Vikan - 09.03.1972, Blaðsíða 47

KLIPPIÐ HÉR
Röntunarseðill
Vinsamlegast sendið mér sniðið, sem ég krossa framan við, í því númeri, sem
ég tilgreini. Greiðsla fylgir með ( ávísun/póstávísun/frímerkium (strikið yfir
það sem ekki á við).
Nafn
Heimili
Nr. 55 (9535) Stærðin á að vera nr.
| Vikan - Simplieity
i
--------------,---------------KUPPIÐ HÉR
1962, þegar fyrsta kvikmynd-
in um James Bond, DR. NO,
var í undirbúningi, og áhuginn
á bókum Ians Flemming var
svo mikill, að allur heimurinn
— þar á meðal John F. Kenne-
dy, fyrrverandi forseti Banda-
ríkjanna - beið í ofvæni eftir
kvikmyndunum. Og engum datt
í hug að Sean Connery (— hver
er það? spurðu menn) yrði val-
inn í hlutverkið. Þannig fór það
nú samt, og ekki er beinlínis
hægt að segja að ástæðurnar
hafi verið rómantískar:
Hann var ódýrastur, kóstaði
ekki nema 6000 pund (tíundi
hluti af því sem hinir vildu fá)
og skrifaði að auki undir samn-
ing um að leika í fleiri Bond-
myndum. í öðru Iagi var hann
algjörlega óþekktur í Banda-
ríkjunum og það þýddi að fram-
leiðendurnir (UA) gátu hafið
mikla herferð með það fyrir
augum að fá almenning til að
trúa að £?ean Connery væri
hinn raunverulegi James Bond,
gæddur holdi og blóði — og
auðvitað óþrjótandi kynorku.
Þetta voru þeir gullnu dagar
upp úr 1960, þegar 007 var á
nær hverju sem var: nærföt-
um, rakspíra, sælgæti, leik-
föngum, skartgripum og fleiru
og fleiru og aðrir kvikmynda-
framleiðendur reyndu að græða
með því að skíra sínar hetjur
008'/í>. Connery gerði sér fljót-
lega grein fyrir því að 007 var
á góðri leið með að gera hon-
um meira illt en gott.
„Fólk trúði því ekki að ég
hefði verið. til áður en James
Bond-myndirnar voru gerðar,“
segir hann, „né að ég myndi
geta leikið nokkuð annað.
Stundum læt ég mér detta í
hug að ég hefði átt að fá mér
blaðafulltrúa til að sjá til þess
að fólk myndi eftir því að Sean
Connery VAR EKKI James
Bond. Fyrstu myndirnar voru
svo vinsælar, að allt annað sem
ég gerði var einskis metið (fyr-
ir utan THE HILL). Svo var ég
Iíka orðinn óskaplega þreyttur
á því að sífellt var starað á
mig; kínverska sagan um kóng-
inn sem var starað á þar til
hann gaf upp öndina, hvarf
ekki úr huga mér.“
Ástríða kvikmyndahúsgesta
fyrir þessu ofbeldissnobbi sem
var svo ríkt í Bond-myndunum
dugði allt fram undir 1970. Þeg-
ar búið var að sýna allar Bond-
myndirnar (Dr. No, From Russ-
ia With Love, Goldfinger,
Thunderball og You Only Live
Twice) tvisvar um allan heim,
höfðust hvorki meira né minna
en 80 milljón sterlingspund (í
kringum 18 milljarða íslenzkra
króna) inn árlega. Sjálfur var
Connery farinn að fá í kring-
um 150.000 pund (tæplega 29
millj. kr.) fyrir hverja mynd,
en samt ákvað hann einn góð-
an veðurdag að hætta.
„Frægð gerir leikara að verzl-
unarvöru. Ég vildi eignast svo-
Htið einkalíf, vildi verða öðru-
vísi leikari en James Bond.“
En útkoman varð ekki ein-
göngu kampavín og rósir,
hvorki fyrir Connery né fram-
leiðendur Bond-myndanna.
Framleiðendurnir höfðu haldið
því fram, að hvaða leikari sem
væri eða svo gott sem —
gæti leikið Bond og til að sanna
það, réðu þeir svo til óþekktan
sjónvarpsleikara, George Laz-
enby, til að leika Bond í „On
Iler Majesty's Secret Service“.
Á meðan misheppnaðist Conn-
ery hvert verkefnið á fætur
öðru, bæði hvað snerti gæði og
fjárliag, og eru SIIAKALO og
THE MOLLY MCGUIRES
(sem sýnd var í Háskólabíói)
beztu dæmin um það. Samt
sem áður er því haldið fram,
að Connery hafi glott þegar
myndin með Lazenby varð al-
drei vinsæl og á henni grædd-
ist ekki nema tæplega helming-
ur þess fjár sem var meðaltal
af Bond-myndum Connerys.
