Vikan - 21.11.1968, Blaðsíða 16

/ —------N
Hann flýöi til Buenos Aires, fékk atvinnu viö
símavörzlu, en græddi fljótlega fyrstu milljón-
ina. Og hélt svo kapphlaupinu áfram til mill-
jarðanna .... Hér er sagt frá viðskiptum hans
við Lars Christensen og Anders Jahre, vin-
skap hans við Gretu Garbo, hjónabandi hans
og Tinu Livanos. Hún var sautján ára, — hann
fertugur....
Aristoteles Socrates Onassis
var aðeins tuttugu og þriggja ára,
þegar hann var búinn að græða
fyrstu milljónina á tóbaksinn-
flutningi frá Grikklandi til Ar-
gentínu. Nú blasti lífið við hon-
um, og dugnaður hans og kná-
sækni var svo mikil að ekkert
virtist geta stöðvað hann í kapp-
hlaupinu upp á tindinn.
Onassis hafði alltaf haft mikla
ást á hafinu, og hann dreymdi
um það, frckar öllu öðru, að
eignast skip. Það var heldur al-
drei langt á milli draums og
veruleika hjá honum.
Hann fór að líta í kringum sig
eftir notuðum eða gömlum skip-
um. Vegna tóbaksinnflutnings-
ins þurfti hann að vera stöðugt
á ferðinni milli Evrópu og Suð-
ur-Ameríku, og hann kynnti sér
alþjóðlegar siglingar, hvar rem
hann kom.
í Englandi heyrði hann getið
um skip þeirrar tegundar,
sem hann hafði áhuga á, væru
til sölu í Kanada. Hann fór því
til Montreal, þar sem það kom í
Ijós að sex tíu þúsund tonna skip
voru til sölu, fyrir sama verð og
brotajárn. Hann bauð strax 20.000
dollara í hvert skip, aðeins fjórða
hluta af því verði sem krafizt
var, ef þau væru seld hvert fyr-
ir sig, og það endaði með því að
hann fékk öll skipin.
Aristoteles Onassis var þar
með orðinn skipaeigandi.
Þótt hann væri byrjandi í þess-
ari grein, var hann ekki lengi
16 VIKAN 46- »i.
að komast að því að hyggindi og
reynsla voru ekki einhlít; það
þurfti líka heppni fjárhættuspil-
ara og baráttukjark. Þetta átti
vei við hann, og hann var fljótur
að nota sér breytingar á farm-
gjöldum, enda valt allur ágóði
hans á því.
Orðin „Grikki“ og „skipaeig-
andi“ eru oft nefnd saman, og
þetta átti eftir að verða blandin
ánægja fyrir Onassis. Grísku
sk'paeigendurnir áttu erfiða
daga. Onassis komst fljótt að því
að grísku skipin voru gamaldags
og útgerð þeirra ekki síður.
Gríski verzlunarflotinn jókst að
stærð en ekki að gæðum, og á
þriðja tug aldarinnar voru nær
eingöngu gömul og léleg skip
gerð út frá Grikklandi.
Þegar Onassis byrjaði á skipa-
útgerð, var það mjög venjulegt
að skipaeigendur í Skandinaviu
borguðu aðeins 10% af skips-
verðinu, við afhendingu nýs skips
og afganginn með afborgunum
til tíu ára. En í Grikklandi var
ekki hægt að fá þau kjör, ef
keypt voru gömul og léleg skip,
og um annað var ekki að ræða,
þá urðu Grikkir að greiða helm-
'nginn strax og hitt á fjórum
árum.
En Aristoteles fékk ekki einu
sinni þá aðstoð. Hann varð að
greiða 120.000 dollara úr eigin
vasa í Kanada. — Eg fékk enga
hjálp, sagði hann síðar, hreyk-
inn, en dálítið gramur. — Ég tók
ekki eitt sent að láni.