Vikan - 05.04.1973, Blaðsíða 6

SÍÐAN SÍÐAST
ÉG ÞORI VARLA AÐ
SÝNA MIG A GÖTU
Jane-Anne Pepler í Pretoriu er sautj-
án ára og hún hefur haft við margt að
stríða: Fyrst var aðaláhyggjuefni henn-
ar, að hún var of feit, nú er hún of
dökk á hörund. Þetta er hræðileg raun
fyrir unga stúlku og það á þessum stað,
þar sem fólk er flokkað eftir hörunds-
lit. Það var eftir nýrnahettuaðgerð,
sem hörund Jane-Anne tók að dökkna
og verða slík tilvik einstaka sinnum
og er það hormónaskortur, sem veldur
því. Þetta er reyndar eitt afbrigði af
Addisonsveikinni. Jane-Anne, sem er
af stoltum Suður-Afríku-mönnum
komin, finnst hún vera orðin lægra
sett „eins og Kaffi“. Nú hafa læknarnir
gefið henni von um að þeir geti varn-
að því að hún verði ennþá dekkri, með
Röntgengeislum og hormónagjöfum.
ETHEL KENNEDY
fer ekki varhluta af kjaftasögum,
frekar en svilkona hennar, Jacqueline.
Það er sí og æ verið að finna nýjan
tilvonandi eiginmann handa henni og
nú er það einn af framleiðendunum
hjá ABC. Hann sér um. íþróttamynd-
irnar og hefur mikinn áhuga á alls
konar íþróttum, svo nú þykir það
sennilegt að hún sé búin að finna þann
rétta. Hann heitir Roone Pinckey Ar-
ledge og hann skildi við konu sína ár-
ið 1971. Hér á myndinni eru þau stödd
á veitingahúsinu Sardi á Manhattan.
FYRST KEMUR BRÚÐAR-
KISTAN, SÍÐAN
BIÐLARNIR, SEGIR EVA
Eva Forsmalm í Gautaborg er hyggin
stúlka, sem hugsar um framtíðina. I
mörg ár er hún búin að safna í búið
alls konar hlutum, allt frá teskeiðum,
knipplingum, eldhúsáhöldum, yfirleitt
allt, sem hún hefur dottið niður á og
haft augastað á. Hún geymdi alla dýr-
gripi sína í herbergi sínu, en fljótlega
sá hún að nauðsynlegt var að fá ein-
hverja geymslu og þá datt henni í hug
að fá sér brúðarkistu að gömlum sið.
Það er nú þegar orðið þröngt í kist-
unni og Eva hefur ekki ennþá valið
brúðguma. Hún á nefnilega erfitt með
að ákveða sig. En Eva er aðeins nítján
ára, svo það er ekki öll nótt úti.
Eva segist ekkert hafa á móti því að
fá biðilsbréf, henni finnst gaman að
bréfaskiptum.
LITLU ENGLARNIR
er þessi telpnakór kallaður og þær
eru frá Koreu. Nú hefur fyrsta plötu-
albúmið þeirra komið út og þær syngja
allt frá Chirpy Chirpy Cheepp Chepp
til gamalla Koreu þjóðlaga og þær
syngja eins og englar.
Þær voru nýlega á ferð í London og
reyndar víðar og alls staðar vekja þær
mikla aðdáun. Þetta eru í allt þrjátíu
stúlkur á aldrinum átta til fimmtán
ára og það er nokkuð svipað fyrir-
komulag á kórnum og kór Vínardrengj-
anna. Það eru tíu ár, síðan kórinn
(sumar leika á hljóðfæri) var stofnað-
ur og á ferðum þeirra og heima í Ko-
reu eru alltaf kennarar og annað fólk
til að hugsa um þær. Þegar þær koma
heim, verður búið að koma á laggirn-
ar einkaskóla fyrir þær, sem heitir
Little Angels Aacdemy. Fram að þessu
eru þær búnar að ferðast meira en
135.000 mílur flugleiðis, en í eðli sínu
eru þær mjög heimakærar. Þær hafa
sitt eigið eldhús meðferðis og oft má
finna ilm af austurlenzkum réttum bak
við tjöldin, þar sem þær eru á ferð.
— Það er eins og ég sé ekki til, síðan
þú fékkst þennan einkennisbúning!