Vikan - 09.03.1972, Blaðsíða 33

Blaðamaður nokkur spurði
hann hvort „come-back“ hans
væri þá skátagóðverk og ekk-
ert annað. • Er Connery sagður
hafa brosað eins og James
Bond: „Tja, ég fæ að vísu ein-
hverjar krónur handa sjálfum
mér, en það sem skiptir mig
meira máli er að United Art-
ists, fyrirtækið sem framleið-
ir myndina, hefur lofað mér
því að þeir muni fjárafla tvær
kvikmyndir — og hvorug þeirra
verður Bond-mynd — sem ég
fæ að velja sjálfur og stjórna.
Ein af aðalástæðunum fyrir því
að ég hætti við Bond um árið
var sú, að ég hafði ekki nokk-
urn tíma til að vinna að öðr-
um verkefnum sem mér buð-
ust. Ég gerði það því að skil-
yrði er ég undirskrifaði samn-
ingana um „Diamonds Are
Forever", að töku myndarinn-
ar yrði flýtt, svo ég tapaði ekki
einu árinu enn í James Bond.
Ég vildi . . . nei, ég VABÐ að
fá tækifæri til að sýna fram á,
að ég gæti leikið skapgerðar-
hlutverk líka.“
Sean Connery gerir sér grein
fyrir því, að almenningur ger-
kvennafar og hver veit hvað.
„Diamonds Are Forever" er
hasarmynd fyrir fullorðna, rétt
eins og lítil börn hafa gaman
af Andrési Önd. Sjálfur hef ég
aldrei skilið þennan náunga og
ég skil heldur ekki fólk sem
hefur gaman af honum. Aftur
á móti skil ég hvers vegna fólk
heldur mig heimskan og leið-
inlegan kvennabósa með krafta-
dellu. Ég þykist vita að ég sé
maður sem hefur sína galla og
jafnframt nokkra kosti. Til
þess síðarnefnda telst væntan-
lega kímnigáfa, virðing fyrir
dánum og peningavit. Meðal
gallanna má sjálfsagt finna eig-
ingirni, slæmt skap og kann-
ski dálitla hégómagirnd en
ég er nú leikari. Fólk spyr mig
stundum hvers vegna ég leiki.
Það er ekki bara fyrir peninga.
Maður getur líka þénað pen-
ina á fótbolta eða golfi. Það sem
mér finnst ánægjulegt við að
vera leikari er ímyndunaraflið
og innlifunin; maður verður að
fara inn í einhvern annan,
klæðast hans skinni, ímynda
sér persónur, skilja þær, end-
urskapa þær.“
ir ekki mikinn greinarmun á
honum og James Bond. En
hann lítur á sjálfan sig sem al-
varlegan leikara og satt að
segja lítur hann niður á James
Bond, agent 007.
„Allt og sumt sem maður
þarf til að leika 007,“ segir
hann, „eru Iíkamsburðir rug-
by-leikara, til að komast heill í
gegnum allar þessar barsmíðar,
Hér að framan hefur því
nokkrum sinnum verið haldið
fram að Connery eigi lítið sam-
eiginlegt með James Bond, og
má nefna sem dæmi, að bak-
grunnur þeirra er eins ólíkur
og svart og hvítt.
Sean Connery fæddist í Ed-
inborg þar sem faðir hans ók
flutningabíl. Fjölskyldan bjó í
tveggja herbergja íbúð í Foun-
tainbridge-hverfinu, sem hing-
að til hefur ekki verið talið
sérlega siðprútt. Þegar hann var
15 ára gamall var hann þekkt-
ur sem mikill rumur og fæstir
vildu vera andstæðingar lians í
fótbolta. Þá var hann hættur
í skóla, en vann sér fyrir vasa-
peningum sem mjólkurpóstur.
Stuttu síðar hækkaði hann í
tign og fór að bera út blöð.
Tveimur árum síðar var hann
kvaddur í Konunglega sjóher-
inn til að gera skyldu sína við
kóng og föðurland, og eftir að
þjónustu hans lauk þar, vann
hann við ýmisleg störf; var
meðal annars lífvörður við
sundlaug, múrari, vann í stál-
verksmiðju og slipaði líkkistur
fyrir útfararfyrirtæki.
Eftir slíka æsku er varla
nema skiljanlegt að liann hafi
tekið James Bond tveimur
höndum. En hann hefur einnig
reynt að gera eittlivað gott úr
frægð sinni. Þegar ýmis vanda-
mál fóru að líta dagsins ljós í
skipasmíðastöðvum í Upper
Clyde fyrir tveimur árum, vann
hann endurgjaldslaust við gerð
sjónvarpsdagskrár um tilfinn-
ingar og sjónarmið stjórnend-
anna og skipasmiðanna við
FramhalcL á bls. 46.
10. TBL. VIKAN 33