Vikan - 04.06.1970, Qupperneq 11

i aldaraðir, sagði liann ró-
lega: „Forni, á morgun byrj-
um við á að byggja upp aft-
ur.“
En „Úlfahúsið“ reis aldrei
upp að nýju. Það hafði eitt-
Frá 1914 átti Jack stöðugt erfiðara með
að afkasta þúsund orðum á dag, og
þunglyndi hans fór vaxandi.
hvað hrunnið til ösku í lijarta
hans þessa örlagaþrungnu
nótt.
1 fjóra daga lá hann í rúm-
inu úti á yfirbyggðum svöl-
Framhald á bls. 48.
Forni kom á vellvang, var
húsið eitt eldliaf. '
Nokkrum minútum síðar
kom Jack lilaupandi með
flaksandi liárið. Fyrir fram-
an sig sá hann eldhafið bera
v,ið himin; húsið hrann allt
lil ösku. Ekkert vatn var við
hendina. Hann gat ekkert að-
hafzt, stóð aðeins kyrr, en
tárin runnu niður kinnar
hans á meðan hann liorfði á
óskadraum lífs síns hrynja í
rústir.
Gluggakisturnar brunnu
með óeðlilega hláum loga. Á
hak við rauðtrjáastaflann,
sem var allt i kringum hús-
ið, voru háir viðarhlaðar,
sem nota hafði átt í þann
lduta hússins, sem ekki var
fullgerður. Þessi lilaði hrann
lika, en rauðtrén, sem voru
nýhöggin, brunnu ekki. Allt
hcnli á íkveikju. Margir voru
ásakaðir um að hafa kveikt
í því — meðal annars i mörg-
um nafnlausum bréfum til
Jacks. Shepard mágur lians,
sem var í skilnaðarmáli við
Elizu, liafði lent í rifrildi við
Jaek þá um daginn; hann var
sakaður um íkveikjuna.
Verkamaður, sem Jaek hafði
rekið, af því að hann hafði
harið konuna sina, var einn-
ig grunaður. Ráðsmaðurinn
var grunaður, Forni var
grunaður, afbrýðisamir jafn-
aðarmenn voru grunaðir og
hinir og þessir flakkarar
voru grunaðir. Forni heldur,
að eldurinn liafi myndazt við
sjálfsíkveikju; að kviknað
liafi í ruslinu með terpentín-
unni, sem notuð hafði verið
til að þurrka þiljurnar með.
En jiað var samt ekki næg
skýring á því, að húsið skyldi
hrenna allt lil kaldra kola.
Jack var sannfærður um,
að kveikt liefði verið i liús-
inu, ef ekki af mannahönd-
um, þá af forsjóninni, sem
ekki vildi lóta hann njóta
ávaxtanna af vinnu sinni, og
sem ekki áleit það rélt, að
jafnaðarmaður byggi i höll.
Aðeins tvisvar hrutu lionum
orð af vörum alla þessa
löngu, þunghæru nótt. Þegar
eldtungurnar teygðu sig
liæsl, lautaði liann: „Ég vil
heldur vera maðurinn, sem
á húsið, en sá, sem kveikti í
því.“ I dögun, þegar ekkert
stóð eftir nema steinveggirn-
ir, sem átt höfðu að standa
Jack London hafði lagt óhemjumikið fé í „Úlfahúsið“ sitt, þegar það stóð tilbúið til íbúðar 18. ágúst 1913. Það kvöld
vann Jack við bygginguna til klukkan ellefu. Stundu síðar stóð húsið í björtu báli. Ekkert vatn var í nágrenninu, og
„höllin“ brann, svo að ekkert stóð eftir nema naktir steinveggirnir.
11

23. tbl. vikáN 11