhvers
konar múgtaugaspenna, en
við rannsókn kom það í
ljós að þetta var smitun,
sem orsakaðist af strepto-
kokkum, og þegar búið var
að ráða bót á því, hætti
hikstinn.
Hikstinn getur sem sagt
verið margvíslegur, en sem
betur fer er þetta oftast
óskaðlegur kvilli, og það
eru til mörg góð húsráð
við honum, sum eru þús-
und ára gömul. Aristo-
phanes, gríski leikritahöf-
nndurinn ráðlagði t. d. að
kitla sig í nefið, þangað til
maður færi að hnerra.
Ráðin er óteljandi, allt frá
þvi að segja bö-ö og til
þess að hengja sjálfan sig
upp á fótunum. En bezta
ráðið er líklega að drekka
eitt glas af vatni, (sem ein-
hver annar heldur að
munni manns). Samtímis á
að þrýsta fast og fljótt að
eyrunum, svo eyrnagöngin
lokist hverju sinni, og
halda svo áfram að þrýsta
á eyrun, þar til vatnið úr
glasinu er búið. Það er
nokkurn veginn öruggt að
hikstinn hættir, það skað-
ar að minnsta kosti ekki
að reyna þetta næst.
☆

6 VIKAN 4G-tM-