Vikan - 09.03.1972, Blaðsíða 20

Framhaldssaga
eftir K.R. Butler
Áttundi hluti
Leigh var dauöur og jafnvel
þótt Jonathan væri
vopnaður, gat hann ekki
framkvæmt áætlun sína. Fyrr
eða síðar hlaut hann
að sofna og þá fengum við
tækifærið. En Jonathan
var sniðugri en við héldum ...
Mér til mikils léttis, skeði
ekkert af því sem ég hafði ótt-
azt. Jacky komst heilu og
höldnu til skýlisins. Hann lét
okkur líka komast óáreitta, einn
af öðrum. Hann gat ekki á sér
setið að miklast yfir eymd okk-
ar og við gerðum sem mest úr
vesaldómnum, til að láta
hann fá meira öryggi. Dreng-
urinn skreið strax upp á einn
bekkinn, sneri andlitinu að
veggnum og lá svo grafkyrr og
náfölur. Querol haltraði að
bekknum, sem var beint á móti
dyrunum, stundi og beit á vör-
ina, þegar hann lagði sig. Ég
gat ekki greint hvort hann var
í raun og veru svona sárþjáð-
ur, eða hvort hann var að
leika. Við Möoney settumst við
borðið og Mooney tautaði í sí-
fellu: — Ég er að deyja úr sulti!
Ég dey ef ég fæ ekki mat! Ég
bað til þess í hljóði að hann
gerði ekki of mikið úr þessu,
hann var eins og óþolinmótt
barn.
Jonathan skeytti ekkert um
okkur, en sneri sér að Querol.
— Hve mikið vitið þið? Ég á
við hve mikið þið vitið um
áform mín?
Querol yppti kæruleysislega
öxlum.
— Mér er alveg sama um
áform þín, það eina sem ég hef
áhuga á, er að fá eitthvað að
borða. Getum við fengið ein-
hvern mat?
Jacky var farin að taka fram
kex og ost. Jonathan stöðvaði
hana með byssuhlaupinu, þeg-
ar hún ætlaði að ganga fram-
hjá honum. — Bíddu svolítið,
elskan. Hvers vegna straukstu
frá mér?
Ég leit ósjálfrátt á vegginn.
20 VIKAN 10. TBL