Vikan - 22.07.1971, Blaðsíða 14

Ómar Valdimarsson
heyra
Sr* má
PRICE OF
FAME
Tveir „gamlingjar" brezka
poppheimsins hafa tekizt í
hendur og hafið samstarf. Það
eru þeir Alan Price og Georgie
Fame, en þrátt fyrir fyrirsögn-
ina á þessu greinarkorni kalla
þeir sig ekki „Price of Fame“,
heldur „Fame and Price, Price
and Fame Together“, eða svo
eru þeir titlaðir á fyrstu plöt-
unni sem þeir sendu frá sér,
tveggja laga „Rosetta“ — gam-
alt og gott lag.
Báðir eru vel þekktir og hafa
verið í mörg ár. Alan Price var
með Animals í dentíð og það
var hann sem gerði útsetningu
þeirra á „House of the rising
sun“ og síðar var hann með sitt
eigið kombó, The Alan Price
Set“, og sendu þeir frá sér m.a.
„I put a spell on you“ og „Simon
Smith and the Amazing Danc-
ing Bear“, sem var alveg stór-
skemmtilegt lag .
Georgie Fame var með
hljómsveit sem hét „Georgie
Fame & the Blue Flames“, og
þeir sendu frá sér lag sem varð
ákaflega vinsælt um allan heim
í eina tíð, „Yeh Yeh“ og svo má
ekki gleyma því að það var
Georgie sem söng um þau
skötuhjú Bonnie & Clyde.
Þeir eiga það sameiginlegt að
hafa alltaf verið í músík þar
sem hún er einföldust og
skemmtilegust, enda sögðu þeir
um „Rosetta", að þeir gerðu sér
vonir um að allir myndu hafa
gaman af því, bæði foreldrar og
krakkar og samkvæmt vin-
sældalistum frá landi fátæku
drottningarinnar hefur þeim
orðið nokkuð ágengt í þeim
ásetningi sínum.
Þegar menn heyrðu fyrst um
þetta samstarf þeirra félaga
datt flestum í hug einhver ó-
hugnaður: tveir píanóleikarar
að spila saman eldgamalt efni
sem báðir höfðu gert vinsælt
áður. En raunin er allt önnur.
Þeir nota ekkert af sínu gamla
efni og eru ekki með mikið af
nýju og frumsömdu efni. Þegar
hefur verið hljóðrituð LP-plata
með þeim og á henni eru aðeins
3 frumsamin lög, allt hitt eru
lög annarra listamanna. Alan
verður ergilegur þegar minnst
er á frumsamið efni vð þiá.
„Það kemur málinu ekkert við,“
segir hann. „Það er allt of mik-
ið lagt upp úr því þessa dagana
að allir séu með eigið efni. Allt
frá því að þessir fjandans Bítl-
ar komu fram með sitt eigið
efni eru allir að rembast við að
vera eins og þeir. Við erum
með tónlist annarra eins og hún
var samin og hvað er að því?“
„í þessu samstarfi okkar er
ekekrt mikilmennskubrjálæði,“
segir Georgie. „Við erum búnir
Framhald á hls. 40
POSIHOLF 5 03
Saga úr smábæ
Kæri þáttur!
Ég þakka allt gott sem í VIK-
UNA hefur verið skrifað og þó
sérstaklega fyrir „Heyra má“.
Ég skrifa aðallega út af smá
vandamáli sem ég og félagar
mínir eigum við að stríða.
Svo er mál með vexti að við
félagarnir stofnuðum hljóm-
sveit, sem út af fyrir sig er
eðlilegt, en við áttum í miklum
vandræðum með æfingapláss.
Um síðir fengum við þó inni
í húsnæði í eigu SR, en það
hafði áður verið notað sem beit-
ingapláss og einnig höfðu trillu-
karlar sett þar upp net. Þetta
hsúnæði þrifum við, því. ekki
veitti af, og máluðum eins og
okkur sýnist, enda höfðum við
fengið leyfi til þess. Við mál-
uðum einnig nokkur „listaverk"
á veggi og boðorðin níu fóru á
einn vegginn. Boðorðin 9 hljóða
svona:
1. Við skulum reykja.
2. Við skulum drekka.
3. Við skulum drýgja hór.
4. Við skulum ekki vinna.
5. Við skulum ekki nota háls-
tau.
6. Við skulum ssifna hári.
7. Við skulum fyrirlíta auð-
valdið.
8. Við skulum vera á móti
mengun.
9. Við skulum elska friðinn.
í raun og veru voru þessi
„boðorð“ samin í gríni og auð-
vitað tóku flestir þessu þannig.
En ekki er allir jafn frjálslynd-
ir.
Þarna í æfingaplássinu var —
og er — einnig mynd af Jesú
Kristi á krossinum, en hún er
þó sérstök að þ.ví leyti til að
svo virðist sem málarinn hafi
staðið fyrir aftan krossinn þeg-
ar myndin var máluð, svo að
ekkert sést af píslarvættinum
nema hárið og lítill partur af
hvorri rasskinn.
Þegar við höfðum málað stað-
inn og æft í á að gizka hálfan
mánuð, fóru vandræðin að segja
til sín. Menn sem vinna hjá SR
fóru að hóta vildarmanni okk-
ar (þeim er útvegaði okkur
plássið) hinu og þessu, en þetta
er hörkukarl og lengi vel lét
hann hótanir þeirra sem vind
um eyru þjóta.
Þegar andstæðingar okkar
gerðu sér ljóst, að velvildar-
maður okkar ætlaði sér ekki að
taka mark á hótunum þeirra,
sendu þeir ljósmyndara inn í
æfingaplássið, án þess að við
vissum af því, og tók hann
myndir af öllum „listaverkrn-
um“.
Framhald á bls. 40.
14 VIKAN 29. TBL.