Vikan - 22.07.1971, Blaðsíða 41

heimurinn segirjá
viðhinum logagyíltu
BENSONand HEDGES
ið gott að „starta“ Cream aftur
og ég sagði að það gæti vel
verið — ef það yrði gert á rétt-
an hátt. Ekkert átti að vera
sagt um þetta opinberlega þar
til búið væri að ná samkomu-
lagi, en um leið og ég hafði
kinkað kolli yfir hugmyndinni,
var því slegið upp að allt væri
ákveðið.
Upplausn „Air Force“ voru
mér mikil vonbrigði. Þetta hefði
getað orðið svo stórkostlegt, en
við fengum aldrei nægan stuðn-
ing. Við komumst til dæmis
ekki til Bandaríkjanna, en ég
veit að það er mikið af fólki
þar sem vildi heyra mig spila.
Eftir það og Cream-ævintýr-
ið verð ég aldrei sami maður-
inn. Ég gaf þessum tveimur
verkefnum allt sem ég átti og
því er ekki hægt að búast við
að ég geti haft mikinn áhuga á
neinu héðan af.
Ég er að hugsa um að ná sam-
an minni eigin hljómsveit núna
og gera eina LP-plötu. Það
verður mín lokaplata; þegar
hún er búin, skal ég gefa
„bransanum“ á kjaftinn og
hætta. Ég er orðinn of gamall
til að láta fara svona með mig.
Ég hef orðið fyrir vonbrigðum
of oft. Nei, ekki frá almenn-
ingi — hann hefur alltaf verið
mér mjög góður.“
Og þar með er það öruggt
mál, að CREAM verður ekki til
á ný, nema kraftaverk komi til.
Þeir vinna nú allir að sínum
verkefnum: Eric er að vinna í
nýrri Dominos-plötu; Jack er
nýlega búinn að senda frá sér
plötu og gerði auk þess „Songs
for a tailor" rétt eftir að Cream
hættu og Ginger sendi fyrr í
sumar frá sér tveggja laga
plötu, sem bar nafnið „Atunde“
(Við erum hér). Andagiftina í
þá plötu fékk hann í Nígeríu
þar sem hann var um tíma og
ber platan þess greinileg merki
(nafnið til dæmis). Meðal ann-
ars er með honum á plötunni
mikill afríkanskur trumbukór
og er þessi plata tvímælalaust
með því bezta sem Ginger hef-
ur sent frá sér.
kr.52 hafið þið sagt Já ?
... LIFUN
Fram.ha.ld ai bls. 15.
nema hægt sé að segja að Gunn-
sé staðnaður trommari. í
þessu sama sambandi langar
mig að benda á kafla í „Am I
really living?"; þar er svipað
stuð og Ólafur Garðarsson gerði
„Undir áhrifum“ í „Feel me“,
riema hvað Ólafur gerði það svo
miklu betur.
Hvað um það, samsetning
„School Complex“ við „Tang-
erine Girl er frábær (húrra fyr-
ir Karli Sighvatssyni), enda er
síðarnefnda lagið annað mjög
gott lag af þessari plötu. „Bæði
kynferðislega og músíklega“, ef
ég má vitna í MK. í „Am I
really living?“ kemur aftur
þetta hálfleiðinlega söngsánd
og ég er ekki frá að „munka-
kórinn“ hefði mátt verða sterk-
ari í lokin. Annars þykir mér
endirinn á því lagi heldur ó-
spennandi.
„Forleikur 11“ er gríðarlega
fallegur og vel gerður og ef
rottuveiðarinn frá Harlem hef-
ur verið betri flautuleikari en
Gunnar Þórðarson skal ég éta
skötu í alla mata þar til yfir
lýkur. En þarna er ákaflega
gaman að fylgjast með samleik
flautu, píanós og orgels, sem
svara hvert öðru án alls hiks í
skemmtilegu hrynjandi.
í næsta lagi, „What we be-
lieve in“, eru örlitlir feilar, (t.d.
byrjar einhver að syngja of
snemma) sem hefði auðveldlega
mátt laga, svo þeir hljóta að
hafa sent þetta svona frá sér af
ásettu ráði. Eins má segja svip-
að um másið í flautuleikaran-
um í Forleik II“, en fyrir mína
parta er ég fyllilega sáttur við
það: þetta færir mann aðeins
nær því sem verið er að skapa.
Það er varla hægt að segja
að „ ... lifun“ sé bjartsýnis-
verk og kemur það vel í ljós í
„Is there a hope for tomorrow?"
En þeir benda á alternatív:
„Love wants you open with
heart full of feeling and real-
ity“, og síðar segja þeir: „You
live in your dream and I live
in mine, We should live in one.“
Magnús syngur þetta lag
mjög vel og það er ekki sízt
söngurinn sem hefur tekið
stakkaskiptum hjá hljómsveit-
inni. Mér finnst líka gítarinn
góður í þessu lagi, þýður og
raulandi, rétt eins og í „Little
one“, fyrsta lagi verksins.
Ég er ekki nægilega hrifinn
af „Just another face“, hvorki
ljóðinu né laginu. Vissulega er
ljóðið fullt af góðum og sönn-
um meiningum, en miðað við
hin ljóðin (sem eru nógu góð
til að standa ein og sér í ljóða-
bók) er það ekki jafn lýrískt.
„Old man“ vinnur það svo upp,
bæði með ótrúlegu raunsæi
(held ég) og seiðandi og vel
viðeigandi spileríi.
„Death & Finale“ er nær ó-
hugnanlega raunverulegt og
endar á sama hátt og byrjun
verksins, i mikilli ólgu og til-
þrifamiklu cresendo, sem síðan
29. TBL. VIKAN 41