Vikan - 21.11.1968, Blaðsíða 26

% Mimi
Mimi býr nú í fínu einbýlishúsi í námunda við Bourne-
mouth ásamt kettinum Tim, sem John kom heim með
fyrir mörgum árum. Þetta er fallegt hús og sólríkt og
stendur niður við sjóinn. Sérstök höfn fylgir húsinu, en
síðan koma steintröppur, sem liggja alla leið að garð-
inum, sem umlykur húsið. Húsið kostaði 20.000 pund.
Það stendur á mjög afskekktum stað. Aðeins að sum-
arlagi, þegar snekkjur sigla upp og niður Pool Bay,
getur Mimi átt á hættu, að verða fyrir ónæði. Þegar
þær sigla framhjá húsinu, heyrir hún tilkynnt í hátal-
ara: „Þetta er hús Johns Lennons. Þarna býr Mimi,
frænkan, sem ól hann upp.“
Þegar hún heyrði þetta í fyrsta sinn, varð hún svo
reið, að hún þaut út, hljóp niður tröppurnar, staðnæmd-
ist í neðsta þrepinu, steytti hnefa í áttina að skipinu og
kallaði:
„Þegiði!“
Að þessu fráskildu býr hún í fásinni og einangrun.
Ákafir aðdáendur Johns hafa að vísu nokkrum sinnum
stolið útidyralömpum frá henni og öðru hverju sér
hún fólk taka myndir af húsinu, en það er ekki oft. Hún
segist halda símanúmerinu og heimilisfanginu leyndu.
Samt virðast allir leigubílstjórar í Bournemouth vita
það.
Innanstokksmunir eru nýlegir útlits, en þeir eru samt
flestir úr gamla húsinu hennar í Liverpool. Þegar svo
ólíklega vihli til fyrir nokkru, að blaðamaður slapp
óséður inn til hennar og fékk áheyrn hjá henni, var
hann svo óheppinn að segja:
„John hefur verið hugulsamur að kaupa handa þér
svona fallegt innbú.“
Hún fleygði honum umsvifalaust á dyr!
Á sjónvarpstæki hennar er orða drottningarinnar,
sem John fékk, þegar Bítlunum var veittur sá mikli
heiður. Hún lætur hana vera þarna, enda þótt hún
hafi stundum áhyggjur af því að það kunni að vera
drottningunni til vansæmdar. John kom einn daginn
askvaðandi, nældi orðuna framan á brjóstið á Mimi og
sagði:
„Þú átt miklu fremur skilið að fá orðu en ég!“
I forstofunni og fyrir ofan rúmið í svefnherberginu
hefur hún hengt nokkrar af gullplötum Bítlanna, en
slíkar plötur fá þeir, sem leika eða syngja inn á plötur,
sein seljast í yfir milljón eintökum. I sveí'nherberginu
hangir einnig silfurslcjöldur, sem John hefur geíið henni.
Á hann stendur letruð setningin, sem Mimi var vön að
segja við John í æsku:
„Þú verður að gera þér ljóst, að þú getur aldrei unnið
fyrir þér með því að spila á gítar!“
Ytri kjör foreldra allra Bítlanna hafa gerbreytzt fyr-
ir tilverknað sona þeirra. En þeir hafa brugðizt við
breytingunni á mjög misjafnan hátt. Mimi er sú eina,
sem ekki hefur breytt framkomu sinni gagnvart John,
þótt hann sé orðinn bæði frægur og flugríkur. Foreldr-
ar hinna Bítlanna þriggja líta á syni sína sem hetjur
og dýrlinga og hegða sér gagnvart þeim samkvæmt því.
Mimi setur enn út á klæðnað Johns og útlit, alveg eins
og hún gerði, á meðan hann var hjá henni. Hún hefur
orð á því, ef henni finnst hann vera of horaður og spyr,
hvort hann fái ekkert að éta. Hún ávítar hann fyrir
að eyða og spenna peningum í alls konar vitleysu, þótt
hann viti varla aura sinna tal. Hún kvartar yfir því,
að hann geti aldrei talað eins og maður; ljúki aldrei
við setningarnar og tali tóma bölvaða vitleysu. For-
eldrar hinna Bítlanna voga sér aldrei að gagnrýna syni
sína hið minnsta.
Mimi hefur ekki breytt lífsháttum sínum, þótt hún
hafi flutt inn í þessa lúxusvillu. Hún borðar jafn fá-
brotinn mat og áður og tekur ekki í mál að hafa vinnu-
konu, hvað þá þjón. Henni geðjast vel að húsinu, en
samt segist hún mundu vilja fórna því og öllu öðru til
þess að John væri orðinn lítill aftur.
„Eg veit að þetta er eigingjarnt af mér,“ segir hún.
„En ég get ekki að því gert. I mínum augum er John
alltaf lítill strákur, að vísu dálítið baldinn og fyrir-
ferðarmikill, en skemmtilegur og góður inn við beinið.
Eg hef ekki haft eins mikla ánægju af neinu í lífinu og
að fá að ala hann upp.“
tJc Jim McCartney
Mesti hamingjudagur í lífi Jims McCartneys rann
upp 1964, þegar Paul kom til hans og sagði honum, að
hann þyrfti ekki að vinna framar. Jim var þá 62 ára
gamall og átti eftir að vinna í þrjú ár til þess að kom-
ast á eftirlaun. Hann hafði unnið við sama fyrirtækið
síðan hann var 14 ára gamall, og var fyrir löngu búinn
að fá nóg af því. Laun hans voru ekki nema 10 pund
á viku, þrátt fyrir svo langan starfstíma og mikla
reynslu. Samdrátturinn í baðmullariðnaðinum síðustu
árin hafði gert starf hans stöðugt erfiðara. Hann var
dauðhræddur um, að hann yrði settur af og yngri mað-
ur látinn taka við starfi hans.
Paul keypti handa honum einbýlishús í Wirral í
Cheshire, sem kostaði 8750 pund. Ári síðar kvæntist
Jim öðru sinni, eftir að hafa verið ekkjumaður í næst-
um tíu ár.
Hann hafði aðeins hitt Angelu þrisvar sinnum, þeg-
ar hann bað hana að kvænast sér. Hún var ekkja, fimm
árum ynsíTÍ en hann, og átti eina dóttur. Hún hafði
búið í einu herbergi í Kirby, síðan maðurinn hennar
fórst í bílslysi.
..Við vorum bæði jafn einmana,“ segir Jim.
Þau eru bersýnilega mjög hamingjusöm. Jim hefur
mikið dálæti á Ruth, dóttur Angelu, enda er hún bæði
lagleg og vel gefin og gengur vel í skólanum. Þær mæðg-
urnar eru fjörugar og líflegar. Jim hefur yngzt um helm-
ing, siðan hann kvæntist aftur. Hann klæðir sig nú
samkvæmt. nýjustu tízku; gengur í níðþröngum bux-
um, — sams konar buxum og hann bannaði Paul að
ganga í í gamla daga.
26 VIKAN 46- tM-