Því var það, að stjórnandi upp-
töku „Diamonds Are Forever“,
1
Cubby Broccoli, stakk upp á
þvi að Connery yrði fenginn
aftur. „Starfskraftar hans eru
margra milljóna virði,“ viður-
kenndi Broccoli. Og sú stað-
reynd að Lazenby gat ekki
dregið almenning að James
Bond, þýddi vitaskuld að Sean
Connery gat ráðið samningum
sínum að mestu leyti sjálfur.
En stóra spurningin hlýtur
þó að vera þessi: Var almenn-
ingur í rauninni svo óánægður
með Lazenby sem James Bond,
eða var það Bond sjálfur? Sam-
fara áhugaleysinu á kvikmynd-
unum minnkuðu sölur í bók-
unum um Bond til mikilla
muna; nýjar hetjur komu fram
á sjónvarpsskerminum, nýr stíll,
sem var mjög andsnúinn snobb-
inu, ofbeldinu og glysinu í
Bond-myndunum, ruddi sér
mjög til rúms og í sem stytztu
máli sagt, þá virtist frekar sem
fólk hefði einfaldlega misst
áhugann á James Bond, hvort
sem hann var leikinn af Sean
Connery eða George Lazenby.
Hugarfar Bonds gagnvart hinu
kyninu er ekki beinlínis í anda
rauðsokkanna og James Bond
var ekki lengur raunhæf per-
sónumynd.
Nákvæmt svar fæst að sjálf-
sögðu ekki fyrr en peningarnir
fyrir „Diamonds Are Forever“
fara að streyma inn — ef þeir
þá gera það. En í milíitiðinni
taka framleiðendurnir engar
óþarfa áhættur. Connery er
sýnilega eldri en hann var í
síðustu mynd, en því hefur tek-
izt að breyta og upp hafa verið
fundin ýmis tæknibrögð, til
dæmis vatnsrúm með 3000 fisk-
um í og tunglvagn til að höfða
til nýja stílsins.
„Diamonds Are Forever“ var
frumsýnd í Las Vegas um síð-
ustu jól og hingað til liefur ekki
orðið vart við mikla hrifningu.
Lítið hefur verið ritað og rætt
um myndina í erlendum blöð-
um, þannig að sennilega verð-
ur Connery sá eini sem græðir
(fyrir utan skozku skólakrakk-
ana), en myndin kostaði í fram-
leiðslu rúml. 3 milljónir punda,
sem í íslenzkum krónum urðu
um 675 milljónir. Þykir það dá-
góð upphæð til að leggja undir
í öðru eins fjárhættuspili — og
ekki sízt þegar kvikmyndahand-
ritið var ekki gert eftir sögu
Flemmings nema að mjög tak-
mörkuðu leyti. Connery hefur
sjálfur aðeins lesið tvær bók-
anna, THUNDERBALL og LIVE
AND LET DIE; sagði hann þær
báðar heldur leiðinlegar. í
heild virðist hann líta á þetta
sem ábatasaman sirkus.
Hvort sem nýjasta myndin
ber sig eða ekki, þá þarf Sean
Connery ekki að hafa áhyggjur
af framtíðinni. Hann er auðug-
ur maður, fyrir utan leik sinn
er hann bankastjóri í London
og rekur bílasölu í sömu borg,
í East End — bankinn er í the
City. En hann reiknar ekki með
að hætta að leika.
„Alls ekki. Mér finnst það
skemmtilegt, og mér leiðist, ef
ég er ekki einhvers staðar að
leika.“
★
FJÖRUTlU STORMA-
SÖM ÁR MEÐ LIZ
Framhald af bls. 25.
sem skipulagði líf hennar svo
vandlega, hafði annað í huga
en þá hamingju sem keypt er
dýru verði í kvikmyndaverun-
um. Elizabeth var nánast þræll
í þeim listilegu salarkynnum,
sem líf hennar krafðist. Einu
sinni bað hún um að fá að
fara í heimavistarskóla, en það
'kom ekki til mála. Það leit
ekki út fyrir að nokkur leið
væri út úr fangelsinu.
Það var aðeins eitt ráð til-
tækt og það var að giftast.
Þegar Elizabeth var sextán
ára hafði hún leikið ástarhlut-
verk á móti Robert Taylor í
kvikmyndinni „Conspirator“ og
10. TBL. VIKAN 47