Vikan - 09.03.1972, Blaðsíða 46

an ég kynntist þessu fólki, vil
ég ekki hverfa aftur heim til
þorpsins míns. Þegar ég skrapp
þangað síðast, æptu allir á mig:
„Mademoiselle Indépendance"
(Ungfrú Sjálfstæð) eða það
sem verra var: „Mademoiselle
Singe Blanc“ (Ungfrú Hvítur
api). Og ég hafði þó ekki gert
annað af mér en að vera í pínu-
pilsi.“
Lúxusbílar og einkennis-
klæddir þjónar.
Yfirstéttarkonurnar, sem
skipta við Madame Fabiani,
klæðast allar fötum frá Dior
og Yves Saint-Laurent. Just-
ine hefur nærri ellefu þúsund
krónur í kaup á mánuði. „Það
er meira en faðir minn vinnur
sér inn á þremur mánuðum,"
segir hún hreykin. Madame
Fabiani segir hana frábæra í
sinni grein, enda hafi hún sent
hana til Parísar til náms, þar
sem hún dvaldi um árs skeið.
Þingmaðurinn Hortense Aka
er ekki hrifin af þeim sið að
láta ala gáfaðar afrískar stúlk-
ur upp í Evrópu. „Við viljum
ekki vera neinar svartar Evr-
ópukonur," segir hún, „heldur
nýtízkar Afríkukonur." En
löndur hennar taka ekki ýkja
mikið mark á henni. Konur
ráðherranna senda dætur sín-
ar í ballettskóla þegar þær eru
sex ára. í listaháskólanum í
Abidjan dansa námsmeyjarnar
annan hvern dag eftir tónlist
Tjaíkovskís. Ballettmeistarinn,
sem er frönsk, segir námsmeyj-
arnar ekki skorta hæfileika, en
henni ofbýður lúxusinn, sem
þær eru látnar vaða í. Þeim er
ekið í skólann í lúxusbílum,
sem einkennisbúnir bílstjórar
stýra, og bíða þeir eftir þeim
meðan skólinn stendur yfir,
það er að segja þrjár stundir.
Og heimili þeirra eru loftkæld-
ar villur.
Eins og nærri má geta búa
ekki allir Fílabeinar svo vel.
Til dæmis ekki Ugura og Nata-
lie, þrettán og tíu ára dætur
yfirvarðstjóra hjá lögreglunni.
Þótt faðir þeirra hljóti að vera
betur settur efnahagslega en
þorri múgamanna, hafa dætur
hans, þrátt fyrir ungan aldur,
þegar gerzt vændiskonur og
hafa hvíta túrista að sérgrein.
Áður var vændi svo lítt þekkt
hjá ættbálkum Fílabeinsstrand-
ar að þeir eiga ekki orð yfir
það í tungumálum sínum. „En
í dag,“ segir Svisslendingurinn
Martin Kohn, sem rekur bar í
fátækrahluta Abidjan, „er
þriðja hver afrísk kona hóra.
Svo að segja hver einasti kven-
maður hér er falur fyrir pen-
inga.“ '
Martin Kohn ætti að vita
þetta; barinn hans er ein helzta
vændismiðstöð í Afríku. Hann
gerðist barstjóri sem hér seg-
ir:
„Ég kem hér við á ferðalagi
og ætlaði aðeins að doka við í
fáeina daga, hjá vinkonu minni,
sem rak þá þennan bar. Hún er
líka svissnesk. Hún bað mig þá
að sjá um barinn fyrir sig í
mánuð, meðan hún skryppi til
Sviss í viðskiptaerindum."
Að mánuði liðnum fékk Kohn
bréf frá fangelsi í Zúrich. Þar
stóð að vinkona hans hefði ver-
ið tekin föst fyrir tilraun til
hvítrar þrælasölu. Hún mælt-
ist til þess að Kohn ræki fyrir
hana barinn unz hún yrði frjáls
á ný.
Nánari fréttir bárust smám
saman: „Vinkona mín hafði
reyrtt að ráða tli sín hvítar
stúlkur. Hvítar stúlkur fyrir
negra — það hefði slegið allt
út. En því miður lánaðist það
ekki.“
Síðan eru þrjú ár liðin. Kohn
rekur enn barinn fyrir vinkonu
sína, sem hlaut fjögurra ára
fangelsisdóm.
„Svartar mellur,“ segir hann,
„geta aldrei verðlagt sig eins
hátt og hvítar. Þær verða að
bæta það upp með fjöldanum.“
Og fjöldann vantar ekki. Þær
þyrpast að barnum í torfum,
sultarlegar þrettán til tuttugu
ára stúlkur, ekki einungis fíla-
beinskar, heldur og víðar að:
frá Gana, Tógó, Márítaníu.
Flestar hafa þær hlaupizt á
brott frá eiginmönnum sínum,
sem börðu þær, þrælkuðu og
sveltu.
Martin Kohn segir: „Hér ráfa
þær um í þúsundatali og hafa
ekkert að bjóða nema líkam-
ann, sem naumast nokkur vill.“
Fílabeinarnir hafa eiginkonur
sínar, og evrópsku og amerísku
túristarnir þora varla að koma
nærri svörtu vændiskonunum
af ótta við kynsjúkdóma. Al-
þjóðleg .rannsókn hefur sem sé
leitt í ljós, að áttatíu og fimm
af hundraði allra afrískra
kvenna séu með kynsjúkdóma.
Afríkumenn kenna Evrópu-
mönnum um það, eins og raun-
ar flest annað slæmt.
Á hinn bóginn eru vændis-
konur ekki fyrirlitnar í Afríku,
líkt og í Evrópu. Fílabeinskir
eiginmenn skammast sín ekk-
ert fyrir að segja frá því að
konur þeirra starfi sem vænd-
iskonur.
„Ég giftist ekki nema hvítum
manni.“
Afríska kvenþjóðin í dag
býður upp á mikla fjölbreytni.
Við getum nefnt til dæmis
Jacqueline Assamoi, tuttugu og
átta ára gamla. Hún rekur stór-
virðulega tízkuverzlun. í Abi-
djan, og meðal viðskiptavin-
anna eru sendiherrafrúrnar og
dóttir forsetans. Hún segir: „É'g
tek Pilluna, á sportbíl og er í
París þrjá mánuði á ári.“
Marie Vera, tuttugu og fimm
ára sýningarstúlka, hefur einn-
ig leikið í kvikmynd. Hún er
ógift, en á sjö ára gamlan son
og lætur ala hann upp í París.
„Ef ég giftist einhvern tíma,“
segir hún, „kemur aðeins hvít-
ur maður til greina."
Marcelline Aléssé, tuttugu og
tveggja ára, lærir leiklist í lista-
háskólanum í Abidjan. Hún
dýrkar Beethoven, Shakespeare,
Goethe og Sophiu Loren. Faðir
hennar er verkamaður og get-
ur naumast skrifað nafnið sitt.
Það var franskur kennari, sem
uppgötvaði Marcelline og út-
vegaði henni styrk til náms. Á
næsta ári stendur til að leik-
húsi verði komið upp í Abi-
djan, og þar ætlar Marcelline
að vinna.
„É'g get grátið, þegar ég
hugsa um kvenfólkið hérna,“
segir hún. „Fjórar af hverjum
fimm þeirra lifa nákvæmlega
sama lífi og formaður þeirra
á síðustu öld. Þær eru sálar-
lausar. Þær eru seldar eins og
búpeningur. Hvenær læra afr-
ískir karlmenn eiginlega að það
er ekki hægt að kaupa hamingj-
una?“
Vissar tilraunir eru að vísu
gerðar til að hífa fílabeinskar
konur upp úr aumingjaskapn-
um. Stofnað hefur verið í Abi-
djan kvenfélag, sem heldur
skóla til að kenna konum að
lesa, skrifa og reikna. Fimm
hundruð konur á aldrinum
átján til fjörutíu ára sækja
þann skóla. Forstöðukona skól-
ans, Madame Madeleine Lam-
bin, eiginkona ritara í fjármála-
ráðuneytinu, segir:
„Þegar þessar konur, sem nú
koma með börnin með sér í
skólann, útskrifast úr skólan-
um eftir þrjú ár, verða þær
ekki ólæsar framar — líkt og
menn þeirra verða þá ennþá.
Þær geta lesið blöðin og til
dæmis sagt mönnum sínum
hvernig veðrið verði á morgun
—• eftir að hafa séð veðurfrétt-
irnar í blöðunum. Það hefur í
för með sér byltingu á mörg-
um heimilum.“
☆
JAMES BOND
Framhald af bls. 33.
stöffvarnar. Fékk dagskrá þcssi,
sem var meff mjög alvarlegum
undirtón, góffa dóma og ekki
sízt hjá verkamönnunum, sem
venjulega kalla ekki allt ömmu
sina. Frægt nafn hans veitti
myndinni áhrif sem ella hefffu
líklega ekki veriff fyrir hendi.
Nýlega barffist hann mikilli
baráttu fyrir því aff nýjasta
kvikmyndin hans (þ. e. sú á
undan DIAMONDS), „The
Anderson Tapes“, yrði frum-
sýnd í Edinborg í staff London.
Helztu rök hans voru þau, aff
Edinborg þyrfti meira á frum-
sýningu aff halda en London.
Skozk þjóffernisstefna Conn-
erys hefur orffiff fyrir affkasti
og þá einna helzt fyrir þaff, aff
hann hefur alls ekki búið í
Skotlandi aff staðaldri síffan
hann var strákur. Síffan hefur
hann affallega veriff á ferða-
lagi viff aff leika James Bond.
En samt sem áður er þessi
þjóffernisstefna hans einlæg og
sagt er, aff á handlegg hans séu
tattóveruff orðin: „Scotland
Forever”. Connery gefur dauff-
ann og djöfulinn í gagnrýnend-
ur sína: „Ég hef alltaf veriff
Skoti og verff það alltaf. Eins
og affrir Skotar er ég dálítill
sjálfsskoffari, mér leiffast lygar
og ég vil aff fólk komi blátt
áfram fram viff mig. Ég hef
mitt heita og mikla skap, en
ég reyni aff halda aftur af mér
og æsi mig yfirleitt ekki nema
þegar einhver sýnir fádæma
kjánaskap eða þegar mér geng-
ur illa í golfi.“
Sean Connery fór fyrst frá
Skotlandi til Lundúna upp úr
1950 til aff taka þátt í keppn-
inni um titilinn „Mr. Universe“,
þar sem honum höfffu safnazt
dágóð vöðvaknippi vi® múr-
verkiff, stálvinnuna og kistu-
slípunina. Aff vísu vann hann
ekki keppnina, en hann fékk
stöðu í kórnum í „South Paci-
fic“, sem þá var veriff að sýna
í London og í kórinn þurfti hóp
af kraftalegum, ungum mönn-
um, sem áttu aff leika banda-
ríska sjóliða. Síffar kom í ljós,
aff fyrir utan útlitiff hafði Conn-
ery töluverffa leikhæfileika og
því fékk hann æ fleiri hlut-
verk í sjónvarpsleikritum og
smávægilegum kvikmyndum.
En enginn reiknaffi meff, aff
hann fengi lilutverk 007, þegar
menn eins og Richard Burton,
Trevor Howard, Peter Finch og
James Mason voru helzt álitnir
koma til greina. Þetta var árið
46 VIKAN 10. TBL